Flacmans Port - Afterlife

Όλοι ψάχνουμε μια δικαιολογία, μια αφορμή για να ξανακούσουμε αγαπημένους δίσκους. Δίσκους που έχουμε καιρό να ακούσουμε αλλά και δίσκους που ακούμε πολύ συχνά. Αφορμή για το ξέθαμα των Flacmans Port είναι ένα τεράστιο, πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στη Γερμανική Heavy Metal σκηνή που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Υπάρχουν οι μεγάλες καταξιωμένες μπάντες που πιθανότατα να αξίζουν τη θέση που έχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Πολλές από τις μπάντες διαλύθηκαν μετά από ένα ep, ένα δίσκο, 2-3 χρόνια ζωής τέλος πάντως. Λόγοι πολλοί, που δεν θα τους αναλύσουμε. Μεγάλο ποσοστό να ήταν άξιοι τη μοίρας τους. Όμως ανάμεσα στη λάσπη και το πέτρωμα, βρίσκεται ο χρυσός. Και νομίζω ότι αν καθαριστεί καλά το περίβλημα του ‘’Afterlife’’, του ντεμπούτου και μοναδικού δίσκου των Flacmans Port, μένει χρυσός. Για την ιστορία, οι Γερμανοί σχημάτισαν την μπάντα το 1988 και έβγαλαν ένα και μοναδικό demo τεσσάρων συνθέσεων το 1991 με τίτλο  ‘’The Age Of Fear’’.  Κατάφεραν και σιγούρεψαν ένα συμβόλαιο με την αρκετά γνωστή και μεγάλη West Virginia Records και περιλαμβάνοντας τρία (από τα τέσσερα) καθώς επίσης και νέες συνθέσεις, το 1992 κυκλοφόρησαν το ‘’Afterlife’’.  Δεν γνωρίζω ποιο από τα κλασσικά προβλήματα κατάστρεψε τη μπάντα μα διαλύεται. Ο τραγουδιστής συνεχίζει σε άλλη μπάντα ενώ οι άλλοι τέσσερις δημιουργούν τους Horrorscope  και δεν καταφέρνουν ούτε αυτοί παρά ένα demo.Τέλος διαδρομής και γι αυτούς με σύντομες διαδικασίες.

Οι επιρροές των Flacmans Port, αν και Γερμανοί, δεν επέρχονται από τις αντίστοιχες Γερμανικές μπάντες. Πιο πολύ από Αγγλία θα έλεγα και το N.W.O.B.H.M. αλλά σε μια Heavy/Power Metal έκδοση. Εξάλλου μιλάμε για δίσκο που κυκλοφόρησε το 1992. Μια αχρείαστη εισαγωγή με πλήκτρα δεν μας καλωσορίζει όπως πρέπει. Ούτε το μέτριο εξώφυλλο του Kuckuck, oύτε η μουντή/αδύναμη παραγωγή του δίσκου (από την ίδια τη μπάντα, στα Leistenschneider Tonstudios Schmelz/Saar, με μηχανικό ήχου τον Harald Wesely που κάνει και κάποια Backing φωνητικά) που αμβλύνει τις γωνίες της αιχμηρότητας των συνθέσεων. Όμως αν την ψάξεις, θα την βρείς. Μέσα από κάθε σύνθεση αναβλύζει η αγνότητα του heavy metal. Μια παρέα που άκουγε heavy metal στα 80ς και έδωσε τη δική του εκδοχή. Ενεργητική ρυθμικότητα, δισολιές, καθαρή, κρυστάλλινη φωνή. Πολλά καλά τραγούδια να απολαύσεις όπως τα ‘’The Truth’’, ‘’ Afterlife’’, ‘’ My Way’’, ‘’ Suicide ‘’, ‘’Age of Fear ‘’ και ‘’False Prophets’’. Μικρές συνθέσεις, μεγάλες ιδέες, ολοκληρωμένες, γεμάτες δράση και αντίδραση. Απλό, ευθυτενές, για άμεση κατανάλωση HEAVY METAL.

Το μεγαλύτερο τους ατού είναι μπορούν και παίζουν άνετα είτε σε θυελλώδεις καταστάσεις φτάνοντας σχεδόν στα Thrash σύνορα, είτε ρίχνοντας ταχύτητες και παίζοντας τεχνικά και προοδευτικά (για εκείνη την εποχή στη Γερμανία). Ωραίοι, πλούσιοι στίχοι (κοινωνικοπολιτικοί οι περισσότεροι) συνοδεύουν αυτή τη ζεστή φωνή που δίνει εντολές παράλληλα με τις ηχητικές εξάρσεις ή μελωδίες που μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο μπαλάντας. Οι κιθαρίστες της μπάντας νιώθουν συχνή την επιθυμία να ξαμολήσουν ανυπόταχτα riffs που θα κάνουν τον ήχο τους πολύ τραχύ, σε αντίθεση με τη φωνή που όσο και να προσπαθεί να την σκληρύνει ακούγεται πολύ…πράη. Εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η αντίθεση. Στο ‘’Afterlife’’ θα βρεις μόνο τα πρωταρχικά χρώματα του heavy metal στη παλέτα τους αλλά η ζωγραφιά τους είναι πολύ όμορφη. Πιασάρικα καρφωτικά riffs, μπασοεκρήξεις, σολαρίσματα που γλιστράνε πάνω σε μελωδικές τσουλήθρες, δυναμική φωνή, εντυπωσιακό drumming. Τα βασικά, απλά και αγνά υλικά να φτιάξεις κάτι νόστιμο που δεν θα πρωτοστατήσει αλλά σίγουρα θα ευχαριστήσει.