SLANDER - Take it to the Grave

Το 1991, το συγκρότημα Slander από το Lancashire άφησε το στίγμα του στην underground σκηνή με το ντεμπούτο του, "Careless Talk Costs Lives". Δεκαέξι χρόνια μετά, το 2007, επέστρεψαν με το "Resolution Defiance" και τώρα, μετά από άλλα οκτώ χρόνια, παραδίδουν το τρίτο τους άλμπουμ, "Take it to the Grave". Η κυκλοφορία σηματοδοτεί την επανένωση των δύο αρχικών κιθαριστών του 1991, κάτι που δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για το αποτέλεσμα.

Το "Take it to the Grave" είναι ένας δίσκος βαθιά ριζωμένος στον κλασικό heavy metal ήχο. Το συγκρότημα παραμένει πιστό στην παράδοση, με το NWOBHM στοιχείο να αναδύεται απολύτως φυσικά. Οι πρώτες συνθέσεις, ειδικότερα, τιμούν τη δυναμική των Saxon, δημιουργώντας μια άμεση και ισχυρή εισαγωγή.

Παρόλα αυτά, ο ήχος δεν μένει κολλημένος στο παρελθόν. Οι Slander ενσωματώνουν επιρροές και από άλλες σκηνές. Υπάρχουν ξεκάθαρα στοιχεία από το US power metal, που θυμίζουν συγκροτήματα όπως οι Leatherwolf και οι Shock Paris, κάτι που προσθέτει μια επιπλέον τεχνική διάσταση. Παράλληλα, το άλμπουμ φέρει τη στιβαρή δύναμη των Blitzkrieg και την ιδιαίτερη, μελωδική προσέγγιση των Diamond Head.

Η ρυθμική πολυπλοκότητα είναι επίσης παρούσα, με χαρακτηριστικά galloping riffs που φέρνουν στο νου τους Cloven Hoof, αλλά και τους Iron Maiden, ειδικά στο τραγούδι "Deguello", το οποίο αποτελεί μια σαφή αναφορά στους θρύλους του είδους.

Η κορύφωση του δίσκου έρχεται με το ομότιτλο κομμάτι, "Take it to the Grave". Εδώ, οι Slander συνδυάζουν την επική ταχύτητα των Running Wild με την ατσάλινη παραγωγή και τον αδυσώπητο δυναμισμό των Judas Priest της εποχής του "Painkiller". Είναι ένα τραγούδι-γροθιά, που συνοψίζει ιδανικά τη δύναμη της επανένωσης του συγκροτήματος.

Συνοψίζοντας, το "Take it to the Grave" είναι ένα άλμπουμ που σέβεται την ιστορία του heavy metal, αλλά δεν παύει να είναι επίκαιρο. Οι Slander παραδίδουν έναν δίσκο γνήσιου heavy metal που τιμά τις ρίζες του, ενσωματώνοντας στοιχεία από διαφορετικές σκηνές, χωρίς όμως να γίνεται αναχρονιστικός. Είναι μια άξια επιστροφή που θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του κλασικού ήχου και θα λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς για τον τρόπο με τον οποίο ένα συγκρότημα μπορεί να μείνει πιστό στον πυρήνα του, ενώ παράλληλα εξελίσσεται.