Silencer - Death - Pierce Me

Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε love or hate δίσκους. Δεν μιλάμε να ρωτήσεις ένα μπλακμεταλλά αν του αρέσουν οι Helloween και να σου πει ότι τους σιχαίνετε. Να ρωτήσουμε ένα powermetaller και να μας το πει αυτό. Μπααααα. Σίγουρα δεν θα βρεις πολλούς, μπορεί και κανένα. Υπάρχουν όμως τέτοιοι δίσκοι. Για κάποιους φταίει η παραγωγή,σε άλλους τα φωνητικά, κάποιοι άλλοι τρελαίνονται με τη μουσική ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που χαλιούνται με το εκάστοτε image, δηλώσεις ή στιχουργικο περιεχόμενο. Πάσα τώρα στους Silencer. Σουηδική depressive black metal μπάντα. Με άπειρους πολέμιους και αντίστοιχους υποστηρικτές. Με ένα και μοναδικό δίσκο, το ‘’ Death - Pierce Me’’ του 2001 που κυκλοφόρησε από την αγαπημένη Prophecy Records. Στα  της ιστορίας, οι Silencer δημιουργήθηκαν το 1995 από τον κιθαρίστα Leere. Ξεκίνησε σαν καθαρά σόλο project, για τις ανάγκες του Leere (Γερμανική λέξη, σημαίνει κενότητα) ο οποίος προφανώς είχε εσωτερικές ψυχολογικές διαμάχες που εξωτερίκευε με την μουσική. Ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν θα μπορούσε παρά να ταιριάξει με κάτι ανάλογο. Έτσι στο παιχνίδι μπαίνει ο Nattramn με τα άκρως περίεργα φωνητικά. Το 1998 κυκλοφορεί σε ελάχιστες cd κόπιες το τραγούδι ‘’ Death - Pierce Me’’ (διαφορετική έκδοση από αυτή του ολοκληρωμένου δίσκου) το οποίο διανέμεται στοχευμένα. Συμβόλαιο με την Prophecy Records και το ντεμπούτο κυκλοφορεί (με session drummer τον Steve Wolz), η μπάντα διαλύεται άμεσως και ο κόσμος συζητά και μαλώνει για αυτό το δίσκο 20 χρόνια μετά.

Μελωδικές, δραματικές κιθάρες κάνουν την αρχή. Αργά, σαδιστικά,αναμένεις τη στροφή για να έρθεις σε μια πρώτη επαφή με αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει.Βλέπεις τη διάρκεια του πρώτου τραγουδιού, πάνω από δέκα λεπτά. Ξέρεις ότι δεν θα υπάρξει βιασύνη. Εκεί που έχεις βυθιστεί στο σκοτεινό πέπλο, μια τσιριχτή κραυγή σε τρομάξει, ανοίγει τις πύλες της αλαφροσύνης. Τα πάντα ακούγονται πλέον πιο πριμαριστά και πιο γρήγορα. Η μελωδία έχει δώσει τη θέση της στη διαστροφή, στην κενότητα, στην οργή. Ηχητικά θα σας φέρει 90ς black metal. Έτσι και αλλιώς, αν και ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2001, οι συνθέσεις γράφτηκαν στο διάστημα μεταξύ 1995-2000. Το όλο ξεχωριστό, καλώς ή κακώς, είναι τα φωνητικά. Ακατανόητα, υψίσχυχνα, παράλογα, καταχρηστικά. Και αφού έχεις κοιτάξει την άβυσσο κατάματα, αποτομο κόψιμο και πιανίστικες, πορσελάνινες αρμονίες, τόσο εύθραστες που φοβάσαι κατά τη διάρκεια τους για το πως θα γίνει η επόμενη αλλαγή. Και όντως η δεύτερη επίθεση δεν είναι διόλου πιο προβλεπόμενη ή καταλαγιασμένη. Τα πάντα στα όρια της τρέλας. Διόλου τυχαία που ο τραγουδιστής ο Nattramn στη ευχαριστήρια λίστα του αναφέρει διάφορα ψυχιατρικά νοσοκομία και κλινικές που προφανώς είχε πάρε-δώσε. Φημολογείται επίσης ότι η μπάντα διαλύθηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου διότι έγινε έγκλειστος σε κάποιο από αυτά τα ιδρύματα....

Το black metal οφείλει να σοκάρει, να είναι επικίνδυνο. Δεν αρκεί να είναι ηχητικά βάναυσο και πρωτόγονο. Αυτό εξυπηρετεί άλλα συναισθήματα. Το να εμπεριέχει ένας δίσκος διεστραμμένες μελωδίες και παγιδευτική ατμόσφαιρα που να καταφέρνει όμως να σε σοκάρει, να σε φοβίσει, να σε σκοτεινιάσει είναι πρωταρχικός στόχος. Γι αυτό και εγώ είμαι υποστηρικτής του ‘’ Death - Pierce Me’’ των Silencer. Ξέρω ότι όταν αρχίσει το ‘’ Sterile Nails and Thunderbowels’’ θα είμαι το θύμα τους που θα κρυφτώ σε μια θεοσκότεινη γωνία για να μην με επισκεφτεί η παράνοια τους που σε συνδυασμό με τον θυμό που προκαλεί ο μαυρομεταλλικός τους ήχος. Νιώθω σαν το ποντίκι που του βάζουν μελωδίες στη φάκα και γω πεινασμένος βγαίνω να τις δαγκώσω και τότε νιώθω τον πόνο της παγίδας. Αυτός ο πόνος στις κραυγές του ‘’ Taklamakan’’, αυτές οι αβυσσαλλέες συγχορδίες του σε κάνουν να νιώθεις εγκαταλελειμμένος, να πνίγεσαι στην ίδια σου την ύπαρξη. Παρανοικό black metal σε κάθε ανάσα του ‘’ I Shall Lead, You Shall Follow ‘’, σε κάθε χτύπο καρδιάς και κρουστών. Με την παγωμένη ομορφιά των κλειστοφοβικών riffs. Αν θέλεις να ακούσεις άλλη μια κόπια των Darkthrone/Mayhem, απέφυγε τους. Αν θέλεις να ακούσεις συνδυασμένο το σκότος με την κατάθλιψη, άδραξε της ευκαιρίας για Νυχτερινή Τέχνη από άρρωστους εσωτερικά ανθρώπους που εξυγειάνονται με αυτό τον τρόπο.