Urfaust - Geist ist Teufel

Το Black Metal σημαίνει πολλά και διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς μετεξελίχτηκε αλλά μάλλον και γι αυτό όχι μόνο επιβίωσε σαν είδος αλλά συνεχίζει και δίνει ίσως και τους περισσότερους απογόνους στο ακραίο metal. Δεν ξέρω πως το προτιμά ο καθένας, γρήγορο ή πιο αργό, πρωτόγονο ή πιο μελωδικό, με σατανιστική θεματολογία ή όχι, με ξεκάθαρα πριμαριστό ήχο ή εμβολιασμένο με στοιχεία από άλλα είδη. Το θέμα είναι να προκαλεί, εννοώντας πρώτα από όλα τον ακροατή. Οι Ολλανδοί Urfaust πάντοτε μου το κατάφερναν αυτό. Είναι από τις πιο φρέσκες μπάντες, έχοντας 16 χρόνια ζωής πλέον και ξεκίνησαν σαν ένα ambient project του Vloekwaard (Gauhaert, Grimm,Zwartketterij) αλλά μετά το πρώτο τους demo ‘’ Urväterlicher Sagen’’ του 2004 άρχισαν να ενσωματώνουν πολλά περισσότερα black metal στοιχεία με έντονη ατμόσφαιρα και στίχους στα Γερμανικά. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το ντεμπούτο τους ‘’ Geist ist Teufel’’ (πλέον σαν ντουέτο με τον VRDRBR στα drums) και σε μια άγνωστη Κινέζικη εταιρία. Το 2005 θα κυκλοφορήσουν το ‘’Verraterischer,nichtswurdiger Geist’’ συνεχίζοντας το ίδιο μοτίβο, χωρίζοντας τον δίσκο σε ambient ή black metal στιγμές ανάλογα την σύνθεση. Πολλά splits και eps και ο τρίτος δίσκος αργεί. Τρίτος και καλύτερος όμως, το ‘’ Der freiwillige Bettler’’ του 2010, ο πιο ισορροπημένος δίσκος. Ξανά πολλά splits και eps για κάμποσα χρόνια για το ελαφρώς απογοητευτικό ‘’Empty Space Meditation’’ μιας και το ξεχείλωσαν λίγο με το ambient (κοινώς πλήκτρα) ενώ ο περσινός δίσκος είχε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.

Θα ασχοληθούμε με το ντεμπούτο μιας και είναι το μοναδικό που έχει γράψει 15ετία. Οποιοδήποτε από τα τρία πρώτα τους θα άξιζε μια θέση εδώ. Το ‘’ Geist ist Teufel’’ είναι πολύ περίεργος δίσκος και πιθανότατα love or hate it κατάσταση. Καταρχήν να αναφερθεί ότι η παραγωγή είναι επιπέδου demo και όσοι περιμένουν γυαλισμένες παραγωγές επιπέδου  Dimmu Borgir και Watain, να κάνουν πέρα.  Γερμανικοί στίχοι σε διαολεμένα φωνητικά, πριμαριστές κιθάρες, άφθονη αβυσσαλέα ατμόσφαιρα και αισθητική, ζωντανό ήχο στα drums, ambient περάσματα, ψυχιατρική νοοτροπία. Ο δίσκος ξεκινά ήρεμα, με μια μελωδική εισαγωγή που σε κατεβάζει όλο και πιο χαμηλά, σωματικά και ψυχικά. Στο ‘’ Die kalte Teufelsfaust’’ ακούμε κραυγές και γρυλίσματα από κάποιο όν και από την άλλη κάποια πιο γήινα. Έχει ένα depressive συναίσθημα ο τρόπος που τραγουδά, βοηθά βέβαια και η μουσική υπόκρουση που σε γονατίζει με την μινιμαλιστική (ακόμα και στο τετρασέλιδο βιβλιαράκι, μόνο κάποιες απρόμαυρες εικόνες-γκραβούρες υπάρχουν, τίποτε άλλο) της διάθεση και νοοτροπία. Less is more, κάποια ουρλιαχτά, ψυχρό drumming, αβυσσαλέα riffs και καταδικαστικά πλήκτρα αρκούν και περισσεύουν για να σου καταστρέψουν την ψυχολογία, να σου δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα. Μιλάμε για κάθε φορά, εδώ και 15 χρόνια, αυτός ο δίσκος δημιουργήθηκε για να ενοχλεί, όχι να διασκεδάζει και όποιος ψάχνει για κάτι τέτοιο και μόνο, πρέπει να ασχοληθεί μαζί του.

Στο ‘’ Drudenfuß’’ υπάρχει και μια φολκ νότα, ένα χορευτικό-παγανιστικό μαύρο ίζημα που σου κατακάθεται στο λαιμό. Ένας μαυρομεταλλικός παιάνας προς τιμή του Πάνα. Μη γελιέστε, δεν καταλαβαίνω λέξη από όσα λέει στα Γερμανικά, απλά αυτό μου βγάζει. Φανταστείτε ότι ακόμα και η λέξη ‘’ Drudenfuß’’ σημαίνει πεντάλφα, άρα καμιά σχέση. Απλά  έχει ένα ρυθμό μακριά από το κλασσικό grim black metal, που το κάνει πιο ευδιάθετο αλλά στην ουσία του είναι πολύ επιτηδευμένα άσχημο και άγριο μέσα σε ένα συννεφιασμένο ηχητικό τοπίο.  Ο ήχος είναι σπηλαιώδης, η ατμόσφαιρα λίγα μέτρα κάτω από την γη και το συναίσθημα απύθμενα αρνητικό. Προς το τέλος του ‘’ Auszug aller tödlich seinen Krafte’’ ακούγονται ήχοι-ψυχασθενείς σκέψεις πριν ξεκινήσει ένα τρομακτικό ξέσπασμα ζωώδης οργής. Παίζοντας με τις εναλλαγές, στο ομώνυμο τραγούδι (;;;) έχουμε ονειρική ατμόσφαιρα, ειρηνικά καθαρά φωνητικά, καθάριους ήχους. Θυμίζει 90s dungeon synth δίσκο αλλά όχι τόσο κλειστοφοβικό. Και κάπως έτσι κλείνει και ο δίσκος με το 15λεπτο outro, πράγμα που δεν ποθώ ιδιαίτερα μιας και θα προτιμούσα μια-δυο κανονικές συνθέσεις στο ίδιο μοτίβο παρά άφθονα πλήκτρα (τα οποία όμως δημιουργούν εκπληκτική ατμόσφαιρα αν αφεθείς με κάποιο τρόπο).