VOIDNAUT: NADIR LISTENING SESSION

Voidnaut - "Nadir" Teaser 2018

Βραδάκι Σαββάτου και κατηφόρισα την Κηφισίας (που ήταν περισσότερο πηγμένη από ότι περίμενα το κέρατό της) για να βρεθώ για ακόμη μια φορά στα Devasoundz, αυτή τη φορά για την προ ακρόαση του ντεμπούτου των Voidnaut. Δεν θυμόμουν ακριβώς το στενό και ρωτώντας μια κοπέλα στο δρόμο «Ψάχνω τη Μετεώρων, το στούντιο Devasoundz» «Το μασατζίδικο μου λέει» Όχι τέτοιο στούντιο! Αλλά ευτυχώς εκείνη την ώρα είδα από μακριά το Φώτη Benardo να παρκάρει και κατατοπίστηκα.

Οι Voidnaut είναι ένα σχήμα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2015 από τον Κώστα Κρίκο και τον Steve Benardo, παρόλο που από ότι μας είπε ο Κώστας Κρίκος τα δύο πρώτα τραγούδια τους είχαν γραφτεί το 2010 στο στούντιο του Bob Katsionis. Στη συνέχεια ενσωματώθηκαν στο σχήμα ο Κώστας Αλεξάκης (Acid Death) στα τύμπανα και ο Κώστας Τασάκος στο μπάσο. Η ηχογράφηση του άλμπουμ ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2018 με το Fotis Benardo στη μίξη και την παραγωγή ενώ το mastering έκανε ο Steve Lado (Tardive Dyskinesia).

Το συγκρότημα μας υποδέχτηκε με πίτσα, πατατάκια, μπύρες redbull, χαμόγελα και καλή διάθεση. Πήραμε τα χαρτιά με το υπέροχο εξώφυλλο του άλμπουμ που έφτιαξε ο εξαιρετικός Γιάννης Remedy Art Νάκος.

Αρχίζουμε λοιπόν την ακρόαση με το Nadir. Ένα μουσικό θέμα με ηλεκτρακουστική κιθάρα που μας βάζει στο κλίμα του άλμπουμ. Όπως μας εξήγησε ο Κώστας Κρίκος ήταν το τελευταίο πράγμα που γράφτηκε για τον δίσκο όπως και ο τίτλος του δίσκου που ήταν δική του έμπνευση την οποία δεν συμμεριζόταν κανένα μέλος του συγκροτήματος μέχρι που το είδαν πάνω στο εξώφυλλο του άλμπουμ.

Δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ Back from the grave και μάλιστα πρόκειται για το 2^ο τραγούδι που έγραψε το συγκρότημα. Κι εδώ το συγκρότημα αποδεικνύει ότι παρόλο που οι επιρροές του έρχονται από συγκροτήματα όπως οι Disturbed τα ξεσπάσματα στα τύμπανα είναι καθιστούν τον ήχο τους πιο "σκληρό". Τα φωνητικά είναι κυρίως καθαρά με κάποια brutal ξεσπάσματα που όπως μας εξήγησε ο Steve μπήκαν όπου εξυπηρετούσαν το κάθε τραγούδι.

Σε αυτό το σημείο o Κώστας Κρίκος (γράφουμε επώνυμα γιατί με εξαίρεση τον τραγουδιστή όλο με ένα Κώστα μιλούσαμε), μας εξηγεί ότι ήθελαν το άλμπουμ να μην έχει μέσα πολύπλοκα και γρήγορα θέματα για αυτό και δεν έχει πολλά σόλο. Ήταν στόχος του συγκροτήματος να δημιουργήσει ένα άλμπουμ που να μπορεί να παιχτεί εξ ολοκλήρου ζωντανά, ούτε προηγχογραφημένα, ούτε μετρονόμοι για τον ντράμερ, που όπως είπε πρώτος στόχος ήταν το Groove. Οι βασικές ιδέες τον τραγουδιών είναι του Κώστα Κρίκου αλλά όλοι συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα ενώ οι στίχοι είναι του Steve.

Hunted. Πρώτο τραγούδι που έγραψε το συγκρότημα και σίγουρα μέσα στον πυρήνα του ήχου τους.

This Pain Of Mine και μιλάμε για το κορυφαίο τραγούδι του άλμπουμ κατά την γνώμη μου αλλά από ότι μας ομολόγησαν και για το συγκρότημα, καθώς είπαν είναι το αγαπημένο τους. Από ότι μας αποκάλυψαν αργότερα ήταν αυτό που γράφτηκε τελευταίο και δεν ήξεραν πως θα βγει μέχρι που τελικά το άκουσαν ολοκληρωμένο. Η έμπνευση του τραγουδιού είναι η εξαιρετική ταινία What Dreams May Come. Αλλά ακόμη και πριν μας αποκαλύψουν την έμπνευση από μόνο του το τραγούδι σε αρπάζει από το σβέρκο και σε κοπανάει. In your face, catchy και εντελώς ξεσηκωτικό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα περάσματα της κιθάρας που κλείνουν το μάτι στις επιρροές του συγκροτήματος και βάζουν τις βάσεις για τον ήχο της μπάντας. Είναι και αυτό που ξεκινά το teaser της μπάντας και σίγουρα με το attitude που έχει μπορεί να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό της μπάντας για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Control και η κατάσταση κατά βάθος με αυτό βγαίνει εκτός ελέγχου γιατί μιλάμε για ένα τραγούδι που σε κάνει να αναπηδάς από την πρώτη νότα. Disturbed, Pantera, Godsmack επιρροές και από ότι μας είπαν και στην πρόσφατη συναυλία τους φάνηκε να αρέσει πολύ στο κοινό. Το επόμενο είναι ίσως το πιο «γλυκό» τραγούδι του δίσκου μιας και ο Steve το έχει γράψει για την κόρη του που κοντεύει να γίνει 4 χρονών. Porcelain Lady και εδώ η μπάντα δημιουργεί ένα τραγούδι που είναι και radio friendly, και έχει δίκασα ξεσπάσματα (δεν συμμαζεύεται ο ντράμερ) .

Στο επόμενο τραγούδι Damage Done έχουμε τους δύο guest του άλμπουμ. Δύο guest στο ίδιο τραγούδι του οποίο έγινε τόσο από τύχη όσο και από λόγους φιλίας. Όπως εξήγησε ο Steve ο Φώτης Benardo στα φωνητικά ήταν μια πρόταση που έκανε ο ίδιος στον αδερφό του μιας και γράφοντας το τραγούδι θεώρησε ότι το γρέζι και οι ψηλές του Φώτη στα φωνητικά ταίριαζαν στο τραγούδι και μόλις άκουσε ο Bob Katsionis ότι σε αυτό είναι guest o Φώτης, έγραψε το guest σόλο του. Το οποίο ακούγεται σα στάμπα πάνω στο τραγούδι, όχι ότι δεν δένει με το τραγούδι αλλά με το που μπαίνει η κιθάρα του λες ώπ ήρθε! Αυτός είναι ο Bob!

Επόμενο το Scarred for life. Όπως μας είπαν είναι από τα τραγούδια που τους βγήκαν πιο αβίαστα. Και έτσι ακούγεται, αβίαστα. Από τα τραγούδια που είναι ακριβώς μέσα στον ήχο του συγκροτήματος.

Για το επόμενο Road To Nowhere η μπάντα ομολόγησε ότι παραλίγο να μην μπει στο δίσκο γιατί όπως αστειεύτηκαν μοιάζει με Queensryche. Και όντως σου δίνει αυτή την αίσθηση, Queensryche εποχής Operation Mindcrime. Μην φανταστείτε όμως ότι το ύφος δεν έχει τη σφραγίδα της μπάντας που είναι σταθερά προσανατολισμένη στο μοντέρνο αμερικάνικο ήχο.

Savage World τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Ο Κώστας Αλεξάκης το αποκάλεσε «Αφήστε τον Αλεξάκη να λυσσάξει». Εδώ μας θύμισαν λίγο Σουηδία ενώ τα φωνητικά του Steve θύμισαν και λίγο από Corey Taylor.

Ολοκληρώνοντας θα έλεγα ότι το Nadir είναι ένα πού καλό ντεμπούτο άλμπουμ για το συγκρότημα μιας και βάζει το πλαίσιο για τον ήχο το συγκροτήματος, αφήνει να φανούν οι επιρροές τους χωρίς όμως αυτές να τους καταπίνουν. Αντίθετα λειτουργούν δημιουργικά δίνοντας στο συγκρότημα το έρεισμα να δώσουν το δικό τους στίγμα και να παρουσιάσουν το δικό τους ήχο που είναι μοντέρνος, γκρουβάτος, catchy και μελωδικός. Το σίγουρο είναι ότι μας άνοιξαν την όρεξη και ανυπομονούμε για την κυκλοφορία και να το ακούσουμε live. Έξτρα credits θα τους δώσω για το γεγονός ότι επέλεξαν να παρουσιάσουν τη μουσική που τους αρέσει χωρίς να σκεφτούν ότι η σκηνή στην Ελλάδα δεν είναι πρόσφορη για αυτό τον ήχο. Πρόκειται για ένα πολύ καλό ντεμπούτο που μπορεί να σταθεί δίπλα σε καταξιωμένα άλμπουμ του χώρου.