Reviews
Από το Colorado του Denver είναι το doom metal σχήμα των Khemmis. Το ‘’Deceiver’’ που κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast είναι το τέταρτο τους ολοκληρωμένο πόνημα. Κυκλοφορεί σε cd, 12’’ vynil και σε κασσέτα, καθώς και ψηφιακά.
Μεξικάνοι οι Split Heaven, από μια χώρα δηλαδή που δεν μας έχει πολύ συνηθίσει στο traditional heavy metal. ‘Εχουν μια πορεία είκοσι ετών και το ‘’Electric Spell’’ είναι αισίως το πέμπτο τους full length και κυκλοφορεί από την Pure Steel Records σε cd καθώς και ψηφιακά.
Με τέτοιο όνομα, Lucifer, περιμένεις κάτι πολύ ακραίο ηχητικά και σατανικό. Υπάρχουν τέτοιες μπάντες με αυτό το όνομα. Υπάρχουν όμως και οι Σουηδοί Lucifer που προτίμησαν πιο μελωδικές φόρμες, σχεδόν στα όρια του doom rock. Ηγέτης της μπάντας ο γνωστός και μη εξαιρεταίος drummer των Entombed (και δεκάδων άλλων συγκροτημάτων) Nicke Andersson. Μαζί του από την αρχή, η μούσα και σύζυγος του, Johanna Sadonis πίσω από το μικρόφωνο. Ήδη από τον τρίτο δίσκο τους, το περσινό ‘’Lucifer III’’ η μπάντα είχε γίνει τετραμελής με τον Nicke να ασχολείται πλέον εξ’ ολοκλήρου με τα drums.
Φαντάζομαι και ελπίζω ότι είμαστε πολλοί αυτοί που ενθουσιαστήκαμε το 2019 με το ντεμπούτο άλμπουμ των Καναδών Smoulder. Επικό heavy/doom με εξαιρετικές κιθάρες και γυναικεία φωνητικά. Αναμένω εναγωνιωδώς το νέο τους άλμπουμ αλλά μέχρι τότε ευτυχώς υπάρχει κάτι όμορφο στον ορίζοντα. Το project του κιθαρίστα τους S. Vincent ο οποίος εδώ και μια δεκαετία αραιά και που δημιουργεί εξαιρετικό Heavy Metal, δυστυχώς ποσοτικά λίγο αλλά ποιοτικά πολύ. Μιλάω για τους Ezra Brooks (όνομα από bourbon whiskey, λίγο άσχετο αλλά ακούγεται ωραίο στα αυτιά) στους οποίους ο Shawn παίζει τα πάντα.
Οι Death SS υπήρξαν στυλοβάτες της Ιταλικής metal σκηνής στα 80ς-αρχές 90ς. Πάντοτε μπροστά από την εποχή τους, πάντοτε με πειραματικές ορέξεις, πάντοτε ποιοτικοί συνθετικά. Η σκηνική παρουσία και το image με τις στολές γνωστών horror μύθων, πάντοτε ενδιαφέρουσα. Τα χρόνια πέρασαν, μιλάμε για πολλές δεκαετίες πριν. Από την αρχική σύνθεση μόνο ο αρχηγός και τραγουδιστής Steve Sylvester έχει μείνει στη μπάντα. Ο ήχος της μπάντας άλλαξε κατά πολύ παίζοντας αρκετά με πιο μοντέρνους ήχους, μπλιμππλίκια κτλ.
Θεωρώ τους Count Raven στις είκοσι καλύτερες μπάντες του doom metal που έχουν υπάρξει ποτέ. Αν το κοιτάξουμε και δισκογραφικά, μέχρι σήμερα είχαν πέντε στα πέντε, άρα πάνε άνετα στις δέκα καλύτερες. Μάλιστα το ‘’ Mammons War’’ του 2009 κοιτάει στα μάτια τα πρώτα τέσσερα, μην σας πω ότι τα ένα-δυο ίσως να τα βάζει και κάτω.
Εξαιρετική επιλογή ονόματος το όνομα των Βρεττανών Toledo Steel. Η λέξη ‘’ατσάλι’’ κατεθείαν φέρνει τα καλύτερα στο νου για τα μεταλλικά μας δρώμενα ενώ η Ισαπνικη πόλη Toledo η οποία φημιζόταν για την κατασκευή σπαθιών κάνει τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Είναι και το λογότυπο και οι χρωματισμοί του, όλα φέρνουν σε 80ς και ανόθευτο ατσάλι. Οι άγγλοι νεαροί (όχι πιτσιρικάδες όμως,30άρηδες και βάλε) είναι μια μπάντα δεκαετίας μόνο. Από το 2011 που ιδρύθηκαν, χτίζουν τη μπάντα και τη φήμη της σταδιακά καιμε τα καλύτερα υλικά.
Από την πολύ δραστήρια, για κάμποσο καιρό τώρα, δικιά μας, No Remorse Records μας έρχεται το ντεμπούτο full length των heavy metallers Shadowland με τον heavy as hell τίτλο ‘’The Necromancer's Castle’’. Οι Shadowland είναι μια Νεουορκέζικη μπάντα, αρκετά νέα, που έχει κυκλοφορήσει eps και τώρα κάνει το δικό της μεγάλο βήμα στην metal απεραντοσύνη.
Μια ματιά στο εμφανισιακό κομμάτι των Σουηδών ToxicRose και το μυαλό κάνει τους πρώτους συνδυασμούς. Goth Motley Crue/WASP. Ή και glam PowerWolf. Και δεν θα είχε κανένας άδικο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι παίζουν αρκετά σκληρά για να ασχοληθούμε μαζί τους, καμιά σχέση με παρδαλές hair-metal μπάντες των 80ς. Οι ToxicRose (ακόμα και στο όνομα τους αντιφάσκουν) δημιουργήθηκαν το 2010 στη Στοκχόλμη από μια τετράδα οπαδών/μουσικών που ξέρει πως να διασκεδάζει αλλά και να κάνει τους αλλους να ακολουθούν.
Ακούω πολύ, νέα μουσική. Ένας μέσος όρος από αυτά που θα που αποστπάσουν την προσοχή είναι 5/30. Από αυτά τα πέντε, θα αγοράσω/επενδύσω στα 2-3. Και το χαίρομαι που βρίσκονται ακόμα και μετά από τόσα χρόνια δισκάκια που αξίζουν τα λεφτά τους. Από τα ακούσματα που έκανα μέσα στο Νοέμβρη, ξεχώρισαν οι Seven Sisters. Αγγλική μπάντα με ένα νοσταλγικό ήχο σαν αυτό των Wytch Hazel ο οποίος πραγματικά με αγγίζει. Κάπως έτσι τα κατάφεραν και αυτοί,πάλι.