Exhumation - Seas of Eternal Silence

Σαν γνήσιος Βορειοελλαδίτης που είμαι, όλες τις εφηβικές μου συναυλίες της έζησα στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τα μεγάλα ξένα ονόματα που άρχισαν να μας επισκέπτονται στα 90ς, πρωτοείδα και ελληνικές που ξεκινούσαν το δικό τους μουσικό ταξίδι.Τέλη 1997 και μας επισκέπτονται οι Rotting Christ για την προώθηση του ‘’A Dead Poem’’. Μαζί τους, οι Σαλονικείς Exhumation που προσφάτως έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο ‘’ Seas of Eternal Silence’’. Μελωδικό death metal, καθαρόαιμες Ευρωπαικές επιρροές και Σουηδικός ήχος μιας και υπεύθυνος για την παραγωγή ήταν ο Dan Swano. Η μπάντα έχει δημιουργηθεί το 1990 και αν ΟΛΟΙ μας έχουμε ταυτίσει τη μπαντα με τον Μάριο Ηλιόπουλο (κιθάρες), η αλήθεια είναι ότι μοναδικό αυθεντικό μέλος είναι ο Γιάννης Νοκτερίδης (μπάσο). Βέβαια και ο Μάριος μπήκε στο συγκρότημα το 1991, απλά για το τυπικό της υπόθεσης αναγράφεται. Ίσως γι αυτό και κάποια στιγμή δεν συνέχισε σαν Exhumation αλλά σαν Nightrage. Στο demo ‘’ Sensation of Deadness’’ του 1993 η σύνθεση της μπάντας σταθεροποιείται, έτσι όπως την αγαπήσαμε.  Συμβόλαιο με την Δανέζικη RRS (εξειδικευμένη στις death metal κυκλοφορίες) και το καλοκαίρι του 1997 απολαμβάνουμε το ντεμπούτο με την συναυλιακή απόδοση λίγους μήνες αργότερα να μας ικανοποιεί ολοκληρωτικά. Με την ίδια σύνθεση αλλά στην  Holy Records (από τις πρώτες ξένες εταιρίες που δέχτηκε με μεγάλη χαρά ελληνικές μπάντες στο ρόστερ της) απολαύσαμε το επίσης καταπληκτικό ‘’Dance Across the Past’’ και το ‘’ Traumaticon’’μέχρι που το 2000 ήρθε το τέλος των Exhumation και η αρχή των Nightrage με τον Μά ριο να κυνηγά το όνειρο του πιο επαγγελματικά στο εξωτερικό, κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Πληκτράτη εισαγωγή δημιουργεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αναμονή για την ακρόαση μιας νέας μπάντας από Σαλονίκη. Και επέρχεται καταστροφικός κατακλυσμός. Ρυθμική εξόντωση, κιθαριστικές καταιγίδες. Τα φωνητικά ακραία αλλά σε ένταση και παραμόρφωση που μπορείς να κατανοήσεις τι αναφωνείται/κραυγάζεται. Ακραίοι, επιβλητικοί ήχοι συνεχίζουν να σε δονούν και να μαυρίζουν την ατμόσφαιρα. Και εκεί που έχεις φτάσει στο σημείο να σκέφτεσαι τι να διαλύσεις, ένα μελωδικό σόλο σε γεμίζει αρμονία και σε κατευνάζει. Πλήκτρα υποβοηθούν χωρίς να ενοχλούν ή να μειώνουν τη δύναμη της σύνθεσης η οποία σύντομα επαναφέρει την ακραιότητα του. Διασταυρούμενα πυρά από έγχορδα όπλα και καπνός από το κάψιμο των τυμπάνων. Κάποια καθαρά φωνητικά που ακούγονται είναι από τον Dan Swano του οποίου λατρεύουμε σχεδόν ότι κάνει μα το τραγούδι δεν τον έχει ανάγκη. Πανέμορφο σόλο που πηγάζει από τη heavy metal μήτρα και όχι την επαναλήψιμη ακραιότητα του death metal και πλέον νιώθεις ότι ακούς κάτι εξωπραγματικά καλό όχι μόνο για το επίπεδο της Ελλάδας (για το 1997 μιλάμε) αλλά παγκοσμίως.

Ο δίσκος συνεχίζει, οι μνήμες ανασύρονται. Καυστικό παίξιμο που λιώνει μέταλλο από τη μία, παρορμητικό και αυθαίρετο, στρατηγικά εκτρατευτική δομή από την άλλη. Γι αυτό και ακούγεται τόσο αυθεντικό και ιδιαίτερο. Death Metal από Ελλάδα με την προσωπική σφραγίδα της ιδιαιτερότητας μας. Ο συνδυασμός σφοδρών κυμάτων κρουστικής και έγχορδης επιδρομής με την υποβόσκουσα ατμοσφαιρική μελωδία τους δίνει το χαρακτηρισμό μελωδικό death metal. Όχι χαζοχαρούμενες μελωδίες με ακραία φωνητικά, όχι ντυμένα καρτούν που νομίζουν ότι υπηρετούν τη μουσική μας. Μουσική, πηγαία από ψυχή που εκδηλώνεται με ήχους. Τραγουδάρες σαν το ‘’ Beyond the Eyes of Universe’’ δεν κατασκευάζεται. Είναι κομμάτι σου που το μοιράζεσαι με κάτι κοινό με τους άλλους και αυτό μπορεί να είναι νότες. Ουρλιάξτε μαζί τον Μάριο, πιείτε από το ηχητικό αγγείο που σας προσφέρουν τα riffs, ιδρώστε μαζί τους καθώς ταλαιπωρούνται τα δέρματα των τυμπάνων (αν θυμάμαι καλά,ο Pantelis έπαιζε ποντιακή λύρα επαγγελματικά εκείνη την εποχή, φανταστείτε να έβαζαν καμιά τέτοια πινελιά στο δίσκο).  Το ‘’ Seas of Eternal Silence’’ συνεχίζει να μας κλυδωνίζει με τους εμπνευσμένους και δημιουργικούς μουσικούς τοκετούς του  μέχρι που κάποια στιγμή το εννιαμελές εκρεμές περιστύλιο που το αποτελεί, να καταρεύσει πάνω στο κεφάλι μας με το ολικό βάρος του.