Omnium Gatherum - Origin

Λίγες μπάντες από αυτές που ξεκίνησαν να παίζουν αυτό που λέγαμε Σκανδιναυικό μελωδικό death metal συνεχίζει μέχρι σήμερα. Και από τις λίγες που έχουν μείνει, έχουν αλλάξει τον ήχο τους. Λογικό βέβαια μιας και μιλάμε για ένα είδος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο δεύτερο μισό των 90ς. Θα ήταν κουραστικό να ακούγαμε αυτές τις μπάντες να παίζουν τα ίδια και τα ίδια για είκοσι χρόνια. Όπως και να χει, οι Φιλανδοί Omnium Gatherum είναι από τις λίγες εξαιρέσεις που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τιμώντας τον συγκεκριμένο ήχο. Συγκρότημα 25ετίας πλέον, παραδίδουν τον ένατο δίσκο τους ‘’Origin’’ μέσω της Century Media Records , όπως και στον προηγούμενο δίσκο τους (https://www.metalzone.gr/reviews/%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%87%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B9). Η σύνθεση παρέμεινε η ίδια  με τον προηγούμενο δίσκο με εξαίρεση τον μπασίστα ενώ μετά τις ηχογραφήσεις/κυκλοφορία του δίσκου, αποχώρησε ο drummer της μπάντας. Διαθέσιμο εδώ και 2 βδομάδες σε απλό cd, digipak cd και βινύλιο.

Οι Omnium Gatherum δεν κέρδισαν τις δάφνες τους σε μια νύκτα. Εικοσιπέντε χρόνια εμπειρίας τους τις χάρισαν. Ο κιθαρίστας,συνθέτης και παραγωγός της μπάντας, Markus Vanhala, παίζει εδώ και μια δεκαετία  με τους πασίγνωστους Insomnium και έμαθε πολλά σε όλους τους τομείς. Και η αλήθεια είναι ότι οι Omnium Gatherum τότε έδειξαν μεγάλα σημάδια βελτίωσης, το 2011 με το ‘’ New World Shadows’’, την ίδια χρονιά που μπήκε στους Insomnium. Πολύ καλύτεροι παίκτες και συνθέτες και με μια Century Media από πίσω να τους βοηθά σε θέματα προώθησης, οι OG με κάθε δίσκο γίνονται γνωστότεροι και δυνατότεροι σε ένα μουσικό είδος που πλέον έχει λίγους αντιπρόσωπους.

Η μουσική των Omnium Gatherum θυμίζει άλλες εποχές, είναι νοσταλγική. Από τους παλιούς που μεγάλωσαν με Dark Tranquility και In Flames μέχρι τους νεώτερους που λιώνουν τους δίσκους των Insomnium και Be'lakor. Κρατάνε τα ακραία φωνητικά και αρκετή παραμόρφωση στις κιθάρες αλλά γενικότερα οι ήχοι που ακούγονται στάζουν πικρόμαυρο μέλι. Κατά κύριο ρόλο από τις κιθάρες (ευτυχώς) χωρίς βέβαια να ξεχνάμε και τα μπόλικα πλήκτρα που όμως δεν διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο όπως σε κάποιες pop metal μπάντες. Ταξιδιάρικες,πανέμορφες αρμονίες που κυματίζου το λάβαρο της μελαγχολίας σε στιγμές. Οκ, Φιλανδοί είναι. Κάθε τραγούδι βαπτίζεται μονολεκτικά με μια και μόνο λέξη, απλά και λιτά αλλά μέσα του υπάρχει αρκετός μουσικός πλούτος. Το ‘’Prime’’ συνεχίζει πιο ρυθμικά και έντονα ενώ ακούμε και δάκτυλα χορεύουν πάνω στα πλήκτρα όσο κιθάρες βάναυσα στενάζουν. Κάποια καθαρά φωνητικά περνάνε απαρατήρητα μιας και δεν κερδίζουν έδαφος ούτε χρησιμοποιούνται σωστά αλλά βιαστικά. Σε κάποια τραγούδια στη μέση του δίσκου ακούμε κάποια καθαρά φωνητικά από τον Jani Liimatainen των Insomnium, πολύ καλύτερα αλλά και πάλι θα μπορούσαν να τους δώσουν περισσότερο χρόνο, ειδικά στα πιο ‘’ταξιδιάρικα’’ όπως το ‘’Fortitude’’. Ένας δίσκος που θα ευχαριστήσει τους οπαδούς τους και θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν ακόμα περισσότερους, ειδικά όσους αρέσκονται στις προαναφερθείσες μπάντες. ΔΕΝ προσφέρουν όμως τίποτε νεότερο ή καλύτερο από εκείνους. Είναι και οι περιορισμοί στο συγκεκριμένο είδος που δεν βοηθά την κατάσταση. Τα κατάφεραν αρκετά καλά και πάλι. Ο χρόνος που τους δόθηκε λόγω πανδημίας λειτούργησε θετικά μιας και οι συνθέσεις είναι δουλεμένες και υπάρχουν πολλά ηχητικά καλούδια ανάμεσα στις λεπτομέρειες.