Destrage - A Means To No End

\r\n\r\n

Από την γειτονική Ιταλία μας έρχονται οι Distrage…ξεκίνησαν παίζοντας thrash metal το 2002, και εξέλιξαν, εκμοντέρνισαν τον ήχο τους, προς το metalcore, και τώρα έβαλαν προοδευτικά στοιχεία, περνώντας στο progressive metalcore.

\r\n\r\n

  To A Means To No End, που κυκλοφορεί από την Metal Blade αυτές τις μέρες, είναι το τέταρτο τους, δυο χρόνια μετά το Are You Kidding Me? No.

\r\n\r\n

  Από το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το A Means To No End,  τα μελωδικά, αλλά και τα προοδευτικά στοιχεία κάνουν την εμφανισή τους, σε μια ήρεμη μελωδία. Μετά στο Don’t Stage At The Edge, έχει γίνει βίντεο κλιπ,  μπαίνουν με εμφαντικό τρόπο τα metalcore riffs, από τους Ralf Salati και Mateo Di Gioia. Τα καθαρά φωνητικά, κλασικά πια στο metalcore, μαζί με πιο τσιρικτά φωνητικά από τον Paolo Calavolpe. Το Symphony Of The Ego, ωραίος τίτλος, και το έτερο βίντεο κλιπ, είναι ίσως το πιο χαραχτηριστικό κομμάτι για το πως θέλουν να ακούγονται οι Destrage…μελωδικοί, αλλά και τσαμπουκαλεμένοι. Mε δυνατά μελωδικά μέρη από την μία, άκου Ending To A Means, μελωδικό instrumental, και την Opethική συνέχειά του Peacefully Lost. Αλλά και τις κιθάρες να grooveάρουν, άκου Dreamers,  εώς και να thrashάρουν, άκου το The Flight, σε άλλα σημεία. Το rhythm section,  Gabriel Pignata, μπάσο και Federico Paulovich, ντραμς, μετέχουν ενεργά σε αυτές τις ενναλλαγές ρυθμού και στυλ.

\r\n\r\n

  Για τους φανς του μοντέρνου metalcore, που δεν μένει σε στεγανά, αλλά προσπαθεί να διαδοροποιηθεί και να προοδεύσει.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n