Demigod - Slumber of Sullen Eyes

Το Φιλανδικό death metal έχει άξιους αντιπροσώπους στην χρυσή εποχή του είδους. Funebre, Convulse, Corporal Punishment, Purtenance, Disgrace, Demigod, Demilich, Mordicus. Τι κοινό έχουν όμως όλες αυτές οι μπάντες; Μετά από ένα, βαριά δυο δίσκους, τους περίμενε εμπορική αποτυχία (αναμενόμενο) και διάλυση. Μόνο  μπάντες σαν τους Sentenced και τους Amorphis που άλλαξαν τον ήχο τους, επιβίωσαν. Οι οπαδοί του death metal προτίμησαν Αμερικάνικο υλικό, ή αν μιλάμε για Ευρώπη, Αγγλικό, Γερμανικό, Ολλανδικό, Σουηδικό. Οι Demigod δημιουργήθηκαν το 1990 από μια τριάδα φίλων και επιδόθηκαν στο άθλημα του (Ευρωπαικού) death metal. Το 1992 προστέθηκε και δεύτερος κιθαρίστας και ο ήχος τους θύμιζε ακόμα περισσότερο τεχνικό οδοστρωτήρα. Ένα split με τους συμπατριώτες Necropsy έβγαλε κερδισμένους τους Demigod που κατάφεραν να κερδίσουν ένα συμβόλαιο με την μικρή Ισπανική Drowned Records η οποία κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους ‘’ Slumber of Sullen Eyes’’. Εννοείται ότι ούτε αυτοί κατάφεραν να γίνουν γνωστότεροι από τους άλλους συμπατριώτες τους εκείνη την εποχή και αφότου προσπάθησαν κανά δυο χρόνια ακόμα, το διέλυσαν. Η επανασύνδεση τους με διαφορετική σύνθεση έφερε δυο αξιόλογους δίσκους, σαφέστατα υποδεέστερος του εκπληκτικού ντεμπούτου που τους εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεον του death metal.

Δεν θα χρειαστεί να περιμένεις παρά 20 δευτερόλεπτα πριν τα πάντα βαφτούν κόκκινα. Ο Θάνατος μπορεί να είναι περήφανος που τέτοιους ήχους δεν θα μπορέσει να τους σκοτώσει ποτέ. Ηχητική έφοδος και καταστροφή. Τεχνικότατο σαν παίξιμο, ακραιότατο σαν ήχος. Ποτέ μα ποτέ κουραστικό ή υπερβολικό και ανούσιο. Τα πάντα σύντομα και ουσιώδη. Τότε που ο Esa Linden έβγαζε τα σωθικά του και δημιουργούσε χερσαίες πανωλεθρίες. Πού έγραφε μουσική (τρία μόνο τραγούδια μοιράζεται τα συνθετικά εύσημα με τον άλλο κιθαριστα, Jussi Kiiski, πιθανότατα όμως και τα καλύτερα του δίσκου) και στίχους στο μεγαλύτερο μέρος του συνθετικού μερίδιου.  Όμως και οι τέσσερις τους, ένα μόνο πνεύμα, μια μάστιγα, ίδιος ηχητικός κατακλυσμός.  Τα πάντα εξοστρακίζονται μπροστά στη μπουλντόζα που λέγεται demigod. Ρυθμοί που σπάνε ραχοκοκαλιές με τα βάρος τους. Δυο κιθαρίστες που εκπαιδεύουν riffs για καμικάζι. Τα δημιουργούν και τα στέλνουν στο στόχο τους χωρίς να επιστρέφουν ποτέ. Μοναδικός σκοπός τους η ολοκληρωτική διάλυση του στόχου τους.

Τα Tico Tico στη Φιλανδία είναι γνωστά διότι εκεί ο  Mika Haapasalo έκανε παραγωγές σε πολλές μελωδικές κυκλοφορίες. Το ίδιο ισχύει και για το ‘’ Slumber of Sullen Eyes’’ αν εξαιρέσεις την μελωδία. Πιθανότατα να είναι ο πιο βάναυσος δίσκος που ηχογραφήθηκε εκεί πέρα. Όγκος, δύναμη, νοσηρότητα. Κάθε ήχος μυρίζει μακαβριότητα, κάθε λεπτό σε στριμώχνει πιο στενά και σε παγιδεύει, κάθε ανάσα και πιο κοντά στην αποσύνθεση. DEATH METAL με όλη τη σημασία των λέξεων, ότι πρέπει για συνώνυμο σε λεξικό.  Ρυθμικά κοψίματα, συγχορδίες εξιλέωσης, ευδαιμονικές μελωδίες βασισμένες στο οργανικό τους ήχο. Κανένα όργανο δεν ακούγεται λιγότερο ενεργό ή απόμακρο. Γεύση του ωστικού αυτού κύματος δέχεσαι από τα κρουστά και το μπάσο μέχρι τη χαράδρα που κάποιοι ονομάζουν στόμα. Εξαιρετικές στιγμές τα  ‘’ Fear Obscures from Within’’, ‘’ Slumber of Sullen Eyes’’, ‘’ As I Behold I Despise’’, ‘’ Tears of God’’ . Σαν να σε πετουν γυμνό σε αγκαθωτό συρματόπλεγμα ένα πράγμα. Και το καταφέρνουν με ευκολία, ακόμα και στο ‘’ Perpetual Ascent’’ που λείπεται φωνητικών.