Nile - Annihilation of the Wicked

Πασίγνωστη μπάντα των ημερών μας που αξίζει την καταξίωση είναι οι Αμερικανοί Nile.  Τρία από τα τέσσερα μέλη των θρασάδων Morriah δημιουργούν τους Nile στις αρχές των 90ς και ο ήχος τους αποκτά άμεσα όλο και πιο πολλά death metal στοιχεία. Η επιλογή τους ονόματος της μπάντας υποδηλώνει εξ αρχής ότι θα ασχολιόντουσαν θεματολογικά με την Αίγυπτο και γενικότερα θα δανειζόντουσαν στοιχεία της παραδοσιακής Αιγυπτιακής μουσικής που θα πρόσθεταν στο τεχνικό, βάρβαρο death metal. Το αποτέλεσμα; Ithyphallic Metal.  Από το demo ‘’Festivals Of Atoment’’ και τραγούδια σαν το ‘’ Wrought’’, φάνηκε η ιδιαιτερότητα της μπάντας. Η Relapse τους δέχεται στο ρόστερ τους και δισκάρες ακολουθούν η μία μετά την άλλη. Το 2004 έχουμε αλλαγές στο ρυθμικό ντουέτο της μπάντας με τον άνθρωπο που θα βασανίζει από εδώ και πέρα τα δέρματα των τυμπάνων να ακούει στο όνομα ‘’Γιωργος Κόλλιας’’ και να κάνει άμεσα το όνομα τους γνωστό παγκοσμίως χάρη στις ικανότητες του. Το ‘’ Annihilation of the Wicked’’ του 2005 είναι η τρανταχτή απόδειξη. Πήγε τόσο καλά που αμέσως τους τσίμπησε η Nuclear Blast και οι Nile συνεχίζουν μέχρι σήμερα αποδίδοντας εξαιρετικά και απολαβόντας τις δάφνες που τους αναλογούν. Τελευταίο τους δημιούργημα το ‘’ Vile Nilotic Rites’’ που αγαπήθηκε περισσότερο από ότι κυκλοφόρησαν στα 10ς και το μόνο που απομένει είναι να ακούσουμε ανάλογη συνέχεια και στο μέλλον.

Εισαγωγή από παραδοσιακή Εγυπτιακή μουσική για αρχή, έτσι για να μπούμε στο κλίμα....Και σεισμός πολλών ρίχτερ στο ‘’ Cast Down the Heretic’’.  Εκτελεστικό παραλήρημα από όλους, καινούριους και παλιούς. Και με εξαιρετική παραγωγή από τον θεούλη Neil Kernon ο οποίος δίνει τόσο όγκο στη μουσική των Nile που νιώθεις ότι θα κρασάρει το ηχοσύστημα σου. Εκτενής βαρβαρότητα, αδιάκοπη. Μελωδίες μόνο από τις κιθάρες, όταν αυτές δεν ουρλιάζουν υστερικά. Τα τύμπανα βασανίζονται ανελέητα από τη ανθρώπινη μηχανή από την Κόρινθο. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις δυο κιθάρες (και φωνές) με την βιαιότητα να είναι ο μοναδικός νικητής.  Στο ‘’ Sacrifice unto Sebek’’ ακούμε πιο τελετουργικά τύμπανα πριν ξεκινήσει ο ανταγωνισμός με την άμμα της κλεψύδρας. Υπερηχητικοί ήχοι, δαιμόνια ουρλιαχτά, στιχουργικό χτίσιμο πάνω στην αιγυπτιακή ιστορία/μυθολογία. Απότομα κοψίματα με κιθαριστικές λιτανείες και καταραμένους κρουστικούς ήχους που προσκαλούν κάποιο δυσοίωνο τέλος.

Το ‘’ User-Maat-Re’’, ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια του δισκου, ξεκινά με ανατολίτικα έγχορδα. Δεν θα αργήσει να εισβάλλει το σκοτάδι αλλά αυτές οι αντιθέσεις ακούγονται πολύ θελκτικές και για την ακρίβεια ξεκουράζουν και το αυτί το οποίο δονείται και ταλαιπωρείται από στοιχειωτικές και συνάμα κρανιοσυνθλιπτικές εκτελέσεις. Δεν υπάρχει σύγχυση σε αυτές τις αντιθέσεις. Ακούγονται ταιριαστές και συμβάλλουν στην όλη ατμόσφαιρα και θεματολογία. Μάλιστα, οι ένδημοι ήχοι τονίζουν με την αντίθεση τους την ακραιότητα του κυρίου ηχητικού πιάτου. Εξάλλου και αυτά που αναφέρουν και διηγούνται, τις περισσότερες φορές ακούγονται και είναι η αλήθεια μιας σκληρής ζωής μιας άλλης εποχής.

Στο ‘’Annihilation of the Wicked’’ δεν θα βρείτε στιγμές χαλιναγώγησης. Διακόρευση αυτιών με αποφασιστκό παίξιμο που φέρνει την ηχητική καταστροφή στα ηχεία σου. Αρχαίες ιστορίες με deathmetallικό μουσικό ντύσιμο και το Αιγυπτιακό έμβλημα καρφωμένο στη κορυφή.  Ύμνοι σαν το ‘’Lashed to the Slave Stick’’ δεν θα μπορούσαν να γίνουν ηχητικές μπαλάντες. Όυτε τέτοια βάρβαρη μουσική να συνοδεύεται από στίχους για τριαντάφυλλα. Ακούς τις κιθάρες που στριγγλίζουν σαν να τις βιάζουν. Ανθρώπινες κραυγές σαν να μαστιγώνονται. Κρουστικές εκρήξεις πολλών μεγατόνων γκρεμίζουν την έξοδο ελευθερίας των δημιουργών της. Τα πάντα στον υπερθετικό βαθμό. Γι αυτό και χρειάζονται ιντερλούδια σαν το ‘’ Spawn of Uamenti’’. Το τελευταίο τραγούδι με το Γερμανόφωνο τίτλο είναι και αυτό που ξεφεύγει θεματολογικά μιας και είναι βασισμένο σε βιβλίο του Lovecraft. Μουσικά όμως ακούγεται το ίδιο επικίνδυνο με μια παραπανίσια δόση τρομακτικής ατμόσφαιρας, είτε από διακριτικά πλήκτρα, είτε από τελετουργικά τύμπανα, είτε από την πιο doomy ταχύτητα του. Μπείτε στη σαρκοφάγο με ένα ζευγάρι ακουστικά μόνο και καλό σας ταξίδι.