Dismal Euphony - Soria Moria Slott

Υπάρχουν μπάντες εκεί έξω που με την πάροδο του χρόνου, η μουσική τους πορεία άλλαξε από λίγο μέχρι και 180 μοίρες. Τις περισσότερες φορές σε κάτι μελωδικότερο. Όχι κατά ανάγκη σε κάτι χειρότερο, πολλές μπάντες έγιναν καλύτερες, δημιουργικότερες και με πιο έντονο το προσωπικό στοιχείο. Παραδείγματα αναρίθμητα, δεν θα κάνουμε namedropping. Πηγαίνοντας Νορβηγία, αρχές 90ς, συναντούμε τους Dismal Euphony.Μια πενταμελής παρέα από το Stavanger, που αποτελούνταν από τρεις νεαρούς και δυο νεαρές δημιουργεί το πρώτο demo τριών τραγουδιών το 1995, demo που το τσιμπάει ανερχόμενη τότε Napalm Records και το κυκλοφορεί σαν cd το 1996 με τον απλό τίτλο ‘’Dismal Euphony’’. Ο ένας κιθαρίστας αποχωρεί λόγω υποχρεώσεων (σπουδές όπως είχα διαβάσει κάποτε) και το ντεμπούτο ‘’Soria Moria Slott’’ κυκλοφορεί τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς και μαυρίζει την εφηβεία μας. Μελωδικό Black Metal με όργανα που δεν είχαμε ακούσει να συνταιριάζονται με το είδος. Και πανέμορφες γυναίκες στην μουσική αυτή. Ο αρχικός κιθαρίστας επιστρέφει και μαζί του έρχεται και ένας δεύτερος, το ‘’Autumn Leaves’’ συνεχίζει πιο μελωδικά αλλά πάντοτε ποιοτικά.  Και μετά η συντριβή. Οι δυο κοπέλες φεύγουν, έρχεται μια νέα τραγουδίστρια, το ύφος γίνεται πιο γοτθικό και η μουσική πιο δαντελένια. Δυο σαβουρόδισκοι αμαύρωσαν το όνομα τους παντοτινά. Η μπάντα διαλύεται το 2001 και ευτυχώς αυτό το αίσχος δεν ξαναμαζεύτηκε να μας ενοχλήσει.

Το γυναικείο στοιχείο είναι έντονο σε αυτό το δίσκο. Από τον πρόλογο, ένα ορχηστρικό έναυσμα από μια φίλη τους, την Jannike Tveiten (της οποίας η αδερφή Vibeke είναι υπεύθυνη για το λογότυπο της μπάντας αλλά και το layout) γεμάτο συνθεσάιζερς. Στο πρώτο κανονικό τραγούδι ακούμε black metal φωνητικά (και μάλιστα στα Νορβηγικά), black metal riffs, γρήγορες ταχύτητες, σκοτεινή συναίσθημα, αρκετά μπουντρουμίσια παραγωγή. Και όμως άφθονα πλήκτρα που μελωδοποιούν το αποτέλεσμα, γυναικεία φωνητικά που αναλαμβάνουν την ηγεσία πυκνά συχνά, κάνουν το αποτέλεσμα να απομακρύνεται έτη φωτός από το κλασσικό black metal, είτε για καλό είτε για κακό, εσύ διαλέγεις. Οι φωνητικές μελωδίες είναι φτιαγμένες από την ίδια την Keltziva και έτσι τραγουδά στο αποκορύφωμα των δυνατοτήτων της (χωρίς να έχει καμιά φωνάρα). Ο συγκερασμός των σκοτεινών, παγωμένων ρυθμών με κάτι πιο γλυκό που οφείλεται στη μελωδία που απλώνεται πάνω τους χάρη στα πλήκτρα της Elin (η οποία πέθανε το 2004 από υπερβολική δόση ηρωίνης στα 24 της) είναι ιδιοφυής.

Τα πράγματα είναι απλά. Αν θέλετε μεταβαλλόμενο φως να πέφτει πάνω σε ανήλιαγες γωνίες , το ακούτε. Όχι μόνο τα black metal στοιχεία μοιάζουν αληθινά, αλλά σκοτεινιάζουν τα πάντα πιο εύκολα χάρη στο τρόπο που εισέρχονται μέσα σου. Και δεν είναι μόνο οι φωνές και τα πλήκτρα. Ακούστε το ορχηστρικό ‘’ Alvedans’’.  Φλάουτο που κοντράρεται με ηλεκτρισμένη, μαγεμένη ατμόσφαιρα. Και όλα σε όρια που να μην ξεφεύγουν προς τη μια πλευρά .Σύντομα (Trollbundet ) τα πάντα γίνονται και πάλι υπόγεια, ασπρόμαυρα, με τα riffs να σε ξυλιάζουν (στο κρύο και στον πόνο). Ανόσια, μοχθηρά φωνητικά σιγοντάρονται από αγγελικά. Κάπως έτσι κυμαίνονται και μουσική. Δεν θα αρέσει ούτε σε αυτούς που αρέσκονται στο raw black metal ούτε αυτούς που ακούνε Tristania και The Sins Of The Beloved. Κάπου ανάμεσα, σε μια εποχή που πειραματιζόταν και με μια μπάντα που προσπάθησε να λιώσει το νυχτερινό πάγο με διαφορετικό τρόπο χωρίς να γίνεται μαλθακή ή ακόμα χειρότερα, τραγελαφική. Σαν εύφορο και όμορφο λιβάδι που μπορεί στην επιφάνεια του να λιάζεται αλλά από κάτω τα πάντα είναι υγρά , κρύα και ζέχνουν θάνατο και πυκνό σκοτάδι.