Axehammer - Windrider

Είναι απίστευτο το πόσες μπάντες επέστρεψαν/επανασυνδέθηκαν τις τελευταίες δυο δεκαετίες. Συγκροτήματα που δεν κατάφεραν να κάνουν κάποιο όνομα στα 80ς ή να αποκτήσουν κάποιο συμβόλαιο και να το διαλύσουν στα 90ς-00ς. Ποσοτικά μιλάμε για τεράστιους αριθμούς. Τώρα πρέπει να δούμε πόσες από αυτές συνέχισαν και προσέφεραν κάτι νέο και ουσιώδες, κάποιο νέο δίσκο και όχι μόνο σποραδικές συναυλίες. Και από αυτές που έστω έβγαλαν νέους δίσκους, πόσοι είναι άξιοι να συγκριθούν με το παρελθόν τους. Νομίζω πλέον ότι πέσαμε πολύ αριθμητικά και πλέον μπορούμε να μιλάμε για λίγες δεκάδες. Σε αυτή τη λίστα θα μπορούσα να συμπεριλάβω τους Axehammer αν δεν ήταν και πάλι διαλυμένοι. Το συγκρότημα από το Los Angeles είχε βγάλει κάποια καταπληκτικά τραγούδια στα 80ς τα οποία οι περισσότεροι τα γνωρίσαμε από τη συλλογή ''Lord of the Realm'' (https://metalzone.gr/monuments/axehammer-lord-realm). Το 2005 το συγκρότημα επανασυνδέθηκε και έβγαλε το ''Windrider'' που κοιτά κατάματα  το παρελθόν τους. Εξαιρετικό από όλες τις απόψεις, ένας δίσκος που πιστεύω ότι θα μνημονεύεται σαν τα καλύτερα US Power Metal άλμπουμς των 00ς. Δυστυχώς το χρυσό καναρίνι που ακούει στο όνομα Bill Ramp θα αποχωρήσει και το επόμενο και τελευταίο βήμα τους ''Marching On'' (2012) θα είναι κατώτερο (και πάλι μιλάμε για πολύ καλό δίσκο) και να ξαναμπαίνει λουκέτο στη μπάντα.

Ο Μεταλλικό Γίγαντας (The Metal Giant) στο εξώφυλλο δεν συγχωρεί. Η μασκότ τους δείχνει απειλητική αλλά η μουσική των axehammer είναι ακόμα περισσότερο. Το ''Stand Up and Fight'' είναι γρήγορο, μελωδικό, ρυθμικό με τις απαραίτητες τσιρίδες για να νιώσεις την κατάστηση της ομηρίας που σύντομα θα βρεθείς. Εδώ δεν έχουμε απλά έναν axeman που παίζει επιθετικά, έχουμε ένα axehammer που εξυμνεί την δύναμη και τις ικανότητες της κιθάρας του κάνοντας την να αναβλύζει μελωδίες, πειθαρχία και δύναμη. Χωρίς περιπλοκές, ατόφιο, αγνό, περήφανο heavy metal υδατώνει τα αυτιά σου. Τιτάνιο, ιερό μπάσο σφυροκοπά τα αμόνια του πολέμου στο '' Stand and Deliver'' και η ενέργεια του ξεχύνεται. Βάρβαροι ρυθμοί υγιαίνουν τις καρδιές μας απελευθερώνοντας σφοδρότητα. Maidenικές φωνητικές ικεσίες βοηθούν στην αμεσότητα της σύνθεσης. Δημιουργικές ενορχηστρώσεις που συνοδεύονται από υψίσυχνα φωνητικά ακολουθούν.  Το πεφωτισμένο σόλο του ''Destiny of Light '' λειτουργεί ώς οξυγόνο που απελευθερώνεται από ένα εκατοντάδες χρονών δέντρο που λειτουργικά αρμονικά  όταν είναι σεβαστό από την ανθρώπινη ύπαρξη.Στο ''Rise Up'' επικαλούνται τον Metal Giant και αυτός δεν τους απογοητεύει. Εκτονωτικοί ρυθμοί που καταλήγουν σε φωνητικές αρμονίες και στο καπάκι κιθαριστικές μελωδοραγίες. Ίσως το πιο πιασάρικο του δίσκου, πραγματικά. Απλά πράγματα. Ρυθμοί καβαλημένοι από απειλητικά riffs και εξουσιαστικές κραυγές.

Τσεκουριές και σφυριές και στα επόμενα τραγούδι με τις ικανότητες του Bill Metoyer να σφραγίζουν και να δείχνουν τη δύναμη των Axehammer. Ακούμε το άρτιο ''Power'' που συνδυάζει μελωδία και επιθετικότητα και συνειδητοποιούμε ότι οι Axehammer είχαν πολλά να προσφέρουν αφού μιλάμε για σύνθεση είκοσι ετών μεταγενέστερα των κλασσικών τους τραγουδιών. Οι ακροβατικότητες του Ramp, το αλέτρισμα του Aghassi και το κιθαριστικό ασφάλτωμα του  Watt συνθέτουν τραγούδια υψηλού διαμετρήματος. Αυθεντικοί, έχοντας ενσυναίσθηση του τι θέλει ο απλός οπαδός να ακούει από τις αγαπημένες του μπάντες. Και αυτό πράττουν. Η περόνη της χειρομβοβίδας είναι μόνιμα βγαλμένη και απλά περιμένεις πότε θα στην πετάξουν στα μούτρα. Ίσως στο ''Dancing with Demons'' που θα χορέψεις σε ένα μακρύ δαιμονικό κιθαριστικό σόλο που καθηλώνει. Είναι και αυτή η φωνή ρε σεις. Κρίμα να μην τον ξανακούσουμε πουθενά αυτόν τον τύπο, έχει στεντόρεια, μεγάλης συχνότητας φωνή που δεν συναντάς εύκολα. Συνέχεια με το πιο αργό αλλά και βαρύ, μελαγχολικό ''Sacred Waters'' πριν καταλήξουμε στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου και επικρατήσει ΠΑΝΙΚΟΣ. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. ΥΜΝΟΣ. Θριαμβευτικό παίξιμο από όλους, οργανωμένη ενορχήστρωση, νοτισμένες φωνητικές και έγχορδες μελωδίες, ωδή στο  μεταλλικό ήχο. Κιθαριστικό κέντημα, τυμπανιστικό όργωμα και υμνική αντιφώνηση από τις ψηλότερες κορυφές. Παλλαική διαμαρτυρία για την επιστροφή τέτοιων ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ στη μουσική μας.