Lord Belial - Enter the Moonlight Gate

Εφηβικός ενθουσιασμός. Τέσσερις έφηβοι από το Trollhättan της Σουηδίας  δημιουργούν μπάντα και την ίδια νύχτα δημιουργούν το demo τους. Το όνομα τους Lord Belial και η μουσική που παίζουν black metal. Τα zines της εποχής ανταποκρίνονται θετικά στην εποχή τους και σύντομα δημιουργούν και ένα δεύτερο, εξίσου καλό demo. Συμβόλαιο με την ανερχόμενη τότε Σουηδική εταιρία No Fashion Records και το 1995 κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους ‘’Kiss The Goat’’, περιέχοντας και τα τραγούδια του δεύτερου τους demo. Black metal, μελωδικό όπως και με κάποιους πειραματισμούς που δεν είχες ξανακούσει στο είδος, όπως για παράδειγμα φλάουτο (μάλλον από την αδερφή του Niclas, γνωστός και ως Vassago). Στο ίδιο μήκος κύματος και το δεύτερο τους άλμπουμ, ‘’Enter the Moonlight Gate’’, και πάλι με τις μελωδίες και επίσης μουσικά όργανα που δεν ταίριαζαν τότε στην ρόκ, πόσο μάλλον στο black metal. Για τελευταία φορά το 1999, η ίδια τετράδα φίλων θα κυκλοφορήσει και ένα ακόμα δίσκο, το ‘’Unholy Crusade’’ και το γαμάτο σερί θα συνεχιστεί για τρίτη φορά.

Η χιλιετία βρίσκει τον Vassago μακριά από τη μπάντα μιας και ήδη ασχολιόταν με την δική του ομώνυμη μπάντα αλλά και τους Sacramentum. Το ‘’Angelgrinder’’του 2002 είναι ωραίος δίσκος, σε ένα πιο black/death metal ύφος. Το συμβόλαιο με την No Fashion διαλύεται διότι οι Lord Belial αρνήθηκαν να κυκλοφορήσουν τραγούδι με τίτλο ‘’Purify Sweden’’ με πατριωτικό/ακροδεξιό στίχο. Στη Regain Records πλέον, τα ξαδέρφια Backelin, με νέα μέλη συνεχίζουν ακάθεκτοι να κυκλοφορούν ενδιαφέροντες δίσκους, πάντοτε προοδεύοντας ως μουσικοί αλλά και μουσικό ύφος, με πιο έντονες death επιρροές. Το 2006 επιστρέφει o Niclas και μας δίνουν άλλους δυο δίσκους που δυστυχώς δεν συγκρίνονται με την πρώτη τους τριάδα. Προβλήματα ακοής του Micke (drums) φέρνουν την διάλυση στη μπάντα (αν και το ξαναπροσπάθησαν αργότερα) μιας και προτίμησαν να μην τον αντικαταστήσουν. Φίλοι μέχρι τελευταία στιγμή.

Κάποιοι δεν την παλεύουν να ακούνε παρείσακτους ήχους στο black metal τους. Θα ξενέρωναν αμέσως με τα ελάχιστα (μέτρια η αλήθεια) γυναικεία φωνητικά στο εναρκτήριο ομώνυμο τραγούδι. Ναι, αλλά η μουσική είναι σίγουρα black metal. Σκοτεινά φωνητικά, αβυσσαλέα riffs, σιδηροδρομικό drumming. Αρχέγονα συναισθήματα στην επιφάνεια, παγωμένη ατμόσφαιρα. Η μουσική τους δεν είναι για μπύρες και κεφαλομπαλωθιές. Είναι για να ξεπεράσεις την ασχήμια τριγύρω σου. Δαιμονικές φωνές, σαγηνευτικές μελωδίες από τους παλμούς των έγχορδων. Λατρεία στο black metal της δεύτερης γενιάς, προσαρμόζοντας το στις δικές τους ανάγκες εκφράσεις. Περίεργες ψευδαισθήσεις σου δημιουργούνται όταν μέσα στον χαλασμό ενός ‘’ Path with Endless Horizons’’, κόβεται απότομα και ακούς ακουστικές κιθάρες χωρίς να κόβουν ταχύτητα. Ωραία πράγματα.

Το ‘’ Enter the Moonlight Gate’’ είναι ένας Black Metal δίσκος που μπορεί να σε καταδικάσει είτε με τις κολασμένες ταχύτητες και riffs του, είτε με τα μελωδικά του κοψίματα και τις ατμόσφαιρες. Το ‘’ Lamia’’ τα συνδυάζει αυτά τα δυο (έχει και λατρεμένο φλάουτο) και εύκολα βάζει υποψηφιότητα για το καλύτερο του δίσκου. Οι μελωδίες του είναι εφαρμόσιμες και ταιριαστές στο κλίμα που δημιουργούν. Εννοείται ότι λατρεύουμε εξάρσεις και ξεσπάσματα, καταληπτικά φωνητικά, διαολεμένες κραυγές αλλά ελάχιστες δόσεις μελωδικότητας κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ακόμα πιο εκρηκτικό. To ‘’Forlorn In Silence’’ μου έφερε Empyrium στο μυαλό, μάλλον λόγω ακουστικών κιθάρων, ψιθυριστών φωνητικών και ατμόσφαιρα σκοτεινού δάσους.  Τέσσερα λεπτά αργότερα όμως με πέταξε στην πραγματικότητα, σε μια οδυνηρή ηχητική κόλαση.