Vinterland - Welcome My Last Chapter

2003 και γνωρίζω τον άνθρωπο που συμπορεύομαι από τότε μέχρι σήμερα. Από την πρώτη στιγμή της συζυγικής μας ζωής, ενώσαμε και δισκοθήκες. Πολύ σαβούρα που έφυγε άμεσα, κάποια κοινά ακούσματα αλλά και κάποια που δεν είχα ακούσει, πόσο μάλλον να τα έχω σε φυσικό φορμάτ. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της  ‘’προίκας’’ που μου δόθηκε, ήταν το μοναδικό άλμπουμ των Σουηδών Vinterland. Μελωδικό black metal υλικό είχε άφθονο στη δισκοθήκη της αλλά αυτό ήταν από τα καλύτερα και σύντομα ασπάστηκα και γω τον ίδιο ενθουσιασμό. Οι Σουηδοί από το Kvicksund δεν κατάφεραν και πολλά από το 1992, έτος ίδρυσης τους.  Το τρίο που αποτελούσε την ‘’Χειμωνιάτικη Γη’’ κυκλοφόρησε δυο demos μέσα στο 1994 και κατάφερε να αποσπάσει το ενδιαφέρον της No Fashion Records η οποία εκείνη την εποχή είχε τρομερό ταλέντο στο να ανακαλύπτει εξαιρετικές μπάντες. Δυο χρόνια μετά το ντεμπούτο ‘’ Wings of Sorrow’’ κυκλοφορεί. Ναι καλά διαβάσατε,έτσι ονομάστηκε το ντεμπούτο αλλά επειδή στο εξώφυλλο αναγραφόταν "Welcome My Last Chapter", όλοι θεωρήσαμε ότι έτσι ονομαζόταν. Το δέχτηκε και η ίδια η μπάντα και η εταίρια και οι αμέσως επόμενες εκδόσεις του δίσκου έγραφαν μόνο το "Welcome My Last Chapter" και το ‘’Wings of Sorrow’’ έμεινε απλά ως το τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Την επόμενη χρονιά η μπάντα διαλύεται και τα μέλη ακολουθούν διαφορετικούς προορισμούς (Maze Of Torment, Porphyria). Τον Ιούνη του 2011  η αυθεντική τριάδα ξαναμαζεύεται και δίνει συναυλία στο Wave Gotik Treffen Festival όπως και κάποιες ακόμα συναυλίες. Η μπάντα θεωρείται ενεργή αλλά δεν είδαμε τίποτα καινούριο ολόκληρη δεκαετία.

Μωβ εξώφυλλο. Μπόλικα πλήκτρα. Παραγωγή Dan Swano σε black metal κυκλοφορία. Ξέρεις από πριν ότι θα ακούσεις κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο. Οι Σουηδοί είχαν πάντοτε μια μελωδικότερη προσέγγιση στο συγκεκριμένο είδος σε σχέση με τους γείτονες τους. Οι Sorhin, Unanimated, Dawn, Dissection, Sacramentum, Necrophobic μπορούν να στο υπογράψουν. Αβυσσαλέο χτύπημα, ξύσιμο στις κιθάρες, φωνή-κρώξιμο αλλά δεν τους αρκεί αυτό. Σύντομα οι κιθάρες γίνονται πιο γόνιμες και γεννούν μελωδικότερες συγχορδίες. Πλήκτρα δημιουργούν μια ανίερη ατμόσφαιρα, πηχτή σαν το σκοτάδι αλλά δεν σε τρομάζει, σε προσεγγίζει ύπουλα και σε διαλύει από μέσα. Τους Vinterland τους έχουν παραδεχτεί όλοι οι black metal οπαδοί διότι παρόλο τον μαλακότερο τόνο τους, η μουσική τους διοχετεύει ενέργεια με μυρωδιά πίσσας που λειτουργεί σαν αυτόκλητος τιμωρός. Υψηλές ταχύτητες, έτη φωτός μακριά απο αδαείς τυμπανοβασανιστές. Εδώ τα χτυπήματα ανοίγουν διάτρητα τις πύλες τους Χάους και της Νύχτας και μπαίνουν ανόσιες αρμονίες από καταστροφικά κιθαριστικά μέρη. Άφθονες μεταβολές σε ρυθμούς και βασικές μελωδίες δεν αφήνουν τις πληγές που ανοίγουν, να κλείσουν. Κραυγές που σκίζουν τη νύχτα, εκφραστικά και συναισθηματικά, με τον αρνητισμό και τον εσωτερικό πόνο να διαχέεται σε κάθε του λέξη. Κρίμα που δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι στίχοι στο βιβλιαράκι (ευτυχώς αργότερα τους διαβάσαμε από άλλες πηγές). Το ‘’ Vinterskogen’’ είναι το μοναδικό τραγούδι στα Σουηδικά ενώ είναι και το μοναδικό που ακούμε καθαρά φωνητικά όσο έγχορδες πλεξούδες σε σκεπάζουν κρύβοντας σου το φως.

 Κοσμική έκσταση σε μωβ χρώματα, όχι ασπρόμαυρα.  Στο ορχηστρικό ‘’ So Far Beyond... (The Great Vastforest)’’ ακούμε ακουστικές κιθάρες και πλήκτρα. Ναι, το έχουμε ‘’’ξανακουσει το παραμύθι’’. Εδώ δεν είναι στόχος η μελωδία, είναι η διόγκωση του εσωτερικού βάρους. Η ζοφερότητα. Η πόρτα για να ρίξεις τις άμυνες σου ώστε να διεισδύσει το  ‘’ A Castle So Crystal Clear’’ (τραγούδι από το πρώτο demo, ελαφρώς παραλαγμένο) βαθιά μέσα στη ψυχή σου και να τη καταστρέψει. Ακούς τις κιθάρες που στριγγλίζουν πριν δώσουν τη σειρά τους σε κολασμένους ρυθμούς και στη συνέχεια μας παγώσουν με υπέργειες μελωδίες που στάζουν μελωδία και απειλή μαζί. Δυσοίωνη ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια του δίσκου χωρίς να σου περνά από το μυαλό να σταματήσεις μιας και ήδη έχει αποκτήσει το σύνδρομο της Στοκχόλμης και θέλεις να βρίσκεται κοντά στον β(ια)(ασανι)στή σου.  Νυχτερινό σέλας δημιουργημένο από ήχους τριών νεαρών που εξοστρακίζουν τους φόβους και τα πάθη τους μέσω σκοτεινής μουσικής.  Με την ενέργεια που διοχετεύουν, ζεσταίνουν τις παγωμένες νύχτες και τα εδάφη στα οποία γεννήθηκαν και ζούσαν. Ίσως καλύτερη στιγμή του δίσκου να είναι και το τραγούδι που αρχικά βάπτισε το δίσκο. Οι τρεις λύκοι φαίνονται απειλητικοί αλλά παράλληλα τρυφεροί χάρη στις ηχητικές τους αρμονίες. Και εκεί που νομίζεις ότι μπορείς να τους κατηγορήσεις, να τους κρίνεις, γίνονται εκδικητικοί και ανταποδίδουν τα πυρά με παραγόμενες  κλαγγές.  Η παραγωγή είναι τέλεια, από τα καλύτερα δείγματα που θα ακούσετε στο black metal και δεν είναι τυχαίο που είναι δουλειά του μαστορα Dan Swano (ο οποίος παίζει και αρκετά από τα πλήκτρα του δίσκου).