Powers Court - Nine Kinds of Hell

Ελάχιστες οι περιπτώσει γυναίκας τραγουδίστριας σε ΜΗ συμφωνικό metal. Ακόμα πιο περιορισμένες σε U.S. Power. Ίσως μοναδική περίπτωση τραγουδίστριας που παίζει και κιθάρα να είναι των Powers Court. Ο λόγος για την ξανθομαλλούσα Danie Powers που εκτός από φωνή και κιθάρα, γράφει όλη την μουσική και τους στίχους. Μιλάμε για Φαινόμενο. Η μπάντα ξεκίνησε σαν Equinox το 1990 αλλά λίγο αργότερα άλλαξε όνομα σε Powers Court μιας και παίζουν δεκάδες μπάντες με το παλιό τους όνομα. Προλάβανε ένα ντέμο με τρία τραγούδια σαν Equinox. Το ομώνυμο ντεμπούτο κυκλοφόρησε το 1996 και πραγματικά είναι ένας τρομερός δίσκος. Κρίμα που μετά από τόσα χρόνια δεν κατάφερα να αποκτήσω μια φυσική κόπια και δυστυχώς πάει καιρός που έχω να το ακούσω (έλιωσε και η χιλιοπαιγμένη αντιγραμμένη κασέτα) και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που δεν παίρνει την σημερινή θέση. Το 2001 κυκλοφορεί το ‘’Nine Kinds Of Hell’’, και φτάνει σε αρκετά ζευγάρια αυτιά λόγω της καλής διανομής της Dragonheart. Μεγάλη ποικιλία στην μουσική και ξεχωριστός ήχος σε κάθε σύνθεση. Ότι και να πεις είναι λίγο γι αυτό τον δίσκο. Δυστυχώς κάναμε και πάλι πολύ καιρό να ακούσουμε υλικό τους αλλά μας ανταμείψανε το 2008 με το ‘’ The Red Mist Of Endenmore’’ (ΔΙΣΚΑΡΟΣ και αυτό) , μια κόνσεπτ ιστορία που η ίδια έχει γράψει και μπορεί να βρεθεί και σαν βιβλίο. Τι να λέμε, καλλιτέχνης με τα ΟΛΑ της. Μακάρι να ξανακούσουμε κάποια στιγμή νέο τ(η)ους υλικό.

Καταρχήν, ας αναφερθεί ότι μιλάμε για ένα κόνσεπτ άλμπουμ. Εννιά τραγούδια, εννιά κολασμένες (μεταφορικά και κυριολεκτικά) εμπειρίες . Παραγωγή κάνει ο μπασίστας της μπάντας και τα καταφέρνει εξαιρετικά. Το εξώφυλλο έχει κάνει η Giovanna Corsini, η ίδια που έχει φιλοτεχνήσει και τα Domine       άλμπουμς. Στο εξώφυλλο δείχνουν τον μάγο ‘’Faust’’, στο οποίο αναφέρεται το πρώτο τραγούδι του δίσκου ‘’Tragedy Of Faust’’. Το συγκεκριμένο τραγούδι μαζί με τα Echoes Of Silence και Devil’s Triangle είναι οι τρεις συνθέσεις που υπήρχαν και στο ντέμο τους σαν Equinox. Το ‘’Nine Kinds Of Hell’’ είναι ένα U.S. Power Metal διαμάντι που αναπνέει ποιότητα. Ξεκινά γρήγορα και παθιασμένα ενώ οι κραυγές της Danie σε ανεβάζουν στον Παράδεισο μόνο για να σε βυθίσουν στην Κόλαση. Και εάν σαν τραγούδι δεν σας αρπάξει, ακούστε το επόμενο. Το ‘’Echoes Of Silence’’ ακούγεται συμφωνικό, ακούγεται επικό, ακούγεται όσο μεταλλικό χρειάζεται αλλά πάντοτε με την μελωδική του λάβα να περιχύνεται.

Αν κάτι δεν ακούγεται ΤΕΛΕΙΟ σε αυτόν το δίσκο, είναι τα drums που μερικές φορές απλά ακολουθούν ή κρατούν τον ρυθμό. Από εκεί και πέρα χαθείτε στην ποικιλία των φωνητικών, στις οκτάβες που σπάνε τα μέτρα, στην εκφραστικότητα της, στις όμορφες και διδακτικές ιστορίες της. Μουσικά μην περιμένετε κάτι λιγότερο του εκπληκτικού. Εκλεκτά θέματα στις κιθάρες, επιθετικές αρμονίες διανθισμένες με πλήκτρα και μαντολίνο (σε κάποια τραγούδια). Έχει τόσες ιδέες που δεν φοβάται να σπαταλήσει μπόλικα riffs ακόμα και στο ίδιο τραγούδι. Ακούστε τον κιθαριστικό μονόλογο του ‘’Agnotica’’. Γενικότερα δεν διαλέγει κάτι το πολυσύνθετο παρά το ενθουσιώδες, το παρορμητικό, το αγνό. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, αλλά κάθε τραγούδι του δίσκου μου αρέσει ιδιαίτερα και με ευθυμεί με το πάθος και την ψηφιακή βροχή που μας λούζει. Συναισθηματική μια πολύ πιο άγρια (στις κιθάρες) από πολλούς συναδέλφους της. Έχει πάρει τις καλύτερες των επιρροών από τις καλύτερες μπάντες του είδους των 80ς και τις έχει φιλτράρει απόλυτα μέσα από το καλλιτεχνικό της πρίσμα.

Το μόνο κοινό που θα βρείτε σε κάθε μια από τις εννιά συνθέσεις είναι μια φωνή που σε γειώνει αλλά με το πέταγμα μιας λέξεις να σε πετάξει στα σύννεφα μαζί της. Από εκεί και πέρα θα ακούσετε τα πάντα,από σχιζοφρενή φωνητικά και συνάμα θλιμμένα φωνητικά στο ‘’House Of Sorrow’’ μέχρι κάποια που ακούγονται γεμάτα τεστοστερόνη, από Ανατολίτικα θέματα σαν του ‘’Tanzania’’ μέχρι ακουστικές κιθάρες (α λα σπανιόλικα) και κυματώδες μπάσο στο ‘’Conquistador’’ ,από US power εκτινάξεις μέχρι συμφωνικές ενορχηστρώσεις. Ένα ταξίδι για εκατοντάδες μελωδίες που μεταναστεύουν και αποκτούν εμπειρία στο πέρασμα τους μέχρι να καταλήξουν σε μια σειρά και να αποτελέσουν ολοκληρωμένα τραγούδια. Μοναδικός ήχος, γεμάτος προσωπικότητα και ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.