Sabbat - Dreamweaver

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για το πρόσωπο του Martin Walkyier. Όσο αφορά τον χαρακτήρα του, τα περισσότερα είναι αρνητικά. Όσο αφορά την καλλιτεχνική του πλευρά, θετικά. Η πρώτη μπάντα του πανέξυπνου αυτού τραγουδιστή και στιχουργού ήταν οι Sabbat. Βέβαια ηγέτης της μπάντας, κιθαρίστας και συνθέτης των τραγουδιών είναι ο πλέον πασίγνωστος παραγωγός Andy Sneap. Η μπάντα ξεκίνησε το 1984 σαν Hydra για να μετονομαστεί ένα χρόνο αργότερα σε Sabbat και να κυκλοφορήσουν μια σειρά από demos όπως συνηθίζοταν εκείνη την εποχή. Το Thrash τους ήταν διαφορετικό από τις άλλες μπάντες, πολύ πιο εξευμενισμένο και έξυπνο. Το συμβόλαιο ήρθε από την Γερμανική Noise και το ντεμπούτο ‘’History Of A Time To Come’’ έσκασε αρχές του 1988 αφήνοντας στο πέρασμα του αποκαίδια. Το θαύμα επαναλαμβάνεται ένα χρόνο αργότερα, έχοντας μια προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα και την υπόλοιπη τετράδα ίδια. Το ‘’Dreamweaver’’ θα μείνει στην ιστορία σαν ένας μοναδικός thrash δίσκος, με ξέχωρη προσωπικότητα και χωρίς ψεγάδια. Προβλήματα οδηγούν στην αποχώρηση του Martin Walkyier to 1990 αλλά η μπάντα δεν διαλύεται. Αντίθετα αλλάζει πρόσωπο σε κάτι πολύ πιο τεχνικό και πιο power metal και το ‘’Mourning Has Broken ‘’ κυκλοφορεί το 1991. Δύσκολο σαν άκουσμα (αλλά διόλου άσχημο) , μακριά όμως από τον ήχο που αγαπήθηκαν, φέρνει την δυσαρέσκεια στα αυτιά των οπαδών και η μπάντα διαλύεται. Κάποιες επανασυνδέσεις της μπάντας αφότου εγκατέλειψε-απολύθηκε τους Skyclad έγιναν αλλά τίποτα που να άντεξε στο χρόνο.

Το ολοκαύτωμα. Ανταγωνισμός λέξεων και ήχων. Σε ποσότητα και ποιότητα. Και νικητής ο ακροατής. Τσαμπουκαλίδικα φωνητικά που φτύνουν κάθε λέξη γεμάτη οργή, μίσος και αηδία. Και μουσική με ανεβοκατεβάσματα που βάζουν φωτιές στις ταστιέρες. Εμβληματικοί ρυθμοί σε παρασέρνουν και κάθε κομμάτι του σώματος σου παρελαύνει ασυναίσθητα. Όμως και τα εγκεφαλικά σου κύτταρα αν δώσει σημασία στου πανέξυπνους, ειρωνικούς στίχους που τα χώνουν (στην εκκλησία και στο κατεστημένο κυρίως) , βασισμένοι στο βιβλίο του Brian Bates ‘’The Way Of The Wyrd’’. Δεν περνάει δευτερόλεπτο που να ακούγεται ‘’άδειο’’, κάθε σύνθεση είναι γεμάτη με μουσική και στίχους-φωνητικά, όλα τόσο όμορφα και αρμονικά συνδυασμένα. Στο ήρεμο ‘’Advent Of Insanity’’ ακούμε ακουστικές κιθάρες και βιολί, ίσως ένα προπομπός του ήχου των Skyclad. Σίγουρα θα έβαλε το χεράκι του ο Martin. Γενικότερα όμως στα υπόλοιπα τραγούδια κυριαρχεί τραχύτητα και δύναμη, δεν ζηλεύει τίποτα από άλλες thrash μπάντες, απλά το κάνουν πιο ώριμα, μελωδικά και εξευμενισμένα. Αν το Αμερικάνικο thrash απευθυνόταν σε έφηβους, το thrash των Sabbat θα ταίριαζε σε μεγαλύτερης ηλικίας.

Ο Andy Snep παίζει απίστευτα κιθαριστικά θέματα και απορεί κανείς πως και δεν ασχολήθηκε ποτέ με καμιά άλλη μπάντα σοβαρά, παρά μόνο πρόσφατα στους Hell, και αυτό μάλλον επειδή το χρωστάει στον David Halliday ως μέντορα του. Υπάρχει απόλυτη συμμετρία στις ρυθμικές και lead κιθαριστικές γραμμές και με την βοήθεια του άλλου κιθαρίστα υπάρχει επίθεση από παντού. Σχεδόν όλα τα σόλος είναι δικά του και η έμπνευση που διοχετεύεται σε αυτά είναι άξια θαυμασμού. Το ρυθμικό ντουέτο κυβερνά σε πάθος και μεταδίδει το φως της αγριότητας και της παρορμητικότητας που έχουν οι thrash μπάντες γενικότερα. Απύθμενες μελωδίες θα κατευνάζουν την οργή που θα σας δημιουργούν οι στίχοι, ενώ δεν λείπουν και ολέθριες ταχύτητες ή καταστροφικές κιθαριστικές εξάρσεις και εμφανίσεις. Η κατεύθυνση της επιθετικότητας αλλάζει φορά συχνά και έτσι ποτέ δεν ακούς κάτι που να το περιμένεις.
Τα ‘’The Best Of Enemies’’ και το ‘’Wildfire’’κυκλοφόρησαν και σε 7ιντσο βινύλιο μαζί με το περιοδικό Metal Forces. Ειδικά το ‘’Wildfire’’ , τραγούδι χωρίς επιστροφή. Από παντού εκτοξεύονται riffs και φωνητικές ανησυχίες που εξωτερικεύονται. Εννοείται ότι υπάρχουν και καλύτερα τραγούδια στον δίσκο όπως τα ‘’Do Dark Horses Dream Of Nightmare?’’, ‘’ Mythistory’’ και ‘’The Clerical Conspiracy’’. Διαχρονικές, ισχυρότατες και ποιοτικότατες συνθέσεις που βάζουν το “’Dreamweaver’’ στο Πάνθεον των Μεταλλικών κυκλοφοριών που έχει κερδίσει παντοτινά μια θέση στις καρδιές μας. Ο δίσκος κλείνει όπως ξεκίνησε, με ακουστικές κιθάρες και το μυαλό να ταξιδεύει….