Penthos - Erevos

Με το όνομα Penthos και το ανάλογο λογότυπο, περίμενα να ακούσω κανά depressive black metal. Τελικά έπεσα μέσα μόνο στο black metal. Οι Έλληνες (θα μπορούσε εύκολα να ήταν από άλλη χώρα μιας και όλο και συχνότερα συναντώ ελληνικές λέξεις για μπάντες του εξωτερικού) ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι πίσω στο 2017. Το ομώνυμο ντεμπούτο είδε το φως της ''δημοσιότητας'' μόλις το 2022 ως διμελής μπάντα, τον Algos πίσω από τα drums και τον Apaisios (απαίσια επιλογή) στις κιθάρες και φωνητικά. Η μπάντα επιστρέφει με ολοκληρωμένη σύνθεση, με νέες προσθήκες σε κιθάρες και μπάσο και ετοιμάζει το δεύτερο τους βήμα, ''Erevos'' που θα κυκλοφορήσει στις 15 Οκτώβρη από την Darkness Shall Rise Productions  σε όλες τις μορφές μουσικής.

Αργόσυρτο, επιβλητικό, με βαριά ατμόσφαιρα το εναρκτήριο τραγούδι. Μια φολκ εσάνς από Ανατολή σε καλωσορίζει πριν η ήχος παραμορφωθεί και μεταμορφωθεί σε κάτι πιο κτηνώδες στη δεύτερη σύνθεση, το ''Dancing Dead''. Black metal, πριμαριστό, σκοτεινό,  μια γέφυρα με τον κάτω κόσμο. Ταξιαρχίες από πικρά riffs, οργισμένα φωνητικά και μια ανίερη συμμαχία των κρουστών με την Άβυσσο. Δεν λείπουν ούτε τα σημεία που ο ήχος τους γίνεται πιο μελωδικός, πιο ρυθμικός ή με πιο heavy oriented προσανατολισμό (Echoes from the Sanatorium) αλλά γενικότερα μιλάμε για κλασσικό black metal.Για παράδειγμα το ''Bloodstained Path'' δηλαδή. Και όχι, δεν θυμίζουν Rotting Christ και ας έχουν κάτι το ελληνικό στον ήχο τους. Το αρχικό τους σημείο είναι ένα παγωμένο δάσος της Νορβηγίας αλλά προσθέτουν το δικό τους χαρακτήρα, είτε συνθετικά είτε στο κομμάτι της παραγωγής που το φέρνει σε πιο ζεστά κλίματα. Και γενικότερα δεν συναντάς τόσο έντονα το μπάσο σε βόρεια black metal συγκροτήματα. Στο  ''Όλεθρος (Olethros)'' ακούμε τα πάντα να θρυμματίζονται κάτω από τη δύναμη των ελληνικών στίχων και του οδυνηρού riffing όσο οι αυξομειώσεις σε ταχύτητες παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον στη σύνθεση. Αυτό το στοιχείο το βρίσκουμε και στα επόμενα τραγούδια, σε άλλα με καλύτερα και σε άλλα όχι. Δηλαδή κομμάτια σαν το ''Thanatos'' τα βρίσκω προσωπικά πολύ βαρετά σε αντίθεση με αυτά σαν το ''Charon΄΄ (νεκρομαντειακό μπάσο) που σε απαλλάσσει από κοινοτυπίες. Ή το ''Lady in Black που μου θύμισε Σκανδιναβικό, μελωδικό black σαν τους Gehenna και ανάλογα συγκροτήματα. Πάντως το συγκρότημα βρίσκεται σε ανοδική πορεία εν συγκρίσει με το ντεμπούτο τους και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.