Troll - Drep de kristne

O Nagash  ήταν μεγάλη φυσιογνωμία στα 90ς. Όπου έπαιζε, όπου συνέβαλλε, όπου συμμετείχε, ήταν καλό. Και μάλιστα έπαιξε σε διάφορες θέσεις και μέτωπα. Ο Stian André Arnesen, όπως είναι γνωστός στον υπόλοιπο, μη metal κόσμο, στα 90ς έπαιζε drums, πλήκτρα και συνάμα τραγουδούσε στους Covenant, μπάσο στους Dimmu Borgir (από πού έγινε και γνωστός) και τα άπαντα στην δική τους μπάντα, τους Troll. Οι Troll ξεκίνησαν το 1993 σαν το προσωπικό όχημα του Nagash, έπαιζαν grim (και ελαφρά ατμοσφαιρικό) black metal και το 1995 βγάζει ένα demo,  το ‘’Trollstorm over Nidingjuv’’ που περιείχε 3 συνθέσεις, τραγουδισμένες στη μητρική του γλώσσα, τα Νορβηγικά. Ένα χρόνο αργότερα θα το κυκλοφορήσει σε cd η Head Not Found που θα τους υπογράψει στο μέλλον αλλά προς το παρόν το ντεμπούτο τους ‘’ Drep de kristne’’ θα βγει  (1996) από την μικρή Ολλανδική Damnation Records. Οι Troll δεν πουλάνε τρελά, το μεροκάματο βγαίνει στους Dimmu Borgir και έτσι τα χρόνια περνάνε χωρίς νέα τους. Το 1999 αποχωρεί από τους προαναφερθέντες και οι Troll βάζουν και πάλι μπροστά και μέσα σε 2 χρόνια κυκλοφορούν τα  ‘’The Last Predators’’ και ΄΄ Universal’’  με την διαφορά ότι πλέον είναι ντουέτο με τα χρέη τραγουδιστή/στιχουργό να βαραίνουν άλλον.  Πιο heavy oriented black metal, μακριά από το grim προσωπείο τους παρελθόντος τους. Πάντως συνθετικά μου άρεσαν και άξιζαν περισσότερης αναγνώρισης. Το 2010 επιστρέφουν σαν κανονική μπάντα, πιο κοντά στον ήχο τους παρελθόντος  και τα πάνε περίφημα ενώ το 2014 ακούσαμε για τελευταία φορά νέο υλικό τους (πιο folk/ambient) σε ένα split με τους Aeon Winds. Ο Nagash και οι Troll έχουν ακόμα πολλά να προσφέρουν, πάντοτε διαφορετικά, πάντοτε ενδιαφέροντα.

Ο Nagash ο Μαυρόκαρδος δεν διάλεξε τυχαία ψευδώνυμο. Ένιωθε το σκότος να κυριεύει την καρδιά του. Και παρόλο που η μουσική του είχες τρομερές ενορχηστρώσεις, παρέμενε καθαρότατο black metal, μια περίοδος που βγήκαν τα καλύτερα συμφωνικά black metal άλμπουμς. Τσιριχτά φωνητικά στη μητρική του γλώσσα ακούγονται ακόμα πιο βλοσυρά, ακόμα πιο τοξικά. Αν και μόνος του να παίζει όλα τα όργανα, ακούγεται πολύ πειστικός σε κάθε ήχο που βγάζει. Πιθανότατα μιλάμε για drum machine αλλά ούτε αυτό ενοχλεί. Διάχυτη ατμόσφαιρα, σχεδόν διαστημική. Τα πλήκτρα πλέκουν υφασμάτινους ιστούς  μελωδίας και τα riffs σαν μαύρες, δηλητηριώδεις αράχνες σε δαγκώνουν και σε αφήνουν να αργοπεθαίνεις. Η αληθινή φύση του σκοταδιού μπορεί να διακριθεί μιας και δοκιμάζονται οι ανέχειες του ακροατή που ποτίζεται με γλυκό…φαρμάκι.

Κάπως έτσι ακουγόταν το Νορβηγικό Black Metal των 90ς. Πικρόχολο, αντισυμβατικό, που εξέφραζε της ανωτερότητα του είδους στην χώρα τους χρησιμοποιώντας τη δική τους γλώσσα. Οι μελωδίες έβγαιναν από τα riffs και σε περιπτώσεις όπως αυτές των Troll, Emperor, Limbonic Art, Dimmu Borgir, Gehenna, από τα πλήκτρα. Δεν τα χρησιμοποιούσαν για χαζομελωδίες αλλά για ατμόσφαιρα. Ακόμα και στα δυο ορχηστρικά του δίσκου που παίρνουν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο και γενικότερα μια πιο folk μορφή, ακούγονται και πάλι χολερικοί και σκοτεινοί, όσο και να σε ξεγελούν οι ευκολοάκουστοι ρυθμοί και μελωδίες. Τα έγχορδα καταθλίβουν πίκρα μέσα στα αυτιά σου. Οδυνηρές συχνότητες καταφθάνουν σε δίνες και σε παγιδεύουν. Προσεγγίζεις το λυκόφως από τα πλήκτρα-Σειρήνες και χάνεσαι στην καυστικότητα του ξυσίματος που σκάβει αργά αλλά σταθερά μέσα σου, όσο πιο βαθιά γίνεται. Αν σου αρέσει το συμφωνικό black metal, αν θες ισόποση χρήση μελωδίας και ακραιότητας, αν θες να νοσταλγήσεις 90ς black metal  ήχο, αν είσαι οπαδός του Nagash, ε τότε άκου το  ‘’ Drep de kristne’’, την καλύτερη δουλειά των Troll (όχι καλύτερη όμως από τις άλλες τέσσερις μπάντες που αναφέρθηκαν).