Thor - Only the Strong

Κάποιοι μουσικοί στους heavy metal κύκλους, έχουν σχολιαστεί πολύ, θετικά ή αρνητικά, για κάποιο χαρακτηριστικό τους που δεν έχει σχέση με την ίδια τη Μουσική. Ο King Diamond για το βάψιμο, o Glen Benton για τον ανάποδο σταυρό στο μέτωπο και ατελείωτα παραδείγματα που θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χώρο για να αφιερώσω. Κάτι ανάλογο ''έπαιξε'' και με τον Καναδό Jon Mikl. Ποιος είναι αυτός; Ο τραγουδιστής/μποντιμπιλντεράς των THOR. Συζητήθηκε κατά πολύ για τη σωματική του ρώμη και όντως ο 70χρονος πλέον Jon κέρδισε πολλούς τίτλους πάνω σε αυτό, σε όλο τον κόσμο. ΔΕΝ ήταν μόνο αυτό. Ήταν και ηθοποιός, ιστορικός αλλά και μουσικός. Αγάπησε τη μουσική από μικρός χάρη στον πατέρα του και μεγαλώνοντας τον κέρδισε το hard rock. To 1977 μετονομάζει τη μπάντα του σε Thor και κυκλοφορεί το ντεμπούτο ''Keep the Dogs Away'' από τη RCA, ένας καλός hard rock δίσκος που έψαχνε την ταυτότητα του. Όλα τα μέλη της μπάντας αποχωρούν τα επόμενα χρόνια, ακόμα και το όνομα αλλάζει για λίγο. Η μπάντα θα επιστρέψει με τον Steve Price στις κιθάρες (έπαιξε και στους Phantom Lord μαζί με τον Jack Starr) και  θα κυκλοφορήσουν το heavy metal διαμαντάκι ''Only the Strong'' το 1985, με διαφορά η πιο δυνατή τους στιγμή σε όλη την καριέρα τους. Θα ακολουθήσουν τα συγκεχυμένα ''Recruits - Wild in the Streets'' και ''Thunderstruck - Tales from the Equinox'' με το επικό metal και το hard rock να μαλώνουν για χώρο αλλά όχι σωστά τακτοποιημένα. Αξίζουν όμως. O Thor συνεχίζει με τη μπάντα μέχρι και σήμερα, αλλάζοντας συναδέλφους πιο συχνά και από το λάδι πάνω του. Άπειροι δίσκοι, κάποιοι πολύ πιο μέτριοι, κάποιοι σαφέστατα καλύτεροι, σε πιο hard rock ύφος πάντως. Δεν ξεχνάμε ότι μόλις πέρυσι έβγαλε το ''Ride of the Iron Horse'' δίσκο του και έχει πατήσει τα 70 χρόνια ζωής. Σεβασμός!

Δεν μπορεί να βλέπεις το πολεμιστή στο εξώφυλλο και να μην σου έρχονται οι Manowar στο μυαλό. Βέβαια, στους Thor δεν είναι απλά ένας πολεμιστής αλλά ο ίδιος ο Θωρ που κρατά το σφυρί του. Και ο Jon είχε τη σωματική διάπλαση να υπερασπιστεί και την ανάλογη επική μουσική. Με την αφήγηση του Adrian Childers Davidson να μας προσκαλεί στο πλέον κοντινό μέλλον, τα πρώτα riffs ξεπροβάλλουν. Ξεκινώντας με τα αρνητικά, θεωρώ ότι η παραγωγή του Tom Doherty (μάνατζερ των Motorhead) είναι μέτρια, μουδιασμένη και πιο rock 'n' roll από όσο χρειαζόταν. Η μουσική του ομώνυμου τραγουδιού μας ανταμείβει με σκληροτράχηλο heavy metal. Γιγαντιαίοι ρυθμοί, επικές εικόνες,  μπουντρουμίσια φωνητικά. Οι σκελετοί των συνθέσεων είναι απλοί, με πολλές επαναλήψεις στις επωδούς για να γίνονται πιο αρεστοί. Εξαιρετική δουλειά γίνεται από τον Steve Price που κάνει την κιθάρα του να ανθίσει ποτίζοντας την ιδρώτα και αίμα. Ατσάλι πάνω σε πιο εύπεπτα hard rock κουνήματα. Ο τύπος στροβιλίζεται αποκαλυπτικά με υψηλές αποδόσεις. Ακούς το πιο hard rock ''Knock 'Em Down '' τραγούδι που θα μπορούσε να ήταν σύνθεση των Twisted Sister για παράδειγμα αλλά μέσα από τις κιθάρες παίρνεις ένα πιο σκληρό και πολεμικό παλμό. Αντίθετα, το ''Let the Blood Run Red'' είναι πιο μεταλλοθρεμμένο και χάρη στη παραγωγή-ηχογράφηση μέσα σε σπηλιά θα σας θυμίσει Heavy Load και Cirith Ungol.

Μπορεί η φωνή του Jon να μην είναι ότι καλύτερο έχετε ακούσει (καμιά σύγκριση με Eric Adams για παράδειγμα) αλλά σκεφτείτε να παρακολουθείτε συναυλία τους στις χρυσές εποχές τους και να βλέπετε ένα κτήνος να τραγουδά για μάχες και εσύ να σκέφτεσαι το νέο τεύχος Conan που βγήκε στα περίπτερα. Ανάλογες εποχές, ανάλογες απαιτήσεις και ο Thor τις τηρούσε. Το Heavy Load/Anvilικό ''When Gods Collide'' σε διαπερνά με την οργή που είναι εμποτισμένο. Το ''Rock the City'' μπορεί να εξυμνεί μπάντα, οπαδούς και είδος μουσική αλλά τα riffs εγκωμιάζουν ΜΟΝΟ το ΜΕΤΑΛΛΟ. Το ατσάλι θεωρείται από τα πιο σκληρά μέταλλα, ανθεκτικά στο χρόνο. Το ίδιο ισχύει και για τις συγχορδίες του συγκεκριμένου τραγουδιού. Θα το λατρέψετε. Σαν σπαθιά που διασταυρώνονται σε μια ηχητική σύρραξη. Τραγούδια άμεσα, χωρίς επικές ατμόσφαιρες από εφέ. Κατευθείαν σφυριά στο κεφάλι και ηλεκτρισμός σύγκορμα. Το κύκνειο ''Ride of the Chariots'' θα σας θυμίσει Manowar (και λίγο maiden) και με το δίκιο σας αλλά έχει το δικό του χαρακτήρα και παραλλαγές και ακούγεται πολύ ευχάριστα, με τις γροθιές σφιγμένες και υψωμένες. Επικοί στίχοι, επική μουσική, επική ατμόσφαιρα βασισμένη στα βασικά ροκ μουσικά όργανα, επικό image, επικό εξώφυλλο. Ε τι άλλο θες για να βροντοφωνάξεις τις δικές σου ΙΑΧΕΣ.