Reviews
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το The Yonder Answer, την τελευταία full length κυκλοφορία των Valor, ενώ ενδιάμεσα στο 2015 κυκλοφόρησαν το single The Crown And The King. Μεγάλη η αναμονή για τους φίλους της μπάντας αλλά όπως φαίνεται άξιζε τον κόπο γιατί οι Valor δημιούργησαν τον πιο “γεμάτο” και πλούσιο δίσκο τους μέχρι σήμερα.
Επιστροφή για τους Έλληνες Mahakala με την δεύτερη κυκλοφορία μετά το πολύ καλό ντεμπούτο τους Devil’s Music του 2013. Το The Second Fall συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το Devil’s Music και πάει τους Mahakala σε νέα επίπεδα, όχι τόσο ως προς το ύφος αλλά ως προς την ποιότητα της μουσικής. Αν η πρώτη τους δουλειά ήταν καλή τότε στην δεύτερή τους προσπάθεια φαίνεται ότι έχουν κατασταλάξει στον ήχο τους και στον τρόπο να γράφουν εξαιρετικά τραγούδια.
Δεύτερο άλμπουμ για τους Disharmony, μια μπάντα που έχει φτάσει πλέον τα είκοσι χρόνια ύπαρξης, όσο βέβαια κι αν δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι πέρασαν τόσα χρόνια από το πρώτο τους demo. Να κάνω βέβαια μια μικρή παρένθεση ότι δεν μιλάμε για τους blacksters Disharmony, οι οποίοι μαθαίνω ότι έχουν επιστρέψει στα Αθηναϊκά λημέρια, αλλά τους επίσης Αθηναίους power metalers. Παρά τα μεγάλα διαστήματα αποχής, τα τελευταία χρόνια η μπάντα δείχνει πιο συνεπής και πιο σταθερή, όχι μόνο στην παρουσία της, αλλά και στη μουσική της κατεύθυνση.
Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από την τελευταία κυκλοφορία των Ιταλών Holy Martyr (το Invincible του 2011) και ήταν σχεδόν επιβεβλημένο να γίνει μια δυναμική επιστροφή που θα κάνει ξανά το όνομά τους να συζητηθεί. Έτσι λοιπόν εγένετο Darkness Shall Prevail. Το νέο πόνημα των Holy Martyr αντλεί την στιχουργική του έμπνευσή από τα γραπτά του J.R.R. Tolkien ενώ μουσικά η μπάντα δείχνει μια επιστροφή στον αρχικό της ήχο.
Οι Ελβετοί Emerald θα μπορούσαν να θεωρηθούν πλέον βετεράνοι της σκηνής καθώς έχουν ήδη συμπληρώσει 20 χρόνια παρουσίας. Αν και είχαν γενικά μια τακτική παρουσία στη δισκογραφία, τα τελευταία χρόνια είχαν σιγήσει, ωστόσο η σιγή σπάει με το χορταστικότατο Reckoning Day.
Μου τράβηξαν την προσοχή το 2008 όταν άκουσα το τραγούδι τους To Mend A Broken Heart. Αγαπώ τον τρόπο με τον οποίο ισορροπούν ανάμεσα στον hard rock ήχο και το heavy metal με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν fans και στα δύο είδη. Με κάθε άλμπουμ γίνονται καλύτεροι, ο ήχος τους πιο συμπαγής, τα τραγούδια τους πιο ώριμα και καλοδουλεμένα. Όταν άκουσα την ανακοίνωση κυκλοφορίας του Monumentum κυριολεκτικά δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι να ακούσω τις φρέσκες δημιουργίες από τους αδιαμφισβήτητους ηγέτες του είδους τους.
Είναι περίεργο πως μια κατ’εξοχήν live μπάντα όπως οι Armored Saint είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα μόνο έναν ζωντανό δίσκο, το Saints Will Conquer του 1988 το οποίο βέβαια περιείχε μόλις 5 live κομμάτια. Η αλήθεια είναι πως και η νέα τους αυτή live κυκλοφορία δεν είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρη και μας δίνει μόλις 8 κομμάτια, ηχογραφημένα στην εμφάνιση της μπάντας στο Wacken Open Air το 2015, στα πλαίσια της προώθησης του Win Hands Down που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Bleed Babylon Bleed…
Περιμέναμε πολύ και η αναμονή και η υπομονή δεν είναι το δυνατό μας σημείο. Όμως η ανταμοιβή ήταν μεγάλη, γενναιόδωρη και επική! Bleed Babylon bleed και ένα θέμα για τον Πόντο που όπως μας είπε στην προακρόαση του δίσκου ο Στάθης Παυλάντης το «χρώσταγε» στην ιστορία των παπούδων του. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται τον πόντο και την καταστροφή του σα μια σύγχρονη Βαβυλώνα αλλά το θέμα με την έκρηξη του προσφυγικού είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Υπάρχει κάτι το ξεχωριστό σε ότι έχει σχέση με την δεκαετία του 80 όταν μιλάμε για μέταλ μουσική. Νοσταλγία, ρομαντισμός ή μήπως η αποδοχή στην αυθεντική έκφραση του "μετάλλου"...
Ο ορισμός του Heavy/power metal μπορεί κάλλιστα να αναδειχτεί στο διάρκειας 47 και κάτι λεπτών άλμπουμ Built To Last των Hammerfall. Από τον τίτλο του ακόμα έχουμε να περιμένουμε αγαπημένους Hammerfall και τις μελωδίες που μας έκαναν να τους αναγάγουμε ως τέτοιους. Αυτούς που φτιάχτηκαν για να αντέξουν στο χρόνο και στη σκηνή.