Reviews
Μια από τις σύγχρονες γυναικείες μορφές στο heavy metal είναι αδιαμφισβήτητα η 37χρονη Marta Gabriel των Crystal Viper. Μανιασμένο heavy/Power Metal από Πολωνία όπως μας το έμαθαν οι Zed Yago, Warlock, Chastain κτλ. Μόλις φέτος κυκλοφόρησαν το ‘’The Cult’’ και μας έδειξαν ακόμα μια φορά τα δόντια τους. Η Marta όμως δεν έχει περιοριστεί στο τραγούδι.
Ήταν μια μπάντα, καινούρια, οι Idle Hands. Και το 2018 μας δίνει το πρώτο της ep με τον τίτλο ‘’Don't Waste Your Time’’. Πρώτο σοκ. Το 2019, πριν προλάβουμε να συνέλθουμε έρχεται το δεύτερο σοκ. Ντεμπούτο full length με τον τίτλο ‘’Mana’’. Τι σοκ ήταν αυτό!!!.
Σκάει και το ‘’Don't Waste Your Time ΙΙ’’ ep. Μετά κάποιος λέει είχε αυτό το όνομα και έτσι οι Idle Hands γίνονται Unto Others. Ok, παλεύεται αυτό. Και αλλάζουν τα πάντα. Τις κυκλοφορίες τους, τα βίντεο τους στο youtube, παντού.
Και πριν προλάβουν να συνέλθουν από αυτήν την εξέλιξη έρχεται το τρίτο σοκ υπό τον απλό τίτλο ‘’Strength’’. Κυκλοφορεί από την Roadrunner Records σε cd, σε κασέτα, σε 12’’ βινύλιο και ψηφιακά στο bandcamp της μπάντας. Των Unto Others δηλαδή.
Το μουσικό κίνημα NWOBHM που όπως καταδεικνύει και το όνομα του εμφανίστηκε στην Βρετανία περί τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αρχές του 1980. Ένα μουσικό κίνημα που συμπεριλαμβάνει έναν πολύ μεγάλο αριθμό συγκροτημάτων κινούμενων από το hard rock μέχρι το πρώιμο black metal ήχο. Πραγματικά πρόκειται για μια σκηνή που μέχρι και σήμερα δεν νομίζω να έχει χαρτογραφηθεί πλήρως, αφού από καιρό σε καιρό ανακαλύπτονται demo συγκροτημάτων που μέχρι πρόσφατα αγνοούσαμε.
Στη Nevada δεν παίζουν μόνο stoner. Υπάρχει και το Death Wastern….Τι είναι πάλι αυτό; Μοντέρνο metal με hardcore και ολίγη από thrash/death metal. Ή κάπως έτσι. Οι Spirit World είναι το παιδί του τραγουδιστή/συνθέτη/στιχουργό και συγγραφέα Stu Folsom του οποίοι οι ανησυχίες μεταφέρθηκαν εκτός από τη γραφή, πλέον και σε ήχους.
Το συγκρότημα δεν έχει πολλά χρόνια ύπαρξης και μέχρις στιγμής είχε περιοριστεί σε demo/single και ένα split με τους Black Coffee ενώ μέσα στο 2020 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους ‘’Pagan Rhythms’’ σε βινύλιο (400 κόπιες) από την Safe Inside Records.
Το επονομαζόμενο Epic Metal δέχεται στην αγκαλιά του νέους μαχητές-πολεμιστές. Αυτή τη φορά μας έρχονται από την Pennsylvania και οι τέσσερις κύριοι συνδυάζουν το επικό, παραδοσιακό heavy metal με ολίγη από ....black metal. Στιχουργικά, μεγάλη τους αγάπη ο κόσμος της Μέσης Γης του J.R.R. Tolkien, εξού και το όνομα της μπάντας, Morgul Blade.
Το συγκρότημα υπάρχει από το 2018 και γνωριστήκαμε μαζί τους από την κασέτα ‘’ Harbingers Of Power And The World's End’’ που κυκλοφόρησαν ένα χρόνο αργότερο (με ένα εξώφυλλο που σίγουρα σου αποσπούσε την προσοχή).
Οι Rachel Mother Goose είναι ένα Ιαπωνικό neoclassical metal και σχηματίστηκε το 1999. Από την αρχική σύνθεση έχει μείνει μόνο ο κιθαρίστας Hideshi Ueki (ήδη μετά τον πρώτο δίσκο).
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα ‘’Nadir’’ του 2002 και το‘’Signs’’ του 2006 ενώ από μια μεγάλη χρονική στασιμότητα και αφού άλλαξαν όλα τα μέλη (πάλι) της μπάντας το 2016, έβγαλαν το ‘’Tokiwa no Sai’’ ένα χρόνο αργότερα (και για πρώτη φορά περιόδευσαν και Ευρώπη) και επέστρεψαν με το φετινό ‘’ Synra Bansho’’ (κυκλοφόρησε τον Μάιο) το οποίο όμως θα έχει διανομή και στην Ευρώπη μέσω της Pride & Joy Music, από αρχές Δεκεμβρίου αυτό.
Τι πρωτότυπο, heavy metal από το Μόντρεαλ του Καναδά. Από την χώρα των Voivod, των Annihilator, ακόμα και των prog Θεών Rush. Πάντα κάτι καλό βγαίνει από την metalική πηγή εκεί στον Καναδά. Εδώ έχουμε τους Thrash La Reine και το νέο τους δημιούργημα ‘’Notre-Dame-de-l’Enfer’’ που το κυκλοφορούν μονάχοι τους σε cd και ψηφιακά μέσω του bandcamp τους.
Είναι ο δεύτερος δίσκος τους και διαδέχεται το προ διετίας ‘’La foi, la loi, la croix’’.
Λίγες μπάντες από αυτές που ξεκίνησαν να παίζουν αυτό που λέγαμε Σκανδιναυικό μελωδικό death metal συνεχίζει μέχρι σήμερα. Και από τις λίγες που έχουν μείνει, έχουν αλλάξει τον ήχο τους. Λογικό βέβαια μιας και μιλάμε για ένα είδος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο δεύτερο μισό των 90ς. Θα ήταν κουραστικό να ακούγαμε αυτές τις μπάντες να παίζουν τα ίδια και τα ίδια για είκοσι χρόνια. Όπως και να χει, οι Φιλανδοί Omnium Gatherum είναι από τις λίγες εξαιρέσεις που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τιμώντας τον συγκεκριμένο ήχο.
Κάτι ανάλογα με τον τίτλο σου βγάζουν οι Trashcan Dance από την Φιλανδία με το νέο τους πόνημα ‘’Beso Negro’’. Το κυκλοφορούν μέσω της Sleaszy Rider. Είναι, όπως μας πληροφορούν από το Εκσίνκι της Φιλανδίας και είναι μια δεκαετία στο κουρμπέτι.
Ο τίτλος του κειμένου δικαιολογείται απόλυτα από τα κομμάτια, καθόλη την διάρκεια του ‘’Beso Negro’’. Σκοτεινές μουσικές, δυνατοί ήχοι, γρήγορο τέμπο μέσα στο μουσικό σκοτάδι και έτσι οδηγεί σε όσους θα γοητευτούν από το όλο αυτό σε φωτεινούς χορούς. Χορούς που θα φέρουν στο μυαλό Barbarella και Boom Boom και στα μάτια δυνατά φώτα από ντισκομπάλες και στροφολάιτ αν τα θυμάμαι σωστά.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με συγκροτήματα με έντονες και έκδηλες τις επιρροές τους εφόσον παίζουν από την καρδιά τους. Ακόμα καλύτερα αν κρατάνε τις επιρροές τους και το πάνε ένα βήμα παραπάνω.
Παρακάτω παρουσιάζονται οι Molybaron και είναι μια τέτοια μπάντα με κύρια επιρροή τους SOAD (System of a Down). Αλλά δεν είναι μπάντα-κόπια. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2014 αππό τον Ιρλανδό τραγουδιτή/κιθαρίστα Gary Kelly καιτον Γάλλο κιθαρίστα Steven Andre.