Destructor - Maximum Destruction

Μας αρέσει να κάνουμε χαβαλέ με ονόματα-παρατσούκλια όπως ο Μπάμπης ο Σουγιάς, ο Άκης ο Μπουλτόζας, ο Γιώργος ο Σιδεροκέφαλος. Τέτοια ονόματα-παρατσούκλια χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο στη δεκαετία του 80, στο κόσμο του metal αλλά και μη. Κάπως έτσι βαπτίστηκαν και τα μέλη μιας Αμερικάνικης μπάντας που ονομάστηκε Destructor. O Pat ο Λυσσασμένος, οDave ο Υπερβολικός,  ο Dave ο Ολοκαύτωμας και ο Matt ο Εύφλεκτος. Τι παίζανε; Λυσσασμένο, υπερβολικά γρήγορο και εύφλεκτο ηχητικό Ολοκαύτωμα. Άλλοι για θέμα συντομίας το λένε και Power/Thrash/Speed  Metal.  Το 1984 έβγαλαν το πρώτο τους demo που γύρισε από χέρι σε χέρι οπαδού, ενώ την ίδια χρονιά βγήκε μια κασέτα-demo, το ‘’Smash Your Skull With Power’’ που περιείχε τέσσερις συνθέσεις που θα συναντούσαμε και στο μέλλον. Καταφερνουν και αποσπούν συμβόλαιο με την Auburn Records και το ‘’ Maximum Destruction’’ είναι γεγονός το 1985, όνομα και πράγμα. Αν ρωτήσει κανείς, τι είναι το Speed Metal, βάλτου αυτό το δίσκο. Η μπάντα συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι που το 1988 χάνουν τον μπασίστα τους ο οποίος μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου. Διάλυση το 1990,οριστική επανασύνδεση το 1999 με το ‘’ Forever in Leather’’ να ανήκει στους καλύτερους προσωπικούς δίσκους του 2007. Τελευταίο πόνημα της μπάντας το πολύ καλό  ‘’Decibel Casualties’’ του 2017. Δυστυχώς πριν λίγους μήνες απεβίωσε και ο ‘’Λυσσασμένος’’ (κιθάρες)  από  διαβήτη.

Μια κραυγή που ‘’καίει’’ ηχεία, παραμόρφωση στο 10, ρυθμοί αποκόλλησης ωμοπλάτης και πάμε. Οι ταχύτητες…λυσσασμένες. Μπάσο και ντραμς. Φωτιά και λάβρα. Η φωνή σκίζει αέρα και πνευμόνια. Ομώνυμο τραγούδι και η κόλαση είναι επίγεια σε ηχητική μορφή και οι βασανισμοί εκτελούνται από τέσσερις  ακούρευτους. Τα πλοκάμια της οδύνης επιτίθενται από παντού. Σφαγή στο ‘’destructor’’, η διαταγή …Rabid ακούγεται και ο κιθαρίστας στέλνει το πρώτο κύμα riffs. Το metal ρέει στην πιο υγρή μορφή που μπορεί να έρθει ο άνθρωπος. Δεύτερη διαταγή…Flammable και διαλυμένα τύμπανα εκσφενδονίζονται σε κάθε πλευρά. Τρίτη διαταγή…power holocaust και ο όγκος του μπάσου γκρεμίζει με απόλυτη ευκολία σαν τυφώνας που περνά πάνω από ξύλινα σπίτια. Οι τραγουδάρες διαδέχονται η μια την άλλη, η σκυτάλη περνά από το χέρι του ενός στον άλλο και το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό για την ψυχική υγεία του ακροατή. Παικταράδες μέχρι το κόκαλο, το ότι κηδεύουν κάθε χαζομελωδία και χαρίζουν το χρόνο και το χώρο τους σε ατσάλινες μπουλντόζες, είναι καθαρά δική τους επιλογή.

Όποιοι επιβίωσαν της πρώτης μεριάς, δεν έχουν καμιά ελπίδα στη δεύτερη. Εδώ τα πάντα πιάνουν 100άρι. Από ταχύτητες (σε μίλια παρακαλώ ,όχι χιλιόμετρα, είναι Αμερικανοί, μέχρι βαθμολογία). Συνεχίζουν να έχουν πλήρως αντιπροσωπευτικούς τίτλους και το ‘’Pounding Evil’’ δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντιχριστιανικός στίχος που αν οι Άγγελοι άκουγαν τέτοια μουσική πριν τον πόλεμο με το Κακό, θα είχαν καβαντζώσει την νίκη στο τσεπάκι τους. Ηχοδυναμική που αφανίζει κάθε αμφιβολία αντίστασης. Παίζουν γρήγορα και ευθαρσώς χωρίς να προσπαθούν να καλύψουν τυχόν αδυναμίες. Ξεδίνουν μέχρι τελικής πτώσης, ξυπνούν ακόμα και νεκρούς. Η ανθρώπινη οργή μεταφρασμένη σε ήχο. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου έχει την όγδοη θέση σε σειρά. ‘’Iron Curtain’’ και τα μυαλά στη σιδερώστρα για καυτό άπλωμα. Χωρίς ούτε ένα δευτερόλεπτο μεταμέλειας, κακομεταχειρίζονται όλο τον τεχνικό εξοπλισμό τους μέχρι να τα φτύσει. Η φωνή διχοτομεί το μοναδικό σημείο επιστροφής και τα τύμπανα τα καταστρέφουν μια και καλή. Ένστικτα δολοφόνων στους κιθαρίστες που μοιράζουν μόνιμο τρόμο. Ηχητική όαση λίγων δευτερολέπτων για μια όαση και μετά καυτός μεταλλικός ήλιος πάνω μας μέχρι να εξανθρακωθούμε. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, είναι απλά για να πείσεις τον άλλο. Εδώ δεν χρειάζεται, δεν το έχουν ανάγκη. This is  METAL!!!