McAuley Schenker Group - Perfect Timing

MSG. McAuley Schenker Group. Όλοι έχουμε ακούσει και λατρέψει το πασίγνωστο ‘’Nightmares’’ από τον ομώνυμο του 1991. Η μπάντα πήρε το όνομα της από τους δυο πρωταγωνιστές της, τον Ιρλανδό τραγουδιστή Robin McAuley και τον Γερμανό ξανθό κιθαρίστα Michael Schenker (αδερφό του Rudolf , αμφότεροι στους Scorpions κάποια εποχή) και ξεκίνησαν το 1986 κρατώντας την συγκεκριμένη σύντμηση από το παρελθόν. MSG ( Michael Schenker Group) λεγόταν και η μπάντα που είχε ο κιθαρίστας από το 1979 εώς το 1985. Λίγο μπέρδεμα έτσι; Αλλά μάλλον αυτός ήταν ένας έξυπνος τρόπος να κρατήσει το ήδη γνωστό όνομα και να αφήσει το νέο του τραγουδιστή ευχαριστημένο χαρίζοντας του το πρώτο γράμμα M. Εννοείται το ότι έβγαλε μέχρι το 1985 είναι άξιο λατρείας και άφθονων ωρών ευτυχίας αλλά σήμερα θα ασχοληθούμε με τους δεύτερους MSG οι οποίοι ντεμπούταραν το 1987 με το ‘’Perfect Timing’’, έχοντας μια εντελώς νέα σύνθεση αλλά βετεράνοι-παιχταράδες όλοι τους. Με την ίδια σύνθεση (ίσως και για πρώτη φορά στο χρονικά του ψηλού) κυκλοφορούν και το εξίσου τρομερό ‘’Save Yourself) το 1989, πάντοτε από την EMI ενώ τρίτος και τελευταίος δίσκος τους, το ομώνυμο MSG (άλλο μπέρδεμα, με τον ίδιο τίτλο έχει βγάλει δίσκο και το 1981-βαριόταν να δώσει άλλους τίτλους ο εγωίσταρος) με τον Kottak (Scorpions) πισω από το drum kit και το πασίγνωστο χιτάκι ‘’Nightmares’’ που τους χάρισε περίσσια φήμη παγκοσμίως. Το 1993 η μπάντα διαλύεται και ο Schenker βάζει μπροστά τους παλιούς MSG και μέχρι σήμερα μας έχει χαρίσει και άλλα θαυματάκια.

Ο δίσκος δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από τέλειος μιας και ο Ξανθός είναι στα ντουζένια του. Παίζει λες και και η κιθάρα είναι προέκταση του χεριού του. Ο Ιρλανδός έχει φωνάρα, τόσο μελωδική που αντί για σάλια στάζει ζαχαρόνερο. Παικταράδες τριγύρω τους που βοηθούν όχι μόνο με το παίξιμο αλλά και συνθετικά σε κάποια τραγούδια. Ο αδερφός Rudolf στο πλευρό του Michael, του χαρίζει έμπνευση και συμβουλές. Αμέτρητα στούντιος σε Ευρώπη και Αμερική με διαφορετικούς μηχανικούς ήχου. Ένας δίσκος καταδικασμένος να πετύχει σε όλους τους τομείς.

Το Εγώ του Μιχαλάκη ξεφουσκώνει (σε αντίθεση με την περμανάντ του Ιρλανδού). Το ‘’ Gimme' Your Love’’ είναι μια συνθεση των McAuley/Newton (μπάσο) ενώ ακόμα και το δεύτερο μισό του lead είναι μια καλλιτεχνία του κιθαρίστα Mitch Perry. Το τραγούδι είναι μελωδικότατο, πιασάρικο, με τρομερά φωνητικά και σόλος. Σαν να ακούς τις καλές εποχές των Bob Jovi. Το μικρόφωνο τροφοδοτείται από την φωτιά της φωνητικής χροιάς και όλα φλέγονται. Στο ‘’ Here Today - Gone Tomorrow’’ έχει βάλει όμως το χεράκι του ο Schenker. Ναι και πάλι είναι γεμάτο αρμονίες, με τα πλήκτρα τους, τα hooks του και τις ρυθμικές κιθάρες του Mann, αλλά όπως και να χει έχουμε ένα πιο οργανικό ήχο εδώ. Έυθυμες κιθάρες ακόμα και αν το στιχουργικό περιεχόμενο είναι ελάφρα στενάχωρο (πάντοτε γύρω από το θέμα του έρωτα). Ξέρετε, μουσική που σε όποιον και να βάλετε θα σας πει ‘’μπράβο’’ , αυτό δεν έχει ουρλιαχτά και παραμορφώσεις είναι ωραία μουσική. Και η αλήθεια είναι ότι ΟΝΤΩΣ είναι, όχι επείδη λείπουν τα προαναφερθέντα αλλά διότι η κιθάρα κεραυνοβολεί και η φωνή δημιουργεί ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο.

Υπάρχουν οι πιο ήρεμες στιγμές, υπάρχουν και οι πιο ζόρικες σαν το ‘’ No Time For Losers’’ που μου θύμισε Twisted Sister. Ξεχωριστή στιγμή του δίσκου, το ‘’ Follow The Night’’. Πολύ συναισθηματικό, εξαίρετος τρόπος έκφρασης είτε μιλάμε για ένρινους τρόπους είτε για έγχορδους. Το υθμικό ντουέτο συνήθως ακολουθεί, τα πλήκτρα δημιουργούν μια χαλαρή ατμόσφαιρα αλλά όλη η δύναμη των συνθέσεων, προέρχεται από τους κυρίους του εξώφυλλου. ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Το ‘’ Get Out’’ ξεκινά με riff του Perry, δεύτερη και τελευταία του φορά που συμμετέχει.  Τα riffς των δυο κυρίων εξατμίζονται πάνω στις κιθάρες τους και διοχετέυονται σαν καπνός μέσα από μπαροκαπνισμένα φουγάρα. Φωτιά και κίνηση (και πάλι Twisted Sister συννεφάκι από πάνω).  Ο Μιχάλης γνωρίζει τις ικανότητες του και τις εφαρμόζει στο μέγιστο όσο και αν αποτέλεσμα  περνά μέσα από φίλτρα μελωδίας και ακούγεται βατό και ευχάριστο. Μιλάμε για ανυπέρβλητη δουλειά. Επίμονη, ακατάπαυστη, ασταμάτητη δημιουργία ηχητικών αρμονιών που με το ντύσιμο των άλλων οργάνων και την συνοδεία του αποπλανητικού αυτού αηδονιού, το αποτέλεσμα είναι θριαμβευτικό. Αγαπημένο μάλλον το ‘’ I Don't Wanna Lose’’ με το εθιστικό ρεφραίν, τις φίνες φωνητικές ταλαντεύεσεις, τις ακουστικές κιθάρες που σιγοντάρουν, το πυραυλοκίνητο σύντομο σόλο, τους κυνηγετικούς ρυθμούς. Στο ‘’Perfect Timing’’ ακούμε τον Schenker που αγαπήσαμε χωρίς σε καμιά περίπτωση να είναι ο καλύτερος δίσκος του.