Witch Cross - Fit for Fight

Προσφάτως, οι Δανοί Witch Cross κυκλοφόρησαν το τρίτο τους  δίσκο, το δεύτερο μετά την επανασύνδεση τους το 2011. Ανήκουν στη κατηγορία των συγκροτημάτων  που αναζητούν τη δεύτερη ευκαιρία από τους εαυτούς τους αλλά και τους οπαδούς. Το παρόν τους είναι τουλάχιστον αξιοζήλευτο χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης με το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του 1984, το ‘’Fit For Fight’’. Επηρεασμένοι όσο δεν πάει από το ήχητικό κύμα του new wave (metal) που ευδοκιμούσε στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, η ίδια η μπάντα έπαιζε ανάλογα, απλά ήταν από Δανία. Πρώτα σαν Blood Eagle (Viking ονομασία από Viking απογόνους) με ένα demo το 1981 και τον επόμενο χρόνο σαν  τους σε Witch Cross, όνομα τραγουδιού που περιείχε το συγκεκριμένο demo. Στην τετραετία 1982-1986 δούλεξαν σκληρά δημιουργόντας αρκετά δυνατά demos που έκαναν αίσθηση στην εποχή τους και κατάφεραν να αποσπάσουν ένα συμβόλαιο με τη Roadrunner για το ντεμπούτο τους. Το 1985 συνεχ΄΄ιζουν ακάθεκτοι να δημιουργούν νέα μουσική αλλά τελικά έχουν ολοκληρωτική αποχώρηση όλων των μελών εκτός του μπασίστα Little John Field ο οποίος με την νέα σύνθεση κυκλοφόρησε ακόμα ένα demo (πιο μελωδική κατεύθυνση). Τελικά δόθηκε τέλος στη μπάντα. Η μπάντα έχει επανασυνδεθεί και για το τελευταίο τους δημιούργημα μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://www.metalzone.gr/reviews/witch-cross-angel-death.

Πόσο μα πόσο δισκάρα ακούγεται το ‘’Fit For Fight’’  ακόμα και μετά από τόσες δεκαετίες. Το πρώτο τραγούδι ονομάζεται ‘’ Nightflight to Tokyo’’ και αν στο μυαλό σας έρχονται οι Tokyo Blade…καλά κάνετε. Πολλές ομοιότητες στον ήχο, στο τρόπο παιξίματος, στη ζωηράδα. Καμιά ομοιότητα στις συνθέσεις, κατάδικες τους όλες. Ομοιότητα, όχι αντιγραφή. Οι Witch Cross πλανάρουν την αγριότητα τους με μελωδικά riffs χωρίς ατέλειες και ψεγάδια. Τα έγχορδα πρωταγωνιστούν και ιδιαίτερα το μπάσο που ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας heavy metal σύνθεσης. Το ‘’ Face of a Clown’’ ειναι ελαφρά πιο αργό, δίνεται βάση στα riffs ενώ η φωνή του Savage ακούγεται ακόμα πιο ...μελωδική. Έχει και αρκετά choirs από καλεσμένους τραγουδιστές που το κάνουν ακόμα πιο εθιστικό. Δεν υπάρχουν χαμένοι σύνδεσμοι σε τέτοιες συνθέσεις. Όλα ακουγονται αλληλοσυνδεμένα, φωνή, ρυθμοί, κιθαριστικές μαχαιριές. Αγνός ήχος που θυμίζει 80τίλα και φέρνει άμεση έκφραση των μουσικών στα αυτιά μας, κάτι προσιτό και πιθανότατα παρόμοιο και σε μια συναυλία. Οι στιγμές των σόλος είναι ιερές.Το μπάσο σιγοντάρει και οι κιθάρες ρωτούν και απαντούν μόνες τους μέχρι να κλείσει η σύνθεση. Θα έλεγα ότι είναι η καλύτερη στιγμή του δίσκου αν δεν υπήρχε το ‘’ Rocking the Night Away’’.  Πιο hard rock διάθεση, αλλά heavy metal ήχος. Ρυθμική μαγεία που παρασέρνει, ένας ηχητικός γερανός που σε ανεβάζει σε δυσθέωρητα ύψη. Η φωνή του Alex φέρνει σε σημεία Klaus Meine (Scorpions μωρέ) αλλά μόνο στη προφορά σε ψιλά φωνήεντα. Αν πιστεύετε στο heavy metal δυαδισμό (φωνή-κιθάρα) εδώ θα αλλαξοπιστήσετε. Το ρυθμικό ντουέτο παίζει σημαντικότατο ρόλο στην ενορχήστρωση, δημιουργεί το διάδρομο στον οποίο θα πετάξουν τα καρφιά και τα τριαντάφυλλα για να πατήσει ο ακροατής. Είναι απερίγραπτο το πόσο εκφραστικά και παθιασμένα σου περνάνε αυτό το heavy metal συναίσθημα. Τέτοιο πράγμα δεν το ζούνε οπαδοί άλλων μουσικών ειδών εύκολα....

Τέτοιες μελωδίες δεν φτιάχνονται καθημερινά στη μουσική μας πλάση. Δεν μένεις ασυγκίνητος όταν τα riffs σερφάρουν πάνω στα ηχητικά κύματα που δημιουργούν οι Little John Field/ A.C..  Ατελείωτο συναπάντημα με έντονες μελωδίες. Τεχνικό και παικτικό ταλέντο που δεν χαραμίζεται αλλά φορτώνεται σταδιακά μέχρι την εκάστοτε έκρηξη του. Οι συνθέσεις φαίνονται ότι είναι ζυμωμένες, δεν ετοιμάστηκαν σε μια νύχτα. Είναι πλούσιες σε ηχητικά στρώματα και ήχους, με άφθονα leads και φωνητικές αρμονίες. Πιασάρικο το κάθε τραγούδι, όχι χάρη σε βαρετές επαναλήψεις αλλά με καίρια ηχητικά χτυπήματα από τη Δανέζικη πεντάδα. Και αν πιστεύετε ότι η φωνή είναι το πιο δυνατό τους σημείο, ακούστε τους υπόλοιπους τέσσερις να εξαντλούν άφθονες εξαιρετικές ιδέες στο ορχηστρικό ‘’Axe Dance’’ . Εννοείται ότι όταν ξανακούς τη φωνή του Alex στο ‘’ Light of a Torch’’,  τα πάντα εξυψώνονται ακόμα περισσότερο. Αν σας έρθουν στο μυαλό στο συγκεκριμένο τραγούδι οι Mercyful Fate των δυο πρώτων δίσκων, δεν είναι περίεργο μιας και η μίξη (Henrik Lund) και των δυο συγκροτημάτων έγινε στο ίδιο στούντιο. Μέσα σε σαράντα λεπτά και μέσω οκτώ συνθέσεων παίρνεις μια χορταστική και απολαυστική δόση 80ς heavy metal. Αμόλυντο. Μια ζωντανή μεταλλική παράσταση κατευθείαν μέσα στο αίμα σου.