Canyon of the Skull - Sins of the Past

Οι Canyon of the Skull ιδρύθηκαν τον χειμώνα του 2006 από τον Erik Ogershok. Η μπάντα έκανε πολλά σόους και ηχογράφησε ένα demo πριν οι απαιτήσεις της καριέρας του τον αναγκάσουν να βάλει το project στον πάγο. Παρόλα αυτά δημιουργούσε μουσική όλο αυτό τον καιρό. Το 2014 το project ξαναγεννιέται, αυτή τη φορά με δυο επιπλέον μέλη μα πριν καν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, έμειναν σαν ντουέτο, ο Erik στα έγχορδα και ο άλλος στα drums. Άρα είναι ευκόλως εννοούμενο ότι μιλάμε για ορχηστρική μουσική και συγκεκριμένα sludge/doom metal τεράστιων διαρκειών. Τον χειμώνα του 2018, ο Ερικ βρίσκεται στο Σικάγο (Αμερικανοί μιας και δεν αναφέρθηκε) και προσθέτει στη μπάντα τον φίλο του Todd στο μπάσο ενώ τα drums εξακολουθεί να βασανίζει ο Mike. Σαν τρίο πλέον, Μάρτιο του 2019 μπαίνουν στα  Decade Music Studios (με τον Sanford Parker στην παραγωγή και μίξη) και ηχογραφούν το τρίτο τους δίσκο ‘’ Sins of the Past’’. Δεν ξέρω αν έχει κυκλοφορήσει σε κάποιο φορμάτ προς το παρόν αλλά βρίσκεται εύκολα στο διαδίκτυο.

Δεν θα γράψω πολλά. Μιλάμε για sludge. Αργό, βαλτώδη ήχο που σε πνίγει. Με το μπάσο να σε ταρακουνά τον εσωτερικό σου κόσμο και τα drums να σε κάνουν να νιώθεις τα κόκαλα σου να δονούνται. Μια χαρά. Πολύ καλά. Χωρίς φωνητικά αλλά αυτό δεν ενοχλεί, καθόλου θα έλεγα. Με λιγοστά αλλά επιτυχημένα riffs. Ότι πρέπει για κάποιον που δεν δίνει απόλυτη βάση σε αυτό που ακούει, ή την έχει ‘’ακούσει’’. Το πρόβλημα είναι αλλού. Τεράστιες συνθέσεις, δυο στον αριθμό, η μια 25 λεπτά και η άλλη 35. Και επαναλαμβάνονται οι ρυθμοί, τα riffs, τα άπαντα. Και αυτό κουράζει. Υπερβολικά. Ντάξει ρε σεις, δεν γίνεται να παίζεται το ίδιο πράγμα μισή ώρα, καταντάει πιο μονότονο και από το να κοιτάς να συσκευάζονται κοτόπουλα μετά από μισή ώρα. Υπάρχουν καλές ιδέες αλλά λίγες, αν οι συνθέσεις ήταν κάτω του δεκάλεπτου θα ήμουν σαφώς πιο ευχαριστημένος σαν ακροατής. Πάντως η δεύτερη σύνθεση (The Sun Dance) και μεγαλύτερη, μου φάνηκε πιο ενδιαφέρουσα μιας και είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα εσωκλεισμένη μέσα της. Εννοείται ότι και εδώ έπαιρνε πολύ ψαλίδισμα.