Gravestone - Back to Attack

Οι Gravestone έμειναν πιο πολύ γνωστοί στην μεταλλική κοινότητα παρά στην prog rock που αρχικά υπηρετούσαν. Γερμανοί, Βαυαροί για την ακρίβεια, στα μέσα των 70ς που η χώρα τους ξεπέταγε τέτοιες μπάντες καθημερινά σαν μανιτάρια σε εύφορο λιβάδι μετά από βροχή. Οι Rudi Dorner  (κιθάρα) και Mike Schmidt (drums) δημιουργούν τους Heizkörper μόνο και μόνο για να αλλάξουν το όνομα τους σε Oregon με την προσθήκη του Berti Majdan (μπάσο/φωνή). Την μπάντα συμπληρώνει ο ερχομός ενός δεύτερου κιθαρίστα και ενός πληκτρά (και όργανο) και πλέον το 1997 μετανονομάζονται σε Gravestone. Ντεμπούτο το 1979 με το ‘’Doomsday’’, ένα heavy prog rock δίσκο. Αλλαγές στην σύνθεση (φυγή τραγουδιστή/κιθαρίστα και drummer) μέχρι το 1980 που έρχεται το ‘’War’’, ακόμα καλύτερος δίσκος από το ντεμπούτο.  Ο τρίτος τους δίσκος άρησε να έρθει. Η επιστροφή του  Berti πίσω από το μικρόφωνο, ο θάνατος του πληκτρά που δεν αντικαταστάθηκε ποτέ ξανά και ο ερχομός δυο νέων κιθαρίστας μεταξύ αυτών και ο Matthias Dieth που αργότερα συμμετείχε στους Sinner και τους U.D.O.  συντέλεσαν σε αυτό. 1984 και το ‘’Victim Of Chains’’ συμμερίζεται την ανάγκη της εποχής για πιο σκληρό ήχο. Το ίδιο πράττουν και οι Gravestone που πλέον θεωρούνται ένα heavy metal group. Η μπάντα είναι πλέον δεμένη και για πρώτη φορά στην ιστορία της βγάζει με την ίδια σύνθεση δεύτερο άλμπουμ, το ‘’Back to Attack’’ ενώ ένας πέμπτος και σκληρότερος από όλους δίσκος (Creating A Monster’’ θα κλείσει την καριέρα τους πριν την διάλυση τους. Και τα πέντε, ήσαν υπέροχα!!

HEAVY METAL, the old way.  Τετράλεπτα-πεντάλεπτα ολοκληρωμένα τραγούδια βασισμένα στις διπλές κιθάρες που οργώνουν το χωροχρόνο. Συνθέσεις γραμμένες σε διάφορους συνδυασμούς από τους δυο κιθαρίστες και το μπασίστα της μπάντας ενώ οι περισσότεροι στίχοι είναι του τραγουδιστή και μερικοί του ενός κιθαρίστα. Οι στίχοι βασίζονται στο τρίπτυχο sex (γυναίκες), drugs  και rock ‘n’ Roll (χέβι μέτσαλ), απλοικοί και αγαθοί αλλά νομίζω ότι κανείς δεν θα δώσει σημασία έτσι και αλλιώς αφού οι κιθάρες μαγνητίζουν με τις μελωδίες τους. Ο ένας κιθαρίστας επηρεασμένος από Gary Moore,  ο άλλος από Edi Van Halen και μαζί σε κάτι πολύ πιο δυνατό και θορυβώδες. Η φωνή του  Berti, ακροβατεί κάπου ανάμεσα σε Bon Scott, Ian Gillan και Klaus Maine πάντοτε με την δική του χαρακτηριστική χροιά. Και ένα ρυθμικό ντουέτο που συνωμοτεί με δόλο στην παράσυρση σου.

Ο δίσκος ξεκινά όσο πιο σκληρά θα μπορούσαν να περιμένουν μέχρι τότε οι οπαδοί των Gravestone. Τα πάντα λιωμένο μέταλlο. Στο ‘’The Tiger’’, ίσως να είναι πιο πιασάρικοι οι ρυθμοί και τα backing vocals αλλά εξακολουθεί να ‘’σκοτώνουν’’ τα αιχμηρά φωνητικά και οι σολοπλοκίες που αντιμετωπίζουν με άνεση κάθε δυσκολία του να σε κατακτήσουν. Τα επιβλητικά φωνητικά του Harry Spengler στη μέση του τραγουδιού εντάσσονται πολύ όμορφα. Το ομώνυμο τραγούδι μου φέρνει στο νου τραγούδια από το ντεμπούτο των επίσης Γερμανών Kingdom Come με τη διαφορά ότι οι δεύτεροι ακολούθησαν χρονικά. Η μπαλάντα του δίσκου ακούει στο όνομα’’ Break Out’’ και  σύντομα ακολουθεί το ορχηστρικό, παραδοσιακό  ‘’ Just a Minuette’’. Δεύτερος γύρος επίθεσης, ακόμα πιο σφοδρός. Αχαλίνωτα τα δεσμά στους ρυθμούς και ηχητικός θρίαμβος πάνω στις αισθήσεις και στα υπόλοιπα τραγούδια του ‘’Back to Attack’’ . Εκτελεστικές μηχανές που λιπαίνονται με άφθονη μελωδία. Αν σας αρέσουν και οι Stormwitch των τριών-τεσσάρων πρώτων δίσκων, ένας λόγος παραπάνω να τους ακούσετε.