Night Rider - Fear the Night Rider

Από την περιοχή τους Τεξας έχουν βγει κάποιες από τις καλύτερεςς μπάντες των Ηνωμένων Πολιτειών. Και ευτυχώς ακόμα κυκλοφορούν ενδιαφέρουσες δουλειές σε εκείνα τα μέρη. Από το πουθενά, σκάει μια νέα μπάντα με άμεση κυκλοφορια το ντεμπούτο τους. Ο λόγος για τους Night Rider (με κενό ανάμεσα στις δυο λέξεις για να ξεχωρίζει από τις άλλες αμερικάνικες μπάντες με αυτό το όνομα). Το συγκρότημα ιδρύθηκε μόλις το 2020 και ένα χρόνο αργότερα , τα δυο μέλη της μπάντας, οι Jordan Bartolomeo (μπάσο/κιθάρες) και Zack Davoodi (κιθάρες/φωνή) είχαν έτοιμο το ντεμπούτο ‘’ Fear the Night Rider’’  το οποίο εμφανίστηκε διαδικτυακά και υπάρχει προς το παρόν μόνο ψηφιακά. Τα δυο μέλη της μπάντας έχουν συνθέσει όλο το υλικό και είναι υπεύθυνοι και για τις ηχογραφήσεις/μιξεις κτλ, ένα εντελώς DIY project ενώ το εξώφυλλο (άνετα θα μπορούσε να ήταν εξύφυλλο παιχνιδιού για PC στα 80ς) είναι μια δουλειά του John Giannelli. Σύντομα περιμένουμε νέο υλικό.

Εδώ έχουμενα κάνουμε με την προσπάθεια δυο 30+χρονων μεταλλάδων από το Τέξας. Τα κάνουν όλα μόνοι τους χωρίς υπερπροσπάθειες και περίσσιο  άγχος  και αφήνουν αγνό και παθιασμένο metal να κυλήσει.  Όμως υπάρχουν και κάποιες ατέλειες και προβληματάκια που πρέπει να βελτιωθούν στο μέλλον αν θέλουν να κάνουν το όνομα τους να ακούγεται σε μεγαλύτερους μουσικούς κύκλους. Ωραίοι ρυθμοί που επιτρέπουν σε διπλές κιθάρες να χτίζουν τις μελωδίες. Όμως από τι θα καταλάβατε και από τη σύνθεση της μπάντας, μιλάμε για τεχνολογία, δηλαδή drum programming. Αντίθετα, τα έγχορδα ακούγονται πολύ πιο παθασμένα, νιώθει τον παλμό από τις χορδές που τεντώνονται, τη δύναμη που δημιουργούν τα riffs. Η φωνή είναι μελωδική, έχει δικό της χαρακτήρα και αγνότητα αλλά σε σημεία ‘’σπάει’’ ή προσθέτει κάτι ενοχλητικά ‘’oooohhh’’ για να του βγει η πρόταση,  φαίνεται ότι ο τύπος δεν είναι επαγγελματίας τραγουδιστής. Αυτά λοιπόν είναι και τα αρνητικά του ντεμπούτου τους. Από εκεί και πέρα, έχουμε ευχάριστο, νεανικό, ακονισμένο heavy metal. Παθιασμένοι οπαδοί που παίζουν παθιασμένη μουσική, όσο και να υστερούν σε θεματάκια. Πιθανότατα αγαπημένο του δίσκου το mid tempo ‘’ Divine Goddess’’ χάρη στον τρόπο που τραγουδιέται, όσο και περίεργο να σας ακούγεται αυτό. Έχει προσωπικότητα και ιδιαίτερο χαρακτήρα κάτι που δεν βρίσκεις πλέον εύκολα καθημερινά σε αυτά που βγαίνουν. Στο ‘’Hell Armada’’ προδίδουν μια Ευρωπαική τους επιρροή, τους Running Wild. Ίδιο στυλ σε riffing, ένας φόρος τιμής τους Γερμανούς. Και μόνο που έχει την λέξη ‘’Αρμάδα’’ στο τίτλο του τραγουδιού, έπρεπε να το είχα υποψιαστεί. Γενικότερα όμως η μουσική τους φέρνει στο νέο κύμα του heavy metal όπως μας το ξαναζωντάνεψαν μπάντες όπως οι Enforcer (και όχι μόνο) προ 15ετίας. Συμπερασματικά, έχω ένα καλό προαίσθημα γι αυτή τη μπάντα, για να δούμε αν θα συμφωνήσει μαζί μου και το μέλλον.