ΠΡΟΑΚΡΟΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΩΝ REFLECTION

Την Κυριακή 13/4 το βράδυ, όλοι οι (μεταλλικοί) δρόμοι οδηγούσαν στον Κορυδαλλό. Και αυτό γιατί μια απο τις ιστορικότερες ελληνικές μπάντες, οι Reflection, έκλεισαν ραντεβού με τους εκπροσώπους του Τύπου αλλά και τους οπαδούς τους στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κορυδαλλού, για την παρουσίαση-προακρόαση του νέου τους δίσκου με τίτλο The Battles I Have Won.

Στον φιλόξενο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου και συγκεκριμένα στην αίθουσα "Πλειάδες", τύχαμε της θερμής υποδοχής της μπάντας και σε ένα όμορφο, σχεδόν οικογενειακό κλίμα, η παρουσίαση του δίσκου ξεκίνησε με τον κιθαρίστα, κύριο συνθέτη και ηγέτη της μπάντας, τον Στάθη Παυλάντη, να μας δίνει κάποιες βασικές πληροφορίες για τον δίσκο αλλά και το γενικότερο κλίμα που επικράτησε γύρω απο την δημιουργία του.

Ο Στάθης Παυλάντης στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός οτι μεσολάβησαν 8 χρόνια απο την προηγούμενη κυκλοφορία τους, το πολύ επιτυχημένο Bleed Babylon Bleed του 2017, τονίζοντας οτι τόσο η περίοδος του κορωνοϊού όσο και δύο διαδοχικά θέματα υγείας του ντράμερ Γιώργου Παυλάντη κόστισαν αρκετά σε θέμα χρόνου και σίγουρα πήγαν την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου αρκετά πίσω, τονίζοντας ωστόσο οτι η μπάντα δεν είχε ποτέ σταματήσει – στο μέτρο του δυνατού – να δουλεύει πάνω σε μια νέα κυκλοφορία. Μιλάμε λοιπόν για μια μακρά περίοδο δημιουργίας στην οποία φυσικά προέκυψαν πολλές αλλαγές πάνω στο υλικό αλλά και στο ανθρώπινο δυναμικό της μπάντας, καθώς εδώ και περίπου 2 χρόνια, στην θέση του Γιώργου Θωμαίδη που αποχώρησε, τα φωνητικά έχει αναλάβει ένας παλιός γνώριμος της μπάντας, ο ταλαντούχος Κώστας Τόκας, ο οποίος προστέθηκε στον... σκληρό πυρήνα των Στάθη Παυλάντη (κιθάρα), Γιώργου Παυλάντη (τύμπανα) και Γιάννη Λιτινάκη (μπάσο).

Εκτός όμως απο το προσκήνιο στο οποίο βλέπουμε την παραπάνω τετράδα, υπάρχει και το παρασκήνιο και μια μεγάλη ομάδα η οποία αποτέλεσε και αποτελεί μέρος της ευρύτερης οικογένειας των Reflection και η οποία συνέβαλε αποφασιστικά στην ολοκλήρωση αυτού του δίσκου. Μιλάμε για τον Κώστα Ρεκλείτη ο οποίος έχει συμβάλει στα μέγιστα στον ήχο του The Battles I Have Won με την πλούσια ενορχήστρωση του, για τον Ηρακλή Λουκάκη ο οποίος εδώ και χρόνια είναι υπεύθυνος για τα πλήκτρα στις κυκλοφορίες της μπάντας, για τον Γιάννη Τσάκωνα ο οποίος είναι ο μόνιμος στιχουργός της μπάντας και τέλος για τον Αλέξανδρο Βασιλόπουλο ο οποίος φιλοτέχνησε το υπέροχο εξώφυλλο του δίσκου.

Έχοντας αυτά υπόψιν, περάσαμε στην ακρόαση των 9 κομματιών του δίσκου, με τον Στάθη Παυλάντη να προλογίζει το κάθε ένα με λίγες πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργία και το περιεχόμενό του. Να λοιπόν τί πρόλαβαν να ακούσουν τα... περίεργα αυτιά του γράφοντος...

1. Only The Swords Survive: Κομμάτι – ορισμός του opener! Αν το άκουγα κάπου μόνο του, θα σου έλεγα αμέσως οτι αυτό το κομμάτι πρέπει να ανοίγει δίσκο. Γρήγορο, “πολεμικό” τραγούδι, με ένα κοφτερό και σαρωτικό riff στην κιθάρα, πολύ δυναμικά τύμπανα και ένα ισοπεδωτικό μπάσο. Βάλτε και στους στίχους μια θεματολογία για έναν πολεμιστή που ετοιμάζεται να μπεί στον χαμό της μάχης και έχετε αμέσως την εικόνα. Σίγουρα ένα απο τα πιο γρήγορα κομμάτια που έχει γράψει η μπάντα.

    

2. The Battles I Have Won: Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου έρχεται πιο κοντά στον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας, κινείται σε mid tempo ρυθμούς και θα αποτελέσει σίγουρα μόνιμο κομμάτι στις ζωντανές εμφανίσεις τους, θα τολμούσα να πω οτι είναι απο τώρα ένα Reflection classic!

    

3. Lord Οf The Wind: Το πρώτο single του δίσκου, ένα κομμάτι που σίγουρα οι οπαδοί της μπάντας το έχουν ήδη ακούσει πολλές φορές οπότε δεν μένουν πολλά να πούμε εδώ. Μια επική μελωδία στην κιθάρα και ένας Κώστας Τόκας που δίνει ρέστα με την ερμηνεία του, σε ένα κομμάτι που η έμπνευση και η βάση του προέρχεται απο το παρελθόν και απο τον δίσκο “Οδύσσεια” του 2003, κάτι που ένας παλιός ακροατής της μπάντας σίγουρα θα το καταλάβει.

    

4. Siren's Song: Άλλο ένα κομμάτι σε άμεση σύνδεση με την “Οδύσσεια”, ακόμα πιο κοντά στον κλασσικό ήχο των Reflection, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω σαν αργό κομμάτι, με αρκετά επικά doom στοιχεία, το οποίο θυμίζει λίγο Solitude Aeturnus και παραπέμπει άμεσα στον κλασσικό Reflection ήχο της δεκαετίας του '90.

    

5. Once Again (Crime In The Valley Of Death): Σίγουρα όχι ένα τυπικό Reflection κομμάτι, καθώς είναι γρήγορο, φλερτάρει έντονα με το power και αποκλίνει και λίγο απο το γενικότερο κλίμα του δίσκου. Γιατί είναι εδώ; Όπως μας εξήγησε ο Στάθης Παυλάντης, το κομμάτι γράφτηκε σαν φόρος τιμής για την τραγωδία των Τεμπών πριν 2 χρόνια και στόχος ήταν να κυκλοφορήσει σαν single. Ωστόσο η μπάντα είχε δεύτερες σκέψεις για αυτό καθώς υπήξε ο φόβος να θεωρηθεί μια τέτοια κυκλοφορία σαν εκμετάλλευση για ιδίον όφελος ενός τραγικού γεγονότος , οπότε το κομμάτι μπήκε προσωρινά στον πάγο. Ευτυχώς προσωρινά γιατί θα ήταν κρίμα ένα τόσο ωραίο και πλήρες νοήματος τραγούδι να μείνει στο σκοτάδι.

    

6. Celestial War: Το μοναδικό κομμάτι του δίσκου το οποίο δεν έγραψε ο Παυλάντης, καθώς αποτελεί εξολοκλήρου συνεισφορά του Γιάννη Λιτινάκη. Επικό mid tempo ύφος, solo μπασογραμμές σε Καλαματινό ρυθμό (φόρος τιμής στον ήχο των Sarissa και του εκπλιπόντα Δημήτρη Σελαλμαζίδη), το μπάσο λίγο πιο μπροστά στην παραγωγή, αρκετό groove και μια θεματολογία για τον Πόλεμο των Αγγέλων απο την Αποκάλυψη του Ιωάννη θέτουν το σκηνικό για ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι το οποίο αν και ξεχωρίζει εν τούτοις δεν απομακρύνεται απο τον χαρακτηριστικό ήχο των Reflection.

    

7. March Of The Argonauts: Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου μετά το Lord Of The Wind το οποίο είχαμε ήδη ακούσει αλλά σε διαφορετική εκτέλεση, καθώς είχε κυκλοφορήσει σαν single το 2022 με τον Γιώργο Θωμαϊδη στα φωνητικά. Εντελώς μέσα στο κλίμα του δίσκου, με διαφορετική ενορχήστρωση, εμπλουτισμένο και πιο λυρικό θα έλεγα και με τον Κώστα Τόκα να δίνει το δικό του στίγμα σε ένα πολύ όμορφο κομμάτι.

    

8. Lady In The Water: Εδώ μιλάμε μάλλον για την έκπληξη του δίσκου. Ένα κομμάτι που είναι αρκετά πιο μελωδικό απο τα υπόλοιπα και ακολουθεί έναν διαφορετικό δρόμο, βγάζοντας έναν ήχο ο οποίος είναι πιο κοντά σε τέλη '80 – αρχές '90 US metal, θυμίζοντας τις πιο μελωδικές στιγμές των πιο σημαντικών US power συγκροτημάτων. Ένα υπέροχο κομμάτι με σκοτεινό στιχουργικό περιεχόμενο, καθώς προέρχεται απο την προσωπική εμπειρία του Στάθη Παυλάντη και απο ένα δυσάρεστο περιστατικό του οποίου έγινε μάρτυρας ευρισκόμενος εν πλω.

    

9. City Walls Of Malta – The Great Siege: Όποιος γνωρίζει την σχέση που έχουν οι Reflection με την Μάλτα σίγουρα θα ήξερε οτι ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσουν ένα κομμάτι που θα είχε σχέση με το νησί. Εκτός απο το οτι στο When Shadows Fall του 2008 τα φωνητικά έχει αναλάβει ο Μαλτέζος και πολύ καλός φίλος της μπάντας Leo Stivala (Forsaken), οι Reflection έχουν επισκεφτεί το νησί για ζωντανές εμφανίσεις και έχουν αναπτύξει στενή σχέση με ανθρώπους απο εκεί. Το κομμάτι είναι ένας ύμνος στην μεγάλη πολιορκία της Μάλτας απο τους Οθωμανούς το 1565 και στην επιτυχή υπεράσπισή της απο τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη και τον ντόπιο στρατό. Ένα αργόσυρτο, επικό κομμάτι, ογκώδες και σχεδόν υμνικό, το οποίο μάλλον όχι τυχαία μας φέρνει πάλι πίσω στην εποχή του When Shadows Fall και κλείνει ιδανικά τον δίσκο.

Το συνολικό πρόσημο του The Battles I Have Won είναι απόλυτα θετικό και αποτελεί ένα βήμα μπροστά για τους Reflection, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν και σε αυτό τον δίσκο πήραν την ευκαιρία να δοκιμάσουν κάποιες νέες ιδέες, χωρίς ωστόσο να απομακρυνθούν απο το χαρακτηριστικό ύφος της μπάντας. Εξαιρετική η (πλήρως αναλογική) παραγωγή του δίσκου απο τον Στάθη Παυλάντη στο δικό του Dark Water Audio η οποία αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα για έναν πολύ πλούσιο δίσκο ο οποίος θα διακινδυνεύσω να πω οτι μάλλον είναι ότι καλύτερο και πιο πλήρες έχει κυκλοφορήσει ποτέ η μπάντα. Υποθέτω αυτή η... απορία θα λυθεί τον ερχόμενο Ιούνιο όταν και θα κυκλοφορήσει ο δίσκος, σε συνεργασία για άλλη μια φορά με την Pitch Black Records η οποία θα κυκλοφορήσει το The Battles I Have Won σε CD και ψηφιακά, ενώ σε συνεργασία με το Vinylstore θα μας προσφέρει και βινυλιακή έκδοση. Επιπλέον, για τους πιο σκληροπυρηνικούς, η μπάντα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει έκδοση και σε κασέτα.

Την ακρόαση του δίσκου ακολούθησαν διάφορες διευκρινιστικές ερωτήσεις απο τα μέλη του Τύπου αλλά και απο φίλους της μπάντας ενώ η πολύ όμορφη βραδιά έκλεισε με τα κλασσικά πηγαδάκια γύρω απο έναν μπουφέ με φαγητό και αναψυκτικά. Απο πλευράς Metalzone αλλά και προσωπικά ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόσκληση και την φιλοξενία, τόσο στους Reflection όσο και στον Δήμο Κορυδαλλού, ο οποίος σημειωτέον παραχώρησε δωρεάν την αίθουσα “Πλειάδες” του Πνευματικού Κέντρου για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης. Ραντεβού τον Ιούνιο... στις μάχες!

Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας