Bonfire - Don't Touch The Light

Cacumen. Σε πολλούς δεν λέει τίποτα αυτό το όνομα. Έτσι λεγόταν η μπάντα των Γερμανών Bonfire από το 1972 που ιδρύθηκε από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, Hans Ziller και Horst Maier-Thorn (απεβίωσε το 2017). Το 1978 το μικρόφωνο αναλαμβάνει ο Claus Lessmann και με την τότε σύνθεση κυκλοφορούν δυο ολοκληρωμένους δίσκους (και ένα ep). Η μπάντα γινόταν όλο και γνωστότερη, κατάφερε να υπογράψει με την κραταιά BMG κάπου το 1984-85 και εκεί έχουμε αρκετές αλλαγές. Αλλάζει το ρυθμικό ντουέτο της μπάντας, αλλάζει το look, αλλάζει το όνομα. Και το όνομα πλέον γίνεται Bonfire. Ντεμπούταραν με το εκπληκτικό "Don't Touch the Light" το 1986 και χωρίς να χάσουν χρόνο παρέδωσαν το δεύτερο τους άλμπουμ ''Fireworks'' ένα χρόνο αργότερα. Επόμενο βήμα το ''Point Black'' του 1989 στο οποίο συναντάμε το εξής παράδοξο. Ο ιδρυτής, βασικός συνθέτης και κιθαρίστας Hans Ziller απολύεται ενώ ο έτερος κιθαρίστας Horst Maier είχε ήδη αποχωρήσει μετά το δεύτερο άλμπουμ. Ευτυχώς στο δίσκο ακούμε ακόμα (και τις) δικές του συνθέσεις. Εταιρίες και δικηγόρους μυρίζομαι. Πλέον όλα γυρνάνε γύρω από τον Claus Lessmann.Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες στο ''Knock Out'' (κατώτερο όμως των προηγούμενων τριών δίσκων). Ο Ziller επιστρέφει, σειρά νέων δίσκων αλλά για να μην χρονοτριβούμε, τίποτα δεν ήταν το ίδιο στα 90ς. Ας αναφερθεί μόνο ότι το 2015 αποχωρεί ο Lessmann και η νέα σύνθεση της μπάντας ακούγεται ανανεωμένη και καλύτερη των προηγούμενων (πολλών ετών). Αν και 65άρης ο Ziller, συνεχίζει να οργώνει σανίδι και να κυκλοφορεί δίσκους με τους νέους συνεργάτες του με τον τελευταίο ''Higher Ground'' να είναι φετινός

Εποχή που το Αμερικάνικο hard rock κυριαρχούσε, οι Γερμανοί έβαλαν τα γυαλιά σε πολλούς. HARD ROCK το οποίο τιμά και τα δυο συνθετικά. Ακούμε τις κιθάρες να λυσσάνε από τη μία και από την άλλη τη φωνή του Claus που θυμίζει τον συνονόματο του από τους Scorpions. Όλοι οι παίκτες υπηρετούν τη σύνθεση και της δίνουν όλο τους το είναι χωρίς τσιγκουνιές. Συγχορδίες που λαμποκοπάνε χωρίς να χάνουν σε τραχύτητα. Μια σύνθεση του Maier και το αναφέρω αυτό διότι οι συνθέσεις του Ziller όπως το επόμενο τραγούδι, ''Hot To Rock'' ακούγονται πιο διαφορετικό. Εδώ ανεβαίνουν οι ταχύτητες, σκληραίνουν οι κιθάρες, το λες και HEAVY METAL. Εννοείται ότι πάντοτε παραμένει αρκετά πιασάρικο και μελωδικό, σαν μεταλλικός ουράνιος θόλος που βρέχει μελωδίες. 

Οι στίχοι είναι όλοι του Lessmann. Ο αλήτης ήξερε να γράφει πράγματα που θα αγγίξουν κοσμάκη.  Έτσι η μπαλάντα ''You Make Me Feel'' που συνεχίζει το δίσκο είναι από τις καλύτερες και αγαπημένες που έχω ακούσει ποτέ, τόσο, που διάλεξα το συγκεκριμένο τραγούδι για το γάμο (οι παντρεμένοι ξέρουν). Ένιωθα κάθε λέξη του ότι ισχύει και για μένα όταν το άκουγα κοιτώντας τη σύζυγο μου. Ακουστικές κιθάρες, φωνή-κρύσταλλο, στριγγλίσματα κιθάρας που κλαίει, πονάει, χαίρεται και στο δείχνει κατάμουτρα. Όταν έρχεται και η ώρα του σολαρίσματος, χτίσιμο και γκρέμισμα την ίδια στιγμή. Πρέπει να το ακούς για να νιώσεις τι εννοώ.

Συνεχίζουν ποιοτικά, με εύθυμο hard rock που ανεβάζει ψυχές και χέρια στον αέρα. Ιδιαίτερη συμπάθεια στο ''Longing For You'', μια ομαδική συνθετική συνεργασία των τριών βασικών μελών. Τραγούδι που γεννήθηκε ακόμα στις εποχές των Cacumen, μια γροθιά όλη η μπάντα. Η μια κιθάρα κεντάει, η άλλη τσιμπάει. Ανεβαστικοί/διασκεδαστικοί ρυθμοί που σε κρατούν σε εγρήγορση αναγκάζοντας σε έμμεσα να κουνάς πόδια, γοφούς, κεφάλι, όλα τους συγχρονισμένα. Κάθε αντίσταση μηδενίζεται όσο συνεχίζεται το τραγούδι, πόσο μάλλον όταν ακούς αυτή τη θεόχαρη, θεόδωρη φωνή. Το  ''Don't Touch The Light'' λειτουργεί σαν ένας ποταμός ψυχωμένου AOR ή hard rock ή μελωδικού Heavy Metal. Ναι, έχει τη δύναμη να αγγίζει ακροατές από όλα τα προαναφερθέντα διότι δεν χαρίζεται σε κανέναν. Οι κιθάρες πρωταγωνιστούν, το πηγάδι ιδεών είναι άπατο και γεμάτο, οι εθιστικές παγίδες άπειρες και σε κάθε γωνιά.