Domine - Champion Eternal

Heavy Metal και φανταστική λογοτεχνία. Πολλές φορές μουσικοί έχουν συνταιριάξει στίχους αλλά και μουσικές συνθέσεις με βάση κάποιο βιβλίο.  Στην Ιταλία, κάποιοι πιτσιρικάδες φίλοι από την μικρή πόλη του Piombino  δημιουργούν τους Domine το 1983. Η αγάπη τους για την ηρωική φαντασία διακρίνεται από το πρώτο τους demo, με αντίστοιχους στίχους, εξώφυλλα, ήχο. Οι ιστορίες του Moorcock τους κερδίζουν και ο Elric του  Melniboné γίνεται ο βασικός ήρωας και χαρακτήρας των μελλοντικών ιστοριών-στίχων στις συνθέσεις και στα εξώφυλλα τους. Τα χρόνια περνάνε και μέχρι το 1994 έχουν δημιουργήσει τέσσερα demos με αρκετά τραγούδια για ολοκληρωμένο δίσκο αλλά αυτό ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί, πιθανότατα λόγω έλλειψης συμβολαίου. Το όνομα τους είναι όμως ήδη γνωστό στους underground κύκλους και όσοι έχουν έρθει σε επαφή με τα τραγούδια τους, γνωρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει φλέβα χρ…μετάλλου. Τελικά, τα αδέρφια Paoli, ο ένας μπασίστας και ο άλλος κιθαρίστας (αλλά και ο βασικός συνθέτης και στιχουργός) αποφασίζουν να μετακομίσουν στη Φλορεντία και να ψάξουν για ένα καλύτερο μέλλον για την μπάντα τους. Το 1997 ιδρύεται η  Ιταλική Dragonheart Records και η πρώτη της κυκλοφορία θα είναι το τρομερό ντεμπούτο των Domine, με υλικό δοκιμασμένο στον χρόνο αφού τα περισσότερα από τα τραγούδια προυπήρχαν στα demos. Πόσο μάλλον που τα αδέρφια Paoli είχαν προσθέσει καινούρια μέλη στη μπάντα με τη θέση του τραγουδιστή να παίρνει ο Morby (πρώην Sabotage, ακούστε τους) και τα πάντα να αγγίζουν το ΤΕΛΕΙΟ. Στα επόμενα δέκα χρόνια (μέχρι και το 2007 δηλαδή), οι Domine θα κυκλοφορήσουν άλλους τέσσερις νέους δίσκους,  κάποιοι καλύτεροι από τους άλλους, όλοι τους σε καλό επίπεδο, όλοι τους κατώτεροι του θρυλικού ντεμπούτου. Έκτοτε (και η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει υπερβολικά πολλά χρόνια) δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι νέο αλλά παίζουν αρκετά συχνά live όποτε τους δοθεί η ευκαιρία.

Είναι πολύ σημαντικό το ηχητικό πακέτο να είναι ολοκληρωμένο. Σε κάποιες εποχές που οι οπαδοί  επιλέγανε να αγοράζουνε κάποιο κανονικό φορμάτ (στη συγκεκριμένη περίπτωση cd), τα απολάμβαναν ΟΛΑ και μάλιστα ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ.   Χαζεύαμε το εξώφυλλο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι μας και να βάλουμε το δισκάκι να παίξει. Η δουλειά της Giovanna Corsini μας είχε βάλει φωτιά στο μυαλό μας και φανταζόμασταν επική μουσική. Οι πρώτοι ήχοι ακούγονται επιτέλους και ακόμα ξιφομαχίες στην εισαγωγή. Άρα μέσα πέσαμε.  Και το ‘’ The Mass of Chaos’’ καταφθάνει και μας γεμίζει συναισθήματα μέσω riffs και κραυγών. Διαβάζοντας και τους στίχους χανόμασταν σε άλλους κόσμους και τίποτα δεν μπορούσε να μας φέρει πίσω στην πραγματικότητα. Όσοι δεν είχαμε διαβάσει για τον καταραμένο ήρωα, ξεκινήσαμε και γίναμε πιο ολοκληρωμένοι σαν άνθρωποι.  Ακόμα και οι ήρωες δεν τα έχουν όλα στα πόδια τους, δεν τους πάνε όλα καλά, δεν έχουν όλοι καλό τέλος. Τέτοιος ήταν ο Έλρικ, και τέτοια μουσική υποστήριξη χρειαζότανε. Και την είχε και με το παραπάνω. Μόνο η παραγωγή ακούγεται ελαφρώς πιο αδύναμη  (από τον ίδιο τον Enrico) αλλά και πάλι, αυτός ο σπηλαιώδης, πνιγηρός ήχος ταιριάζει απόλυτα. Ή τουλάχιστον έτσι το αγαπήσαμε και δεν θα ήθελα ποτέ να το ακούσω διαφορετικά…

Στο μουσικό κομμάτι τώρα… Η μπάντα ευχαριστεί Queen, Thin Lizzy,Kansas (προφανώς για τις ενορχηστρώσεις και τις μελωδίες), Manowar και Warlord (για την προφανή επικοσύνη). Ακούγοντας το ‘’ The Chronicles of the Black Sword’’ όλο το κορμί κλυδωνίζεται σε ρυθμούς σπαθιού που αγωνίζεται να βυθιστεί στη σάρκα του αντιπάλου. Το μπάσο σε μέγιστο ρόλο α λα Manowar, σαν το μπράτσο που βαστά το όπλο και φουσκώνει γεμάτο προσπάθεια αλλά και υπεροχή. Πλήκτρα για ατμόσφαιρα, ρυθμοί πολεμοαισθαντικοί. Η φωνή του Morby  είναι ιδιαίτερη, ακούγεται πιο ρινική από τον μέσο όρο αλλά ιδιαίτερη και επική, μεταδιδόμενη μέχρι τελευταίας λέξης (με πολύ καλή προφορά, καμιά σχέση με τον μέσο Ιταλό τραγουδιστή στα 90ς). Οι Domine δεν φοβούνται να ανεβάσουν ταχύτητες  και να κονιορτοποιήσουν τα αυτιά μας, πάντοτε όμως ΜΗ χάνοντας τους μελωδικούς τους τόνους. Υπάρχουν πολύ επιτυχημένες φωνητικές μελωδίες που συνταιριάζονται με τις κιθαριστικές μάχες που δίνονται μπροστά και πίσω. Μην πλανάστε. Το ηρωικό συναίσθημα αναρριχάται σε κάθε riff, σε κάθε κραυγή, σε κάθε ρυθμική βύθιση ή ανύψωση. Συνθέσεις που δεν βιάζονται να ολοκληρωθούν (ακούστε το δωδεκάλεπτο ομώνυμο και δακρύστε από περηφάνια) , λειτουργούν ως υπηρέτες μιας ηχητικής ιστορίας που σου βάζει φωτιά στα σωθικά με πάμπολλους τρόπους, με αμέτρητες ιδέες. Εκτελεστική δεινότητα και πάθος, heavy metal που κερδίζει τους πάντες. Power Metal, όνομα και πράγμα, από τα καλύτερα των 90ς. Και αν υπάρχει κανείς που δεν γνωρίζει τους Αμερικανούς  Eternal Champion (επική μουσική, στιχουργική βασισμένη στην ηρωική φαντασία, λέγε με Moorcock και πάλι), βουρ για άμεσο άκουσμα.