Rhodium - Sea Of The Dead

Οι Αθηναίοι Rhodium μας συστήθηκαν δισκογραφικά το 2018 με το πολύ καλό Scream Into The Void και γρήγορα θεωρήθηκαν από πολλούς σαν ένα ανερχόμενο συγκρότημα. Έναν χρόνο μετά η μπάντα επανέρχεται με ανανεωμένη σύνθεση, νέο τραγουδιστή (τον Μιχάλη Λίβα – Silent Winter, Maidenance, Walls Of Jericho) και μια συλλογή εξαιρετικών νέων συνθέσεων στον δίσκο Sea of The Dead ο οποίος  φιλοδοξεί να πάει την μπάντα ακόμα πιο πέρα.

Στην δεύτερή τους κυκλοφορία λοιπόν οι Rhodium ξεδιπλώνουν με αρκετά μεγάλη άνεση ένα ποιοτικότατο progressive/power metal, το οποίο περιέχει ίσες δόσεις μελωδίας, λυρισμού αλλά και επιθετικότητας, δημιουργώντας μια… τραμπάλα συναισθημάτων και πηγαίνοντας τον ακροατή σε ένα ευχάριστο θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω μουσικό ταξίδι. Μπάντες όπως οι Queensryche, οι Crimson Glory, οι Fates Warning αλλά και οι Iced Earth αποτελούν φανερές επιρροές των Rhodium, επιρροές οι οποίες περνάνε από ένα πιο μοντέρνο φίλτρο και μέσα και από μια καλώς εννοούμενη πολυσυλλεκτικότητα μας δίνουν τελικά έναν ήχο ο οποίος αν και μας φαντάζει γνώριμος μοιάζει να μην νοιάζεται για ταμπέλες και κατηγοριοποιήσεις. Άλλωστε μία και μόνο ακρόαση του δίσκου κάνει φανερό ότι μοναδική δημιουργική πυξίδα της μπάντας είναι η ποιοτική μουσική και τίποτα παραπάνω.

Τα κομμάτια του δίσκου σχηματίζουν ένα πολύ «απλωμένο» θα έλεγα concept σχετικά με τον άνθρωπο και τον αγώνα του, τόσο σωματικό όσο και ψυχικό, να επιβιώσει, με τους στίχους να πραγματεύονται θέματα που σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν ακόμα ταμπού στην κοινωνία μας, θέματα όπως η παιδοφιλία, η ψυχική ασθένεια και το στίγμα που επιφέρει αλλά οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά στις θάλασσες σχεδόν δίπλα μας, προσπαθώντας να φύγουν μακριά από τον πόλεμο και την δυστυχία.

Θα ακουστεί κλισέ αλλά το να προσπαθήσω να ξεχωρίσω αντικειμενικά κάποια κομμάτια από τον δίσκο θα ήταν δύσκολο καθώς είτε μιλάμε για κομμάτια-δυναμίτες όπως τα εναρκτήρια Man Of Honor και Delirio, είτε για τo πανέμορφo Tapestry Of Time,την μπαλάντα(;) του δίσκου, είτε για τα μεγαλοπρεπή θα έλεγα The Emperor (με την συμμετοχή του Γιάννη Γαλανάκη) και Sisters Of Time (με την Ηλιάνα Τσακιράκη – Enemy Of Reality), είναι δύσκολο να βρείς κάποια αδύναμα σημεία, ειδικά όταν έχεις και μια τόσο δυνατή ερμηνεία από τον Μιχάλη Λίβα, ο οποίος ελίσσεται με μεγάλη άνεση ανάμεσα στα κομμάτια και τις ποικίλες αλλαγές στο ύφος τους.

Εν κατακλείδι, το Sea of The Dead είναι ένας δίσκος ο οποίος μέσα από την εναλλαγή συναισθημάτων και διαθέσεων καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον του ακροατή καθόλη την διάρκειά του και με την ποιοτικότατη τραγουδοποιία που τον διακρίνει να μας φανερώσει μια μπάντα η οποία έχει όχι μόνο ένα εξαιρετικό παρόν αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον. Οι φίλοι του μελωδικού prog/power ήχου και όχι μόνο θα βρούνε σίγουρα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα στο Sea of The Dead και πάνω από όλα το βασικότερο, δηλαδή καλή μουσική!

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας