Immortal Guardian - Psychosomatic

Οι Αμερικανοί Immortal Guardian διατυμπανίζουν ότι παίζουνSuper Metal και ποιοι είμαστε εμείς να τους χαλάσουμε το χατήρι. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν βγήκε τυχαία... Πίσω στο 2008 όταν ο κιθαρίστας πληκτράς Gabriel Guardian (Gabriel Guardiola) δημιούργησε τη μπάντα και με τη τότε σύνθεση δημιουργούσε eps/demos, η πρώτησοβαρή και επαγγελματική τους δουλειά ήταν το 2011 και είχε ονομαστεί...Super Metal. Στην πραγματικότητα παίζουν Power/Progressive Metal και αν και Αμερικανοί, λοξικοιτούν πολύ προς την Ευρωπαική σκηνή. Με τον ερχομό του Carlos Zema το 2013 τα πράγματα ανέβηκαν επίπεδο αλλά μόλις το 2018 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ‘’Age Of Revolution’’ από την M-Theory Audio. Με νέο ρυθμικό ντουέτο να εισχωρούν στις τάξεις του γκρουπ και με τα μέλη να μην καθυσηχάζονται καλλιτεχνικά την περίοδο της πανδημίας, νέος δίσκος κυκλοφόρησε μέσα στο 2021 με τίτλο ‘’ Psychosomatic’’ από την ίδια εταιρία και είναι διαθέσιμο σε digipak cd, απλο jewel case cd αλλά και βινύλιο για όποιους τους κερδίσει ηχητικά.

To super metal των Immotal Guardian μου έφεραν στο μυαλό Kamelot και Symphony X με ολίγη από Myrath λόγω του ανατολίτικου riff που ξεκινά ο δίσκος.  Ακούγεται και λίγο λατινοαμερικάνικο προς μεταγενέστερους Angra. Είναι και Βραζιλιάνος ο τραγουδιστής τους αλλά αυτό είναι άσχετο. Γενικότερα πολύ οργανικό, με ωραίες κιθάρες που πλέκουν μελωδίες και που και που shredding, έτσι για την ταχύτητα και την επανάσταση. Καλά έπραξαν και έδωσαν τίτλο του δίσκου από το συγκεκριμένο τραγούδι μιας και είναι το πιο ισορροπημένο. Το ‘’ Read Between the Lines’’ ακούγεται πιο γκρουβάτο, με μελωδίες, φωνητικές, κιθαριστικές και ρυθμικές να φέρνουν εντονότερα προς Ευρώπη. Ο Malmsteen πρέπει να υπήρξε είδωλο και του Gabriel Guardiola μιας και παίζει αρκετά προς το στυλ του Σουηδού καλλιτέχνη. Κάποιες άκυρες τσιρίδες ενοχλούν λιγάκι αλλά δεν φέρνουν και το τέλος του κόσμου. Μουσικά, αν σαν αρέσει το νεοκλασσικό metal,θα σας κάνει και αυτό, αν όχι θα σας κουράσει. Κάπως έτσι συνεχίζει και το ‘’ Lockdown’’ με το στιχουργικό περιεχόμενο να έχει αφήσει το στίγμα του σε όλους μας. Powerάδικοι ρυθμοί και ταχύτητες, χωρισμένο ηχητικά ανάμεσα σε όλες τις σκηνές του πλανήτη, με αρκετό shredding, τσιριχτά φωνητικά, μπόλικα πλήκτρα (κάπως έτσι τους έχουν κολλήσει και το progressive σαν ταμπέλα...), ωραία παραγωγή. Δεν είναι κάτι που θα συγκλονίσει τον κόσμο μας αλλά σίγουρα οι οπαδοί τoυ neoclassical metal θα βρούνε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Οι πιο ωραίες στιγμές για μέν, το ομώνυμο, το '' Clocks '', το πιο ήρεμο '' Candlelight '' και το  ''New Day Rising''.