Elixir - Lethal Potion

Όλα τα μέλη των Iron Maiden, τα τωρινά αλλά και αυτά που πέρασαν από τις τάξεις της μπάντας ήταν ικανότατοι μουσικοί και τα συγκροτήματα στα οποία υπήρξαν έχουν γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γνωστά. Και όμως με τους  Elixir στους οποίους κάποια στιγμή έπαιξε drums ο Clive Burr (τρεις πρώτους δίσκους των Maiden) ασχολήθηκαν λίγοι. Κακώς, πολύ κακώς. Οι Elixir ξεκίνησαν το 1983 με σαφέστατες επιρροές από τις εγχώριες μπάντες του N.W.O.B.H.M. Τα αδέλφια Dobbs αποτελούσαν το ρυθμικό ντουέτο, διπλές κιθάρες από Denton/Bentley και μικρόφωνο στα χέρια του Taylor. Το ντεμπούτο ‘’The Son of Odin’’ κυκλοφόρησε το 1986 αυτοχρηματοδοτούμενα και με μια αλλαγή στη θέση του ενός κιθαρίστα (Gordon εντός, Bentley εκτός). Μουσικά πιο σκληρό (επικό) heavy metal από τις επιρροές τους, είμαστε και στο 1986 όμως. Δίσκος-λατρεία. Εννοείται ότι πάτωσε εμπορικά μιας και η διανομή ήταν ερασιτεχνική. Τα αδέρφια αποχωρούν, τη θέση του drummer αναλαμβάνει ο Clive Burr, αποκτούν συμβόλαιο με τη μικρή Sonic Records (που κυκλοφορούσαν και οι Demon δίσκοι) και ο ήχος γίνεται σαφέστατα μελωδικότερος και εμπορικότερος. Αυτό δεν σημαίνει διόλου ότι ο δίσκος δεν είναι εξαιρετικός. Το αντίθετο θα έλεγα. Όπως και να χει, η μπάντα δεν παίρνει αυτό που θέλει και διαλύεται. Μια δεκαετία μετά η μπάντα επανασυνδέεται με τη σύνθεση του ντεμπούτου και κυκλοφορεί το ‘’ The Idol’’ (2002), στον επόμενο δίσκο ‘’Sovereign Remedy’’ επιστρέφει πίσω από το drum kit o μειντενάκιας ενώ στα‘’Mindcreeper’’ (2006) και ‘’All Hallows Eve’’ (2010) ο άσωτος αδερφός ξαναεπιστρέφει. Ωραίο, συμπαγές heavy metal των 00ς. Η μπάντα σύντομα ξαναδιαλύεται και οι Denton/ Taylor δημιουργουν τους Midnight Messiah. Προσφάτως ξεκίνησαν τον τρίτο γύρο τους με νέο δίσκο (Voyage of the Eagle) και ελπίδες για ακόμα καλύτερο μέλλον.

Καταλαβαίνω απόλυτα την απογοήτευση των οπαδών των Elixir του ‘’The Son Of Odin’’ όταν πρωτοάκουσαν το ‘’Lethal Spirit’’.   Ακούς το εναρκτήριο ‘’She's Got It’’ και στο μυαλό πλέον αντί για τους Omen σου έρχονται οι Def Leppard. Μεγάλη διαφορά.  Και δεν είναι το μόνο σε αυτό το πιο ανάλαφρο στυλ. Υπάρχουν τα ‘’All Together Again’’ και ‘’Louise’’ όπως και το ‘’Last Rays of the Sun’’ που όμως είναι κατά πολύ ποιοτικότερο από τα προαναφερθέντα. Αν όμως το δεις από άλλη οπτική γωνία, ας πούμε σαν να είναι δίσκος μιας άλλης μπάντας ή αν αυτό ήταν το ντεμπούτο των Elixir τότε πολύς κόσμος θα είχε διαφορετική γνώμη. Mid tempo ρυθμοί, άκρως μελωδικό, heavy metal. Και αν το ‘’She's Got It’’ είναι λιγάκι βαρετό και της σειράς, το ‘’Sovereign Remedy’’ είναι μια εξαιρετική σύνθεση. Μπάσο που σφυροκοπό αδιάκοπα, διπλές κιθάρες με όφελος και στις μελωδίες αλλά και στη δύναμη, φωνητικές ακροβασίες με ανεβοκατεβάσματα της έντασης της. Καταπληκτικό τα σόλος, δίοδοι για φορτσάτη  οργανική επιθυμία. Μόνο τα drums ακούγονται ελαφρώς μονότονα πράγμα που διορθώνεται στο ‘’ Llagaeran’’ , μια από τις σκληρότερες στιγμές του δίσκου. Οι κιθάρες κερνάνε πόνο, ταχύτητα που φανερώνει πάθος, φωνή που ανυψώνεται επικίνδυνα χωρίς καμιά δυσκολία. Το σαγόνι σου χυταρίζει σταδιακα  στο μεγάλο σε διάρκεια φανταστικό σόλο και μένεις αποσβωλομένος. Μπορεί να είναι διαφορετικός δίσκος από το ντεμπούτο αλλά με τέτοια τραγούδια κερδίζει άνετα μια θέση στη δισκοθήκη και στη καρδιά μου.

Το ‘’Lethal Potion’’ δεν είναι δίσκος των δυο τριών καλών τραγουδιών. Υπάρχουν υμνίσκοι σαν το ‘’Shadows of the Night’’ που σε κολάζουν με τις κιθαριστικές τους μελωδίες και χρωματίζουν όμορφα μια ξεκάθαρα heavy metal σύνθεση. Χωρίς χασομέρια, συγχορδίες αποφυλακίζουν τις αρμονίες τους και φρενιασμένοι ρυθμοί σε τραντάζουν συθέμελα. Απολαμβάνεις την ταχυπορία του ‘’ Light in Your Heart’’ με τα συσωρευμένα riffs τα οποία εξαγριώνουν το ένστικτο σου. Ο συναγωνισμός του καλύτερου τραγουδιού είναι μεγάλος, ειδικά τώρα που ακούγεται το θεικό ‘’Visions of Darkness’’. Όλο και κάπου θα το έχετε ακούσει, σε κάποιο μπαράκι ή κλαμπάκι χωρίς να ξέρετε καν το όνομα της μπάντας. Πλούσια ηχητική πορεία με ρυθμούς που σε τσαλακώνουν, τραβηχτικές μελωδικές συγχορδίες και έναν Taylor που η φωνή του σπινθήριζε μαζί με τις λέξεις που έβγαζε. Το καλό σερί συνεχίζεται με το ‘’Edge of Eternity’’ που ορέγεται και τις δυο κατευθύνσεις και ακούμε μια ισορροπημένη σύνθεση που σε ξελογιάζει.

Το ότι ο δίσκος είναι μοιρασμένος ανάμεσα με μεταλλικούς δυναμίτες και κάποιες πιο εμπορικές συνθετικές προσεγγίσεις στερεί από το συνολικό αποτέλεσμα αλλά σε περίπτωση που αρέσκεστε και στα δυο ηχητικά στυλ, τότε αυτός ο δίσκος φέρνει περίσσια ποικιλία.