Deep Purple - Fireball

Στα χρόνια τα γυμνασιολυκειακά γύρω στα μέσα με τέλη 80ς έπαιζαν οι κλασικές χιλιογραμμένες κασέτες. Οι περισσότερες που είδα, που κράτησα, που άκουσα είχαν στην επιμετωπίδα τους τον τίτλο ‘’Rock Επιτυχίες’’ ή ακόμα και ‘’Rock Μπαλάντες’’. Με πολλές μπάντες από τα 60ς, και ακόμα περισσότερο από τα 70ς, αλλά και αρκετά πιο πρόσφατα της εποχής τότε των 80ς. Και φυσικά οι Deep Purple, μεταξύ αρκετών άλλων θρυλικών σχημάτων, είχαν πολλές συμμετοχές και στο ...επιτυχίες και στο ...μπαλάντες. Τι ‘’Highway Star’’ και ‘’Smoke On The Water’’ από ‘’Machine Head’’ τι ‘’Soldier Of Fortune’’ από ‘’Stormbringer’’ και άλλα κλάσικς από άλλους κλασικούς τους δίσκους. Από τον δίσκο που θα ασχοληθώ σε αυτό το κείμενο τίποτα. Ούτε επιτυχία, ούτε μπαλάντα, ούτε κουβέντα. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε στις 9 του Ιούλη του 1971 στην Αμέρικα και 1η του Σεπτέμβρη στας Ευρώπας. Από την Harvest και την Warner Bross Records. Ο τίτλος του ‘’Fireball’’. Και είναι ανάμεσα σε δυο συμπληγάδες. Το ‘’Deep Purple In Rock’’ του 1970 και ‘’Machine Head’’ του 1972. Κανονικό outsider hard rock fireball.

Ο αιώνιος τυμπανιστής Ian Paice, ο σπουδαίος οργανίστας John Lord (r.i.p.), ο δυναμίτης μπασίστας Roger Glover και ο τραγουδιστής Ian Gillan μαζί με τον πολύ πολύ Ritchie Blackmore ήταν οι Deep Purple αυτής της δεύτερης τους εποχής. Εδώ η Α’ πλευρά ξεκινά με το ομώνυμο ‘’Fireball’’ που τιμώντας τον τίτλο του και με μπουρλοτιέρηδες και τους πέντε της παρέας ανάβει την φωτιά, βάζει μπροστά την μίζα της rock άγριας κατάστασης που θα ακολουθούσε. Την παραγωγή την είχαν αναλάβει και τα πέντε παλικάρια. Από κοινού? Το ‘’No No No’’ έχει τα blues στοιχεία που πάντα άρεσαν στον Blackmore και σαν αποτέλεσμα και σε όλους εμάς. Μπάσο, Glover και κιθάρα, Blackmore συνομιλούν με τέτοιο τρόπο εδώ ώστε να το απολαμβάνει κανείς όσο και να το ακούσει. Να μια κομματάρα που άξιζε να μπει στην κασέτα ‘’Rock Επιτυχίες’’. Το ‘’Demon’s Eye’’ ακολουθεί με μεγάλη του δύναμη τα πλήκτρα και την φωνή με τους Lord και Gillan, όπως παντού την μαγεία τους. Και όμως, βιρτουόζοι οι Blackmore και Glover μάγοι οι Lord και Gillan, αλλά ο Paice εδώ δείχνει ακόμα μια φορά και το κάνει μέχρι και σήμερα την μαεστρία του στο πως να είσαι ο ντράμερ σε μια τόσο μεγάλη μπάντα. Έτσι πάμε στο απλό country στυλ ‘’Anyone's Daughter’’ που κλείνει την Α’ Πλευρά.

Η Β’ Πλευρά μπαίνει με το ‘’The Mule’’ άλλη μία απλή σύνθεση που απογειώνεται από το drum solo του Paice, ειδικά στην εκτέλεση του ‘’Made In Japan’’ πιο διάσημου live album στον κόσμο. Το ‘’Full’’ ακολουθεί και μπαίνει με μια ακόμη μαεστρία του Paice που του δίνει χαραχτήρα Άπω Ανατολής και μετά ακολουθεί ο Gillan που βάζει τα φωνητικά του σε μια άλλη διάσταση. Το "No One Came" κλείνει πλευρά και δίσκο με το rhythm section να δίνει ρυθμό, την κιθάρα ευγενικά να ηχοραγεί, δίνοντας την σκυτάλη στα πλήκτρα και την φωνή να βάζει την δική της σφραγίδα ακόμη μια φορά.

Είναι το ‘’Fireball’’ απλά ένα outsider ή ένας πολύ σημαντικός δίσκος στην ιστορία των Deep Purple. Κατά την γνώμη μου είναι και τα δυο. Outsider γιατί κατορθώνει να είναι μέσα στο μυαλό και σημαντικός γιατί είναι μέσα στην καρδιά, των απανταχού οπαδών των Deep Purple οπαδών αλλά και αυτών που δήλωναν παλιά rockαμπίλια αλλά και πάρα πολλών άλλων οπαδών του πιο σκληρού ήχου που αναγνωρίζουν το μεγαλείο των Deep Purple, σε όλες τους τις εποχές και στους πιο κλασικούς τους και διάσημους δίσκους και σε αυτά τα διαμαντάκια σαν το ‘’Fireball’’ αλλά και στα τελευταία, των τελευταίων χρόνων, καλλιτεχνικά τους δημιουργήματα, σαν το ‘’Whoosh!’’ της περασμένης χρονιάς.