Sadness - Ames de Marbre

Κάποιες κυκλοφορίες έμελλε να μείνουν άγνωστες στον περισσότερο κόσμο. Ίσως λόγω χώρας καταγωγής, ίσως ηχητικών πειραματισμών, ίσως εταιριών, ίσως περιεχόμενου,ίσως...ίσως.  Αναμοχλεύοντας το παρελθόν μπορούμε να βρούμε χιλιάδες κυκλοφορίες. Κάποιες πραγματικά άξιζαν καλύτερης τύχης αλλά πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτα εκτός από το να τους τιμήσουμε με κάποια ακούσματα και ένα καλό λόγο.Αν τους αγαπήσουν γι αυτό το λόγο και κάποιοι ακόμα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ελβετία, λίγο πριν αλλάξει η δεκαετία των 80ς, συγκροτήματα αρχίζουν το δικό τους μουσικό ταξίδι. Alastis, Sadness, Samael, Mordor σίγουρα πιο διαφορετικο και πειραματικό απο Messiah, Coroner, Celtic Frost,Krokus. Θα ασχοληθούμε με τους Sadness και με τις μελαγχολικά αισθητήριες ηχητικές τους κραυγές. Πρώτο demo για τη μπάντα το 1991 με τίτλο ‘’Y’’ (Why?). Ο τραγουδιστής/μπασίστας τους πηγαίνει στους Alastis ενώ οι Sadness (αφού αντικαταστήσουν τον μπασίστα) ετοιμάζουν το δεύτερο demo ‘’Eodipus’’ με τα φωνητικά πλέον να αναλαμβάνει  ο ένας εκ των δυο κιθαρίστων της μπάντας. Η Ελβετική Witchhunt Records τους υπογράφει και το εκπληκτικό doom/death metal ντεμπούτο τους ‘’Ames de Marbre’’ (γρανιτένιες ψυχές) κυκλοφορεί το 1993. Δυο χρόνια αργότερα, ο ήχος τους γίνεται πολύ μελωδικότερος, γεμάτος πλήκτρα και gothic rock στοιχεία, πράγματα που ακούμε στο ‘’ Danteferno’’. Ο δίσκος δεν είναι κακός, ίσως λιγάκι ασύνδετος μιας και αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο, ότι δηλαδή τα μέλη της μπάντας ήθελαν διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις. Ακόμα χειρότερα στο τελευταίο τους πόνημα, το ep ‘’Evangelion’’, πλέον μόνο με μια κιθάρα και gotic rock/electronic κατεύθυνση. Διόλου περίεργο που χάθηκαν στη λήθη. Το ντεμπούτο όμως δεν πρέπει να έχει την ίδια τύχη.

Το συνοδευτικό χαρτάκι της Witchhunt Records διαφήμιζε την μουσική των Sadness ως...Sad and Dark Music from Switzerland. Και αν και τις περισσότερες φορές οι εταιρίες υπερβάλλουν, εδώ όντως απολαμβάνουμε θλιμμένη και σκοτεινή μουσική. Εποχές πειραματισμού για το metal με πολλές προσμίξεις και δανεισμούς από την goth rock σκηνή, πράγμα που δεν χάλαγε τους πάντες, άσε που έφερε πολύ νέο οπαδικό κόσμο και μάλιστα και από τα δυο φύλα. Αργόσυρτες ταχύτητες, μαυροντυμένες οργανικές συγχορδίες, όχι μόνο σε κιθάρες αλλά και το μπάσο.  Αβυσσαλέες μελωδίες από το βαθύτερο ψυχικό πηγάδι στέλνει τις ηχώ τους σε εμάς. Τα φωνητικά είναι παραμορφωμένα και οργισμένα και έρχονται σε αντίθεση με τις κιθαριστικές αρμονίες. Χαθείτε στις αντιθέσεις του ‘’Lueurs’’ που ξεκλειδώνουν συναισθήματα που ίσως να μην ξέρατε ότι είχατε. Το ίδιο ισχύει και για σκέψεις ή δυνάμεις. Κάποια πιο καθαρά φωνητικά εμφανίζονται όπως και γυναικεία που τα σιγοντάρουν με μια Tiamat ατμόσφαιρα.

Στο σύντομο ‘’Tristessa’’ ακούγεται το ιαπωνικό πνευστό Sacuhach παράλληλα με φλάουτο σε ένα μεταβατικό ηχητικό στάδιο πριν το death metal στοιχείο επανέλθει δριμύτερο  σε πιο Celtic Frost φάση, πιο ρυθμικό, με τις κιθάρες να οξύνουν τις μελωδίες. Θαμπή παραγωγή χαρίζει ένα πιο σπηλαιώδη ήχο, πιο υδάτινο. Το ‘’ Tears of Sorrow’’ είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια και το πιο μελαγχολικό, κάτι που υποδηλώνει και ο τίτλος του. Διττές κιθαριστικές εκφράσεις, καρτερικοί ρυθμοί, φορτική ατμόσφαιρα, όλα σου δημιουργούν αρνητισμό. Βιολιά και τσέλο φέρνουν τον επικήδειο όλεθρο. Οι κραυγές δεν φέρνουν τη λύτρωση παρά το ζύγωμα προς το τέλος της σύνθεσης.  Εσείς που λατρέψατε Tiamat και Anathema μεσαίας περιόδου, ακούστε και το ‘ Red Script’’ και πείτε μου σε τι υστερεί. Όσες και μελωδίες να χρησιμοποιεί, ακούγεται μέσω εφιαλτικής ατμόσφαιρας και οργισμένων φωνητικών όπως τα προαναφερθέντα συγκροτήματα.  Τριαντά πέντε λεπτά μεταλλικού βασανιστικού χαδιού μέσω της στενόχωρης οδού της γοτθικής  λεωφόρου.Τέλος, κρατάμε σαν ιδιαιτερότητες τις τέσσερις γλώσσες  (Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Πορτογαλικά) που χρησιμοποιούνται και το μοναδικό εξώφυλλο που σου μένει για πάντα.