Bloodlust - Guilty as Sin

Όταν σκέφτεσαι μπάντες που αντιπροσωπεύουν το Speed Metal, ποιες σου έρχονται στο μυαλό; Φαντάζομαι οι Agent Steel, Exciter, Destructor, το πρώτο Toxik, Razor, Acid, Metal Church ίσως, Helstar. Εννοείται ότι υπάρχουν και άλλες δεκάδες, κάποιες γνωστότερες και κάποιες όχι. Οι Vectom, Bloodlust, Phantom Lord, Predator, Muro, Cruella, Hammerhawk και ο κατάλογος είναι ατελείωτος.  Το Speed Metal σαν είδος είναι κάπως αόριστο. Κάτι μεταξύ power και thrash metal, και  γενικότερα είδε μεγάλες στιγμές στο δεύτερο μισό των 80ς που όλοι σκλήραιναν την μουσική τους, πράγμα που επηρέασε και πολλές power metal μπάντες. Πηγαίνουμε στο Λος Άντζελες του 1983 και βρίσκουμε την πενταμελή τότε σύνθεση να γράφει τραγούδια και να παίρνει κεφάλια στα clubs που έδινε συναυλίες. Speed Metal υψηλών οκτανίων. Αποτέλεσμα: Το ‘’ Guilty as Sin’’ του 1986 μέσω της Metal Blade για Αμερκή (και σε κασέτα με άλλο εξώφυλλο) και Roadrunner για Ευρώπη. Δυστυχώς όμως η σύνθεση δεν άντεξε. Άπαντες εκτός δυο μελών (Earl Mendenhall-κιθάρα, Sandy K.- μπάσο) αποχωρούν. Τον επόμενο χρόνο αρπάζουνε την φωνάρα του Steve Gaines, μετέπειτα σε Abattoir/Tactics για όποιον έχει ακούσει, καινούριο κιθαρίστα και drummer και ετοιμάζουν τρία νέα τραγούδια, τα δυο εκ των οποίων (μαζί με κάποια νέα) θα αποτελέσουν το ep ‘’ Terminal Velocity ‘’ του 1988 που κυκλοφόρησε από την σαφώς μικρότερη (και για πιο ακραίους ήχους) Wild Rags Records. Η ευκαιρία χάθηκε, η μπάντα διαλύεται. Η μπάντα έχει επανασυνδεθεί από το 2004 και δίνει αραιά και που κάποιες συναυλίες, έχοντας σχεδόντην σύνθεση του ep.

Speed Metal και μεγάλες διάρκειες δεν ταιριάζουν και δεν υπάρχουν ούτε στους Bloodlust. Δεν ξέρω για δίξα για αίμα αλλά για υπερβολική ταχύτητα υπάρχει σίγουρα. Μισή ώρα με το ζόρι αλλά η πεμπτουσία του speed βρίσκεται μέσα σε αυτές τις επτά συνθέσεις.  Το ‘’ Soldier of Fortune’’ ξεκινά με πανέμορφες ρυθμικές κιθάρες που μεταμορφώνουν το ηχητικό τοπίο σε κάτι πολύ όμορφο και αρμονικό. Πριν φτάσει όμως η σύνθεση στο δεύτερο της λεπτό, τα πάντα εκρηγνύονται, ένας μεταλλικός δυναμίτης. Το απόλυτο μεγαλείο του είδους, ρυθμοί που ξεσαλώνουν όσο τα riffs ράβουν εμπνευσμένα δίχτυα για να σε παγιδέψουν. Τα φωνητικά του Guy Lord είναι υψίσυχνα και αγγίζουν τα ουράνια. Σολαρίσματα που καίνε συνθέμελα γειτονιές έτσι και τερματίσεις την ένταση στα ηχεία σου ενώ οι ρυθμοί ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα παίζοντας σε φάση αίτιο και αποτέλεσμα. Δημιουργούν καταστάσεις για να χτισούν οξύνσεις σε κάθε μεριά της σύνθεσης. Το ‘’ Ride to Death’’ ξεκινά με μια ισχυρή κραυγή ενώ στα πιο γήινα του ακούγεται σαν Eric Adams (Manowar). Εξαίσια κουμπώματα στις κιθάρες, ρυθμικός βομβαρδισμός, τα πάντα στο κόκκινο. Να ξεκαθαριστεί ότι δεν κρύβεται καμιά κουλαμάρα πίσω από τις ταχύτητες, διακρίνεται η παικτική ικανότητα και εμβέλεια της μπάντας και πιστέψτε με όταν σαν λέω ότι υπήρξε μια ικανότατη μπάντα. Τον Guy Lord (φωνή) και τον Anthony Romero (κιθάρες) τους απολαύσαμε αργότερα και στους Lord με το ‘’The Second Coming’’.

Η αποκαλυπτική τους ηχητική προσέγγιση με σαγηνεύει. Τόσο δυναμικά, τόσο εμπνευσμένα, τόσο μελωδικά. Σφαγή με το βαμβάκι. Ένας ποταμός από riffs, μουσικό μάγμα. Ο  λαιμός-σβέρκος σας θα μουδιάσει από την άσκηση, το κεφάλι σας θα αδειάσει από το ταρακούνημα. Τρομερή αντίληψη στο πως πρέπει να ακούγεται κάθε τραγούδι τους, που πρέπει να ακουστεί το κάθε σημείο, τίποτα στην τύχη. Και οι πέντε του συγκροτήματος βρίσκουν τρόπο να εξιλεωθούν με τα όργανα τους τα οποία τα φτάνουν στα όρια τους.   Ο δίσκος είναι ήδη στη μέση και μπαίνει το ερωτιάρικο ‘’ Bleeding for You’’. Ακουστικές κιθάρες, αργές ταχύτητες, βιολιά, γυναικεία φωνητικά, εξωγήινοι.... Ρε πάμε καλά; Καμιά σχέση. Και πάλι το τερματίζουν σε όλους τους τομείς, ακόμα και στο στιχουργικό που δεν ακούγεται σαν τον κλασσικό κλαψομού...ρη. Συνέχεια με το ‘’ Too Scared to Run’’ με επιτυχημένες φωνητικές μελωδίες στις στροφές  (verses) , απαγορευτικό για άλλους παίξιμο στα drums και όπως πάντα διπλές κιθάρες που ‘’ευφραίνουν την καρδία’’ και εκθειάζουν την μεγαλοσύνη της metal μουσικής. Το ’’Guilty as Sin’’ κλείνει με το ‘’ Rising Power’’ , έναν ξεσηκωτικό ύμνο, με τα δάκτυλα να γλιστρούν πάνω στις ταστιέρες πιο γρήγορα και από τον Λούκι Λουκ όταν πυροβολούσε την σκιά του. METAL ON  METAL; Ένοχοι!!!