Brainstorm - Unholy

'Οταν μια μπάντα φτάνει να έχει κυκλοφορήσει δεκατρεις ολοκληρωμένους δίσκους ενώ συνεχίζει να παίζει metal εδώ και μια 35ετία, αξίζει το σεβασμό μας αδιάφορο με τα γούστα μας. Οι αριθμοί μιλάνε, οι αριθμοί αποδεικνύουν. Και για να παραμένει ακόμα ενεργή, τότε κάτι πρέπει να κάνουν σωστά για να τους στηρίζει ο κόσμος τόσο και τόσα χρόνια, μιλάμε για γενεές μεταλλάδων. Ο λόγος είναι για τους Γερμανούς Brainstorm που ειδικεύονται στο χώρο του heavy/power metal.Τους γνώρισα (όπως και πολλοί άλλοι) στο δεύτερο δίσκο τους ''Unholy'' (1998) μιας και ο   Ελληνικός Τύπος της εποχής (δυο μεγάλα περιοδικά και αρκετά zines) μας τους προτείνανε μέσω των σελιδών τους. Έτσι και έγινε και δεν υπήρξε στιγμή μετάνοιας μιας και το μελωδικό heavy/power τους ήταν στα φόρτε του σαν είδος ανάμεσα στους οπαδούς και μάλιστα οι Brainstorm έπαιζαν αγγίζοντας τις σωστές χορδές. Η τότε σύνθεση της μπάντας ήταν ίδια με αυτή του ντεμπούτου και δυστυχώς για τελευταία φορά μιας και υπήρξε αποχώρηση του τραγουδιστή Marcus Jürgens. Το ευτύχημα σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση ήταν ότι τον αντικατέστησε η φωνάρα των Ivanhoe (μπαντάρα και αυτή), ο Marcus JürgensMarcus Jürgens.Με τη νέα σύνθεση κα συμβόλαιο με την Metal Blade Records ξεκίνησε ένα σερί δισκάρων που σχεδόν όλοι θα βρουν κάπου ανάμεσα τον αγαπημένο τους. Ποιο να πρωτοδιαλέξεις...Ambiguity,Metus Mortis,Soul Temptation. Κάπου το κάψανε με τις συχνές κυκλοφορίες αλλά πάντοτε έβρισκες εξαιρετικά τραγούδια μέσα στους δίσκους τους. Έχοντας δώσει πολύ λιγότερη βάση στην δισκογραφία τους στα 10' σε σχέση με το παρελθόν αλλά γνωρίζοντας πόσο καλά τα πάνε τα τελευταία χρόνια (ειδικά το τελευταίο πήρε αρκετές ακροάσεις), κάνουμε μια βαθιά βουτιά στο παρελθόν, σε ιερές εποχές για το Power Metal και ''ανίερες'' για τους Braistorm.

Είναι απίστευτος ο αριθμός κυκλοφοριών  Ευρωπαικών power metal δίσκων στο δεύτερο μισό των 90s και σε υψηλό ποιοτικό επίπεδο τις περισσότερες φορές. Ήταν και η εποχή των cds και η διάρκεια αυτών των κυκλοφοριών πολλές φορές ξεπερνούσε τη μια ώρα, μπορεί να έφτανε μέχρι και το μέγιστο (κοντά στα 75 λεπτά). Και όμως δεν θυμάμαι κόσμο να διαμαρτύρεται για τις μεγάλες διάρκειες. Τα τραγούδια που ήταν να ξεχωρίσουν, τα ανακάλυπτε ο οπαδός. Τα υπόλοιπα υπήρχαν για τη σωστή ισορροπία και συνειρμούς σε μια ολοκληρομένη, πολλές φορές επαλαμβανόμενη, ακρόαση. Στο ''Unholy'' δεν διάλεγες τραγούδια όπως τώρα στο youtube και spotify. Πατούσες το κομβίο της έναρξης του μαγικού ταξιδιού στο στερεοφονικό σου και επιστροφή στην πραγματικότητα μετά από μια ωρίτσα. Και ένιωθες διαφορετικά. Πιο δυνατός, πιο χαρούμενος, πιο ασπιδωμένος για να κυκλοφορήσεις ''έξω''.

Η εισαγωγή, ένας ορχηστρικός πρόλογος, ακούγεται σαν soundtrack ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή μιας ταινίας. ''Πασχει'' όπως πολλές αντίστοιχα στο ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τη μουσική που θα ακολουθήσει. Και το ''Holy War'' δείχνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Γρήγορες ταχύτητες όπως επέβαλλαν οι ηγέτες Stratovarius, Gamma Ray, Iced Earth με διπλές κιθάρες να μην αφήνουν τα αυτάκια σου σε ησυχία. Νομίζω ότι έχουν πολλά κοινά με Gamma Ray σε αυτό το δίσκο και ας έδειξαν πιο πολλή ''Αμερικάνικη'' διάθεση στη δισκογραφική τους συνέχεια. Ο Dieter Bernert παίζει παπάδες πίσω από το drum kit και χαίρομαι ιδιαίτερα που είναι αναπόσπαστο κομμάτι των Brainstorm όλα αυτά τα χρόνια. Η συμβολή του δεν είναι συνοδευτική, αγκαλιάζει τα riffs και τα οδηγεί εκστατικά σε διαφορετικές φορές, ταχύτητες, γωνίες και ότι άλλο χρειαστεί για να ακούγεται ποικιλομορφία στις συνθέσεις. Θυμάμαι να ακούω τα αλλεπάλληλα σολαρίσματα του ''Here Comes the Pain '' και να νιώθω εσωτερική αγαλλίαση. Είναι τα ενέχυρα ποιότητας σε κάθε συνθέση και η δέσμευση τους είναι εγγύηση. Το μπάσο συνοδεύει τη φωνή στο ''Voices''  και το νιώθεις να σου μιλά, να σου στέλνει ένα υψηλής έντασης ρεύμα να σου στηλώσει την ραχοκοκαλιά. Οι συνθέσεις είναι δουλεμένες μία προς μία, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στα μελωδικά τους στρώματα. Οι Brainstorm δεν παίζουν για να πάρουν κεφάλια. Παίζουν σκοτεινό power metal αλλά με υπέρμετρες δόσεις αρμονιών. Αρμονίες που στο μεγαλύτερο μέρος τους οφείλεται στις διπλές κιθάρες που οδηγούν τις συνθέσεις αλλά και από τα πιο διακριτικά πλήκτρα του Miro που διανθίζουν με μελωδίες την εσωτερική θάλασσα κάθε τραγουδιού.

Η παραγωγή είναι χαρακτηριστικού του power metal ήχου των 90ς και αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο αφού έχει βάλει το χεράκι του ο Charlie Bauerfeind, παραγωγός και μηχανικός ήχου σε άπειρες τέτοιου ήχου μπάντες. Άρα θα βρείτε ομοιότητες με πράγματα που αγαπήσαμε εκείνη την εποχή και ας έμοιαζαν τότε  αρκετά μεταξύ τους. Αφήνοντας τελευταίο τον τραγουδιστή Marcus Jürgens, θέλω να τον υπερασπιστώ για την απόδοση του στο δίσκο μιας και φαίνεται ότι είχε περιορισμούς και όμως κατάφερε το καλύτερο δυνατόν. Μπορεί ο διάδοχος του να είναι καλύτερος τραγουδιστής αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τραγουδάρες σαν το ''Don't Stop Believing '' με την κλασσική ενορχήστρωση και τα σημάδια συνθετικής εμφυίας να τραγουδιέται από άλλον. Έτσι το έχω μάθει, έτσι το έχω συνηθήσει, έτσι το έχω αγαπήσει. Ακούγοντας το δίσκο δεν ακούω μόνο μουσική. Ταξιδεύω σε αναμνήσεις μου, παρατηρώ τις τότε κοινωνικοπολιτισμικές μορφές μέσω ήχων. Άλλες εποχές όπως πολλοί έχουν πει και γράψει. Και διαβάζοντας και τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού το ζω σαν έφηβος με τις τότε σκέψεις και όνειρα και κάνω καταγραφή των επιτυχιών και αποτυχιών μου μέχρι σήμερα. Δεν σταματάω όμως να πιστεύω...

Ο δίσκος συνεχίζει με τον δυναμίτη ''Heart of Hate'', ένα ηχητικό πορτραίτο σκέψεων με τις κιθάρες να έχουν το ρόλο της αντιληπτικής ικανότητας στο μέγιστο. Οξυδερκή σολαρίσματα για να σου ανεβάσουν το λίμπιντο (ίσως φταίει ότι δανείζονται και λίγο από Helloween και τα πράγματα προς την λατρεία γίνεται μονόδρομος) και έχει ακόμα μια τραγουδάρα. Έξοχες μελωδίες στο ''For the Love of Money'', έγχορδες και φωνητικές, υψηλών οκτανίων ταχύτητες και στιχουργικές αλήθειες για να δέσει το γλυκό. Χανόμαστε μέσα στο κιθαριστκό όργιο του ''Love Is a Lie'' και λιώνουμε με τον ύμνο ''Dog Days Coming Down''. Τι και αν κάποια τραγούδια έιναι πιο μέτρια ή τα φωνηυικά ζορίζονται σε στιγμές; Εδώ έχουμε ατελές μα συντροφικό Power Metal.