HOSTILE RAGE - On The Rampage

Η Divebomb Records είναι μια εταιρία που εξειδικεύεται σε επανακυκλοφορίες χαμένων και μη διαμαντών της Αμερικάνικης ηπείρου, από heavy, power εώς και thrash. Εννοείται ότι έχει και κανονικές, φρέσκιες κυκλοφορίες. Αλλά στο ξέθαμα, είναι ‘’μανούλα’’. Αυτή τη φορά ζωντανεύουν τους Hostile Rage, μια power/speed μπάντα  από το New Jersey που δημιουργήθηκε το 1987 και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει συμβόλαιο και να κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Όμως, μέχρι το 1996 που χάνονται τα ίχνη τους (χωρίς όμως να διαλυθούν ποτέ), έβγαλαν στο σύνολο έξι κασέτες demos με άφθονα τραγούδια. Έτσι, η Divebomb αποφασίζει να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα σε μια διπλή συλλογή, έχοντας συνοδεία ένα πλούσιο βιβλιαράκι με στίχους, φωτογραφίες, flyers, πληροφορίες αλλά και μια χορταστική συνέντευξη για να μάθετε όχι μόνο το βιογραφικό τους αλλά πολλά παραπάνω. Η κυκλοφορία είναι σε δυο cds, 25 τραγούδια με πάνω από μιαμιση ώρα διάρκεια. Πλήρης ρεμάστερ από τον Jamie King Audio για καλύτερο και πιο ζωντανό ηχο από τις κασέτες.

Από το 2009 και μετά, η αυθεντική τετράδα είναι και πάλι μαζί δίνοντας συναυλίες, επανηχογραφόντας παλιά κλασσικά τους αλλά και συνθέτοντας νέα τραγούδια. Αυτα θα τα βρείτε στο 1ο cd.  Τώρα στο πιο σημαντικό κομμάτι.  Το δελτίο τύπου αναφέρει ότι προορίζεται για οπαδούς των AT WAR, RAZOR, MOTORHEAD, DARK ANGEL & METAL CHURCH. Καμιά σχέση. Εδώ μιλάμε για clopy-paste τον ήχο των Metallica μεσαίας περιόδου. Μιλάμε πάντα για τον ήχο και τα φωνητικά, όχι για τις συνθέσεις. Βέβαια όλο και κάτι θυμίζει το καθένα και θα κάνετε συγκρίσεις μόνοι σας. Άρα σε τέτοιους οπαδούς προορίζεται. Παίζουν γρήγορα, αρκετά σκληρός ήχος, σχεδόν στα όρια του thrash. Υπάρχουν ωραία riffs και σόλος αλλά ρε παίδες, με τέτοιες ομοιότητες θολώνει η κρίση, σκέφτομαι μόνο Metallica, νομίζω ότι ακούω κάποια ακυκλοφόρητα τους στις αρχές των 90ς. Αναπνέουν Metallica, σκέφτονται Metallica, εκτρέφουν συνθέσεις Metallica. To ‘’ Hell On Earth’’  θυμίζει ‘’Hit The Lights’’, άλλα τους πιο προσφατο υλικό (90ς). Μην το κουράζουμε, όσοι δεν χορταίνουν υλικό των Αρχηγών ή θα θέλανε να παίζουνε όπως παλιότερα, ας ξεδιψάσουν προσωρινά με τους Hostile Rage.

Το δεύτερο cd είναι αρκετά διαφορετική υπόθεση. Αποτελείται από τα τρία demos της μπάντας του 1987, 1989 και 1990. Εδώ υπάρχει προσωπικότητα, υλικό που έχει δικό του χαρακτήρα. Σπιντάρουν χωρίς να χάνουν σε μελωδία, θρασάρουν παραπλανώντας σε με αρμονικά περάσματα. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα εδώ. Ο ήχος είναι φτιαγμένος και όλα τα όργανα  ακούγονται ξεκάθαρα. Τα drums ακούγονται λιγάκι σαν χτυπήματα ξυλοκόπου αλλά αυτό το κάνει να ακούγεται πιο κακοτράχαλο και άγριο. Ηχητικό μακελειό, ρυθμοί που σε υποδουλώνουν. Στο δεύτερο ντέμο ισχύουν τα ίδια από πλευράς ήχου με εντονότερες τις metallica επιρροές όχι σε βαθμό να ενοχλεί όμως. Στο τρίτο ντέμο όμως αρχίζει να τους τρώει τα σωθικά και να μεταλλάσονται σε tribute band. Και έχει και διασκευή The Doors, χειρότερα δεν γίνεται.

Υ.Γ. 1ο cd 70%, 2o cd 80%,  μέσος όρος 75%