Letching Grey - Seraphim

Τα κυνηγόσκυλα της Arkeyn Steel έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Δεν πρόκειται να αφήσουν πέτρα στην Αμερική αγύριστη μήπως και από κάτω βρεθεί υλικό που αξίζει κυκλοφορίας. Στη 49ατη κυκλοφορία τους, μας προσφέρουν το μοναδικό demo των Letching Grey μαζί με δυο επιπλέον τραγούδια (παιγμένα ζωντανά) στον περιορισμένο αριθμό των 500 cds. Οι Letching Grey ξεκίνησαν το 1982 από δυο συμμαθητές στο σχολείο, τους Sean Kelly (φωνή)  και Derek Lavis (ντραμς) που βρήκαν το όνομα επηρεασμένοι από  πασίγνωστο τραγούδι των Jethro Tull. Πρόβες στις πρόβες, συναυλίες όπου ήταν δυνατό και αλλαγές στα μέλη μέχρι που ήρθε για να μείνει ο κιθαρίστας Sam McGee. Τρία χρόνια αργότερα, αφού μαζεύτηκαν χρήματα και βρέθηκε και ένας καλός μπασίστας η μπάντα κατάφερε να βγάλει μια demo-κασέτα, το ‘’Seraphim’’ (1995) και να χαράξει τις μνήμες μερικών μέχρι σήμερα. Αυτό το demo επανακυκλοφορεί η Arkeyn, κρατώντας και τιμώντας το αυθεντικό εξώφυλλο (όσο άθλιο και να είναι) και προσφέροντας το και σε μας τους υπόλοιπους.

Δεν ξέρω πόσο έχει βελτιωθεί ο ήχος στο cd της Arkeyn Steel σε σχέση με την αυθεντική κασέτα αλλά μιλάμε για τρομερό ήχο. Όλα τα όργανα ακούγονται καθαρά, και με ζεστό ήχο. Μουσικά μιλάμε φυσικά για U.S. Power Metal με επιρροές από τις μεγάλες μπάντες του είδους. Η φωνή σε ανεβάζει ψηλά, τα riffs σε καρφώνουν στη γη. Μεστές συνθέσεις, δουλεμένες στην εντέλεια, πιθανότατα βελτιώθηκαν ξανά και ξανά μέχρι να πάρουν την τελική τους μορφή στα μέσα των 90ς. Οι λάτρεις του μπάσου θα βρουν την χαρά τους μιας και ακούγεται πολύ μπροστά στην παραγωγή, θυμίζοντας prog metal αντιστοιχίες. Τα έξι τραγούδια του demo είναι παραπάνω από ικανά να τους υπερασπιστούν σαν μια ικανότατη μπάντα που απλά έχασε την ευκαιρία της στην εποχή της. Τραγούδια σαν το ‘’Silent Ritual’’ δεν γράφονται σήμερα αλλά ούτε και τότε τα έβρισκες με το τσουβάλι. Ψυχωμένο, με μελωδίες-παγίδες, πάντοτε αιχμηρό. Μεσαίες ταχύτητες στο  μεγαλύτερο μέρος, θηρευτικά σόλος που κυνηγούν και σκοτώνουν κάθε πιθανή αδυναμία σιωπής. Η φωνή καίει τα σωθικά μας, τα riffs ράβουν μελωδικά πέπλα αλλά το μεγάλου ατού της μπάντας για μένα είναι το ρυθμικό ντουέτο. Ποτέ δεν καθησυχάζεται, ποτέ δεν ακολουθεί. Τεχνικότατοι, ντραμερ και μπασίστας, δίνουν και παίρνουν ασταμάτητα. Αλλαγή στην αλλαγή, κινητικότατοι, και ονειρικά ενδιαφέροντες. Τραγουδάρες σαν τα ‘’Last Rites’’ και ‘’By The Moonlight’’ θα σας στοιχειώνουν με τα έξυπνα τεχνάσματα τους, με την ηχητική τους ποικιλία και τις δυναμικές τους. Βουτιά στο παρελθόν λοιπόν για να απολαύσουμε την διαδρομή από τις ρίζες του μέχρι το σήμερα στον ήχο που αγαπάμε.