Brujeria - Matando güeros

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πλέον που κάποια συγκροτήματα δεν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των μελών της. Αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο βαθμό στο black metal(π.χ. οι Batushka) αλλά εξαιρέσεις υπάρχουν. Φανταχτερό παράδειγμα αυτών των Ghost που τουλάχιστον στην αρχή η παραφιλογογία για το ποιοι κρύβονταν πίσω από τις μάσκες τους βοήθησε πολύ στη δημοσιότητα. Η αλήθεια είναι ότι μόνο πιο μικρές μπάντες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ανωνυμία τους και αυτές μέχρι να γίνουν γνωστότερες μιας και το ιντερνετ είναι μεγάλος ρουφιάνος. Όπως και να χει,κάποια μαγεία εσωκλείεται ακόμα και στις μέρες μας για μια μπάντα που μας αρέσει και δεν γνωρίζουμε κάτι παραπάνω για αυτή. Κάποιες δεκαετίες πιο πίσω, ήταν αρκετά πιο εύκολο να κρατήσεις ανωνυμία αλλά ελάχιστοι ήθελαν και κάτι τέτοιο. Οι Αμερικανοί Brujeria ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.Ξεκίνησαν το 1989 από τους  Juan Brujo, Fantasma, Billy Gould και Asesino. Παρατσούκλια, κρυμμένα πρόσωπα, ισπανικό όνομα μπάντας που σημαίνει μαγεία, θεματολογία γεμάτη βία και ένα εξώφυλλο στο ντεμπούτο που σοκάρει ακόμα (μιας και είναι αληθινό). Διαβάζαμε και ακούγαμε από στόμα σε στόμα ότι τα μέλη της μπάντας είναι Μεξικανοί έμποροι ναρκωτικών και το πιστεύαμε μιας και αυτό ακούγαμε και ''βλέπαμε'' και στη μουσική τους. Και δεν υπάρχε και τρόπος να πειστούμε (ίσως και να μην θέλαμε) ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Άλλες εποχές. Οι Brujeria είναι μια κολλεκτίβα μουσικών, γνωστών και άγνωστων και με crossover μουσική σου συμπεριλαμβάνει το death metal, το grindcore, το groovy thrash metal αλλά και hardcore και punk. Το εξαιρετικό ντεμπούτο ''Matando güeros'' κυκλοφόρησε το 1993 και μάλιστα από την Roadrunner κάνοντας το όνομα των Brujeria πολύ γνωστό. Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει και με την ίδια σύνθεση ακολουθεί το πολύ καλό ''Raza odiada'' με μόνη διαφορά ότι πλέον τίποτα δεν μας σοκάρει μετά το εφιαλτικό ντεμπούτο. Με ακόμα περισσότερα άτομα στη σύνθεση της μπάντας και νέες ιδέες, το ''Brujerizmo '' θα κυκλοφορήσει αρκετά αργότερα, το 2000. Όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, κάποια από τα μέλη άνηκαν σε πολύ γνωστές μπάντες και έτσι η υπόθεση Brujeria άρχισε να έχει δυσκολίες. Τελευταία χρόνια η μπάντα έχει επιστρέψει δισκογραφικά με παλιά και νέα μέλη μέσω της Nuclear Blast αλλά δυστυχώς δεν έχω ακούσει το υλικό τους για να εκφέρω γνώμη.

Οι Brujeria δεν είναι το κλασσικό metal συγκρότημα. Δεν θα ακούσεις το ''Matando güeros'' για το μουσικό του περιεχόμενο. Είναι το συναίσθημα που σου μεταφέρει, αυτό της επικινδυνότητας. Και το νιώθεις στο πετσί σου είτε μέσω παιξίματος είτε μέσω samples. Ο δίσκος ξεκινά με ένα διάλογο  αμερικανού αγοραστή- μεξικανού έμπορου με άσχημα αποτελέσματα για τον πρώτο. Βλέπε εξώφυλλο (και το υπόλοιπο κορμί στο εσώφυλλο).Για τα samples υπεύθυνος είναι ο Pinche Peach (Ciriaco Quezada) και όντας πραγματικά μεξικανός, βοηθά πολύ με την αυθεντικότητα των samples στη μητρική τους γλώσσα. Το ''Leyes narcos '' δίνει τα χαρακτηρηστικά της μουσικής τους, δηλαδή death/grind χωρίς αύριο αλλά χωρίς να κουράζει το αυτί. Διπλές κιθάρες από τους Asesino (Dino Cazares, από τους Fear Factory που και αυτοί είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους) και Hongo (Shane Embury, Napalm Death) και τα πράγματα πάνε στο αυτόματο μόνα τους προς το ακραίο και το πειραματικό. Επικρατεί το Χάος και η Βαναυσότητα με μοιραία τα riffs να είναι αμείλικτα και αδίστακτα.Το ίδιο ισχύει και για το drumming ( Raymond Herrera0Fear Factory και αυτός) που κοπανάει φέρνοντας την Αποκάλυψη. Σαν παικταράς που είναι ξέρει πότε και που να χτυπήσει δίχως αύριο και πότε να εξελίξει το παίξιμο. Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι και προσκυνήστε τις εκπληκτικές ικανότητες του. Το πιο περίεργο πάντως όσο αφορά τα μέλη είναι ότι το μπάσο βασανίζει κάποιος Güero sin Fe που δεν είναι παρά ο  Gould  των Faith No More. Απίστευτο και όμως αληθινό, ο τύπος κάνει όλη τη μουσική των Brujeria να πάλλεται στα δικά του τελετουργικά.

Τα τραγούδια είναι σύντομα και περιεκτικά. Μικρές δόσεις μουσικής με μεγάλες δόσεις βίας. Οπλοποιημένοι ήχοι που στοχεύουν πάνω σου και αδειάζουν όλο τους το εγκληματικό ''είναι'' αφήνοντας σε άναυδο. Σαν να παρακολουθείς σύντομες σκηνές ξυλοδαρμών, δολοφονιών, εχθροπραξιών, όλα βγαλμένα από τη ζωή σε μια περιοχή και περίοδο που ήταν καθημερινότητα για κάποιους ώστε κάποιοι να απολαμβάνουν διασκέδαση και πολυτέλεια. Ο τρόπος που τραγουδά-απειλεί ο Juan Brujo είναι το λιγότερο πειστικός, φτύνει κάθε λέξη με μίσος και οργή, ίσως και λόγω απελπισίας. Δεν θα δυσκολευτείτε να καταλάβετε τι τραγουδιέται/παίζεται και ας μην ξέρετε γρι από ισπανικά/Μεξικάνικα. Θα σας τα κάνει λιανά με τον τρόπο του. Αυτή η στιχουργική τραχύτητα δεν θα μπορούσε ππαρά να συνοδεύεται από αντίστοιχα ωμή και στυγνή μουσική υπόκρουση. Ακόμα και στο ορχηστρικό ''Chinga tu madre '' νιώθεις τα φώτα του υποκόσμου να πέφτουν πάνω σου χωρίς να ειπωθεί τίποτα, το κακό έρπεται μέσω ήχων. Εάν σας έχει λείψει η επικίνδυνη, ωμή, χύμα μουσική προσέγγιση, δοκιμάστε την. Ακούστε την παραμόρφωση του μπάσου στο ''Molestando niños muertos'' να σας στραγγαλίζει και την κακοβουλία στη χροιά των φωνητικών. Την αληθοφάνεια των στίχων να ρολάρουν πάνω σε ένα τυμπανιστικό τρένο χωρίς φρένα. Σπηλίσιες συγχορδίες, απομονωμένες για έτη που βρίσκουν τρόπο να ξεγλυστρίσουν προς τα έξω αλλά βρωμοκοπάνε κλεισούρα και ασχήμια. Χωρίς να είναι κάτι που θα σας συνεπάρει μουσικά, είναι 100% αυθεντικό αυτό που θα πάρετε σαν δέκτες και αυτό υπεραρκεί.