Reviews
Το The Dream είναι το τέταρτο άλμπουμ των Star.Gate από τη Θεσσαλονίκη και κυκλοφορεί από εδώ και λίγες από την Steel Gallery, η οποία εδρεύει επίσης στην συμπρωτεύουσα. Το άλμπουμ ανοίγει με ένα καλό αλλά μάλλον τυπικό power/neo classical metal κομμάτι. Από ‘κει και πέρα και για τον υπόλοιπο δίσκο χάνεται η μπάλα.
Το “Shameless War” είναι με συνοπτικές διαδικασίες το καλύτερο power metal κομμάτι της χρονιάς. Όσοι λατρεύουν τους Stratovarius περιόδου Dreamspace, τους παλιούς Royal Hunt, τους Kamelot, τον Malmsteen του Seventh Sign, και Riot κομματιών όπως το “Angel Eyes” θα πάθουν μεγάλη πλάκα με το τραγούδι.
Το Ηunted είναι το 1ο άλμπουμ των NWOBH metallers Βlade Runner που αρχικά κυκλοφόρησε το 1984, και επανακυκλοφορεί σε λίγες μέρες από την Cult Metal Classics, όπως και το δεύτερο άλμπουμ τους Warriors of Rock που έχουμε ήδη παρουσιάσει και ήταν πολύ καλό. Η πρώτη προσπάθεια τους ωστόσο είναι λίγα σκαλιά πιο κάτω.
To Warriors of Rock είναι το δεύτερο άλμπουμ των Βρετανών Blade Runner που κυκλοφόρησε από την Ebony Records το 1986, και θα επανακυκλοφορήσει από την Cult Metal Classics στο τέλος Οκτώβρη – όπως και το πρώτο.
Ναι ο Michael Schenker (Scorpions, για ένα μεγαλύτερο και ένα μικρότερο φεγγάρι, U.F.O., Michael Schenker Group, Michael Schenker Fest) είναι μια από τις φωτεινές πλευρές το hard rock φεγγαριού. Και εδώ με τους Michael Schenker Fest μας δίνει άλλη μια φωτεινή αχτίδα με τον δίσκο του ‘’Revelation’’. Ένα περίπου χρόνο μετά το ‘’Resurrection’’.
Ένας παρατηρητικός οπαδός ίσως δυνασχετήσει και πει “άλλη μια προσωπική δουλειά από μέλος progressive μπάντας”, και δεν θα έχει και τελείως άδικο. Δυστυχώς το progressive των 90’s φαίνεται πλέον εντελώς διαλυμένο με τα περισσότερα μέλη συγκροτημάτων να είναι διασκορπισμένα σε project, προσωπικές δουλειές, άλλες μπάντες, ένα σκορποχώρι δηλαδή, δίνοντας την είκονα του κορεσμού, της “φούσκας” και της διάλυσης του progressive εκείνης της εποχής.
Οι Hideaway είναι μια μπάντα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2010 από τον κιθαρίστα Ντίνο Γεωργίου και τον πληκτρά Πέτρο Παπαδημάτο. Αργότερα, ο Χάρης Γεωργίου προστέθηκε στην μπάντα πίσω από τα ντράμς. Η μπάντα άρχισε να δημιουργεί το δικό της υλικό στα χρόνια που περάσανε, ψάχνοντας πάντα για μέλη, ιδιαίτερα για έναν τραγουδιστή. Φθάνοντας στο 2016, παρόλο που δεν είχε βρεθεί ένας μόνιμος τραγουδιστής, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας αποφάσισαν να προσλάβουν ένα σεσσιονά τραγουδιστή που δεν ήταν παρά ο Μάνος Φατσής, έμπειρος τραγουδιστής στο χώρο του Hard Rock και Metal.
Εδώ και λίγες μέρες επανακυκλοφορεί από την No Remorse το ένα και μοναδικό άλμπουμ των Αμερικάνων Thynn Ice, που είχε κυκλοφορήσει το 1992 σε 20 μόνο κόπιες.
Οι δυνατοί στο μάτι θα κατάλαβαν από το όνομα και μόνο ότι έχουμε να κάνουμε με κλασικό αμερικάνικο heavy metal. Δεν κινούνται στα ίδια επίπεδα όμως όλα τα τραγούδια. Τα τρία πρώτα είναι και τα δυνατά χαρτιά του δίσκου, όπου έχουμε δυναμικό, πιασάρικο και με ωραίες μελωδίες metal που ίσως φέρουν σε αρκετούς κάτι από Hittman, Leatherwolf και Fifth Angel (του Time will Tell).
Gothrock ή gothmetal στον βαθμό που υπάρχει αυτός ο όρος ατόφιος ακόμα, οι The 69 Eyesσυνεχίζουν απτόητοι να μαυρίζουν την μουσική τους, ως το μαύρο να είναι η απόλυτη έλλειψη χρωμάτων, αλλά να χρωματίζουν τον ουρανό από πάνω τους με εξαιρετικές μελωδίες και στον νέο τους δίσκο,δωδέκατο, που κυκλοφορούν εδώ και κάμποσο καιρό με τον τίτλο ‘’WestEnd’’.
Τώρα, ό,τι και να πούμε για αυτήν την κυκλοφορία θα είναι πολύ λίγο. Μιλάμε για τους Tyrant από το Gloucester της Αγγλίας που δραστηριοποιήθηκαν από το 1980 έως το 1985, διέλυσαν και μετά επανασυνδέθηκαν το 2004. Είχαν κυκλοφορήσει μόνο demo και single τότε, αλλά με αρκετά τραγούδια. Το 2006 και το 2009 κυκλοφόρησαν δύο συλλογές με τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια, και 10 χρονιά μετά η No Remorse Records έβγαλε στις 4 Οκτώβρη μια νέα συλλογή.
Είναι λίγο δύσκολο για έναν αφοσιωμένο οπαδό του κλασικού Heavy Metal να βλέπει ονόματα και ονομασίες όπως Sadwings ή Lonely Hero και να μην συγκινηθεί, αναζητώντας να μάθει τι μουσική υπάρχει πίσω από ένα τέτοιο συγκρότημα και δίσκο. Έχει άραγε σχέση με το Sad Wings of Destiny ή ίσως με Warlord που είχαν πολλά κομμάτια για μοναξιά και ήρωες;
Η αλήθεια είναι ότι το ποιητικό αυτό καταπληκτικό όνομα και συγκρότημα δεν έχει σχέση με τους Judas Priest, αλλά με τους Warlord σίγουρα υπάρχει σχέση ως προς το συναίσθημα και τον λυρισμό.