Scavenger - Battlefields

Φαντάζομαι ότι είναι περίεργο το συναίσθημα για έναν οπαδό όταν πλέον όλα τα μέλη μια μπάντας- που αγάπησε δεν έχουν καμιά σχέση με τα τωρινά μέλη της ίδιας. Το πιο γνωστό παράδειγμα νομίζω είναι οι Riot (V) και ευτυχώς το όνομα δεν έχει αμαυρωθεί ούτε στο ελάχιστο. Σκεπτόμενος ποιες άλλες ανάλογες περιπτώσεις έχουμε, το όνομα των Βέλγων Scavenger ήρθε στο μυαλό.  Old School Heavy Metal. Και πως να μην είναι αφού μιλάμε για ενα συγκρότημα που έδρασε στο πρώτο μισό των 80s. (προυπήρχε σαν Deep Throat από το 1980). Ένα demo το 1982 (σαν Deep Throat, λίγο πιο hard rock, ακούστε το οπωσδήποτε -https://www.youtube.com/watch?v=ECiQWRYmCt4) και ένα δεύτερο το 1984 (σαν Deep Throat πάλι με τρεις συνθέσεις που θα είναι μέρος του ντεμπούτου τους). Οι (πλέον) Scavenger υπογράφουν στην επίσης Βέλγικη Mausoleum Records, λιμάνι για πολλές underground heavy metal μπάντες της εποχής.  To ‘’Battlefields’’ κυκλοφορεί το 1985 και βάζει και αυτό το λιθαράκι του στη heavy metal σκηνή της εποχής. Ένα χρόνο αργότερα διαλύονται και δεν ακούμε τίποτα νεότερο από τη μπάντα. Το 2018 οι Luc Ebinger (drums) και Marc Herremans (κιθάρα) ξαναζωντανεύουν τη μπάντα με νέα μέλη (και μια κοπέλα στο μικρόφωνο). Τελικά κάποια στιγμή θα αποχωρήσουν και οι δυο και η πεντάδα των Scavenger πλέον αποτελείται από νέα μέλη. Πρόλαβαν και έβγαλαν ένα single το 2020 με τίτλο ‘’Backslider’’ (σύγχρονος ήχος αλλά με 80ς feeling)  όπως ονομαζόταν η μπάντα του Herremans πίσω στα 80ς.

Αν αναρωτιέστε πως υπάρχουν σχετικά άγνωστοί δίσκοι από μπάντες που δεν κράτησαν παρά λίγα χρόνια και μνημονεύονται ακόμα και σήμερα,  δεν έχετε παρά να βάλετε να τους ακούσετε. Τραχύ heavy metal. Θαραλλέο, τολμηρό. Ξεκινά επιθετικά, κόβει απότομα  για να μοιράσουν μελωδικές συγχορδίες από θλιβερες κιθάρες και επαναστατικά φωνητικά. Διπλές θεριστικές μηχανές να δουλεύουν ασταμάτητα ξάνά, φέροντας το χαμό μέσω ενέργειας. Επόμενο τραγούδι, πιο mid tempo, αφνιασμένες κιθάρες και φωνή με ιδιαίτερο τόνο και χροιά. Πραγματικά λατρεύω τη φωνή του προσφάτως αποθανόντα Jan Boeken (R.I.P. 2019). Ο σγουρομάλλης Βέλγος τραγουδούσε ψυχρά και διαπεραστικά. Έφτυνε κάθε λέξη, έδινε βάση σε κάθε μια από αυτές. Γήινες συχνότητες χωρίς να φοβάται ή να περιορίζεται στο να ανεβάσει τόνους και να δαιμονιστεί με κραυγές δηλητηρίου.

Το ‘’Battlefields’’ λειτουργεί σαν πεδίο μάχης για πέντε άτομα. Όλοι τους βομβαρδίζουν ασταμάτητα και ανελέητα. Το καλό είναι οτι αν μπορέσεις και απομονώσεις έναν από αυτούς και αφαιρέσεις τον ήχο που δημιουργεί, το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου δυνατό. Φανταστείτε την μοναδικότητ της συνεργασίας τους. Κάποια τραγούδια είναι πιο heavy, κάποια λιγότερα, ίσως φταίει και ο ήχος από synths σε μερικά  (όπως το ‘’ Heartbreaker’’ ή το ‘’ Rock Fever’’ που στην πραγματικότητα είναι ελαφρώς παραλλαγμένο το ‘‘’Rock And Roll Fever’’   από το ντέμο του ‘82). Ο ήχος τους είναι χαρακτηριστικός 80τίλας  (και Mausoleum πιο ειδικευμένα) έχοντας αυτό το underground συναίσθημα ότι ηχογραφήθηκε πολυ παρείστικα (παραγωγή από τους Ward Kuczynski/Marc Herremans). Το εξώφυλλο ανήκει στον πασίγνωστο  Eric Philippe ο οποίος όμως στα πρώτα του βήματα φιλοτέχνησε πολλά εξώφυλλα της Mausoleum Records με μέτρια αποτελέσματα.

Με μόλις 32 λεπτά δίσκο, δεν καταβαίνεις πόσο γρήγορα τελείωσε η πρώτη μεριά. Τα πρώτα τρία τραγούδια αυτής της πλευράς είναι αυτά του  84’’. Σαν δημοκρατικός λαός σου δίνει δυο επιλογές. Αποκεφαλισμό ή ξεσβέρκωμα-ξελαίμιασμα από ασταμάτητες κεφαλοκορουσίες και στριφογυρίσματα. ‘’Free’’ στο τέρμα και αψηφίστε ότι συμβαίνει γύρω σας. ONLY METAL IS REAL. Νιώστε τη δύναμη να ρέει μέσα σας, γευτείτε το αποκαλυπτικό ολοκαύτωμα των συγχορδιών. Μακάρι ο δίσκος να ήταν γενικότερα στο ύψος και τις συχνότητες των ‘’Free’’, ‘’ Devil's Answer’’, ‘’ No Return’’, ‘’Battlefield’’ , τους ταίριαζε πολύ περισσότερο όταν σπιντάρανε.