Reviews
Οι Φιλανδοί Arkadia παίζουν εδώ και δώδεκα χρόνια το μελωδικό heavy metal τους, στην αρχή, και το πιο μοντέρνο μελωδικό death/metalcore τα τελευταία χρόνια, χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα παραγωγικοί. Καθώς τώρα κυκλοφορούν ψηφιακά από την Inverse Records το δεύτερο μόλις full length τους με τίτλο Aspirations & Reality, δύο χρόνια μετά από το πρώτο full length τους με τίτλο Unrelenting.
~~ Οι Faithsedge, η μπάντα του τραγουδιστή/συνθέτη Giancarlo Floridia επιστρέφει με τον τρίτο της δίσκο, το ‘’Restoration’’. Μαζί του έχει μείνει μόνο ο κιθαρίστας ενώ έχει φέρει χρυσές αλλαγές στην νέα σύνθεση όπως τον Tim Gaines των Stryper στο μπάσο . Στα πλήκτρα πλέον είναι ο Alessandro Del Vecchio που εκτελεί πλέον και χρέη παραγωγού. Μουσικά παραμένουν πάλι στο μελωδικό heavy metal με μια 80ς νοσταλγική χροιά.
Από την Ολλανδία, και πιο συγκεκριμένα από το Tilburg, μας έρχονται οι GGU:LL και παίζουν hypnotic drone doom...οκ, όλοι κάτι κάνουμε σε αυτήν την ζήση.
~~ Η Αυστραλία παράγει λίγες αλλά σταθερές νέες μπάντες. Άλλη μια που προστέθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, είναι οι Sewercide από την Μελβούρνη που ειδικεύονται στο Death/Thrash metal. Στα λίγα χρόνια ύπαρξης τους, οι Sewercide έχουν ένα πλούσιο κατάλογο με splits αλλα και ένα ep για να καυχηθούν (και πολλές συναυλίες τοπικά αλλά έξω) αλλά μόλις τώρα ετοίμασαν το ντεμπούτο τους ‘’Immortalized In Suffering’’.
~~ Και κάπως έτσι πάλιωσαν και οι Wolves In The Throne Room μιας και το ντεμπούτο τους ‘’Diadem Of 12 Stars’’ έκλεισε την δεκαετία και επανακυκλοφορεί από τις 17 Ιούνη από την δικιά τους εταιρία, την Artemisia Records σε cd, διπλό βινύλιο ,κασέτα και digital φόρμα. Έχει υποστεί ρεμάστερ από τον Jason Ward στα Chicago Mastering Service. Τα αδέρφια Weaver επέλεξαν το μουσικό τους ταξίδι να γίνει μέσω του black metal, γεμάτο ατμόσφαιρα, μυστικισμό και εσωστρέφεια.
Μέσα στην sludgeιά και την σαπίλα – βαλτίλα θέλουν να μας βάλουν οι κατά τα άλλα ολόφρεσκοι sludge doomsters Beldam από το Charlottesville της Virginia στην U.S.A.
Η Γαλλία δεν θεωρείται κανένα μεγαθήριο στην εξαγωγή Heavy Metal μπαντών. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια φωτεινά παραδείγματα, βλέπε Adagio, Sortilege που είναι κάποια πρόχειρα ονόματα που μου έρχονται αυτή την στιγμή. Φυσικά υπάρχουν πολλά περισσότερα προς δειγματισμό, ένα από αυτά είναι και οι Lonewolf. Δημιουργημένοι από τον πρωτομάστορα Jens Borner το 1992 κατάφεραν να φτιάξουν τον δικό τους “πύργο” τουβλάκι τουβλάκι μέχρι σήμερα. Πάντως για εσένα που είναι στο αίμα σου, θα σου πρότεινα να ακούσεις τα Made In Hell και The Dark Crusade των 2008 και 2009 αντίστοιχα, και θα με θυμηθείς.
~~ Οι Bellicose δημιουργήθηκαν στο Dallas των Η.Π.Α. το 1983 από μέλη δυο άλλων συγκροτημάτων. Ο Joey Darcangelo ήταν ο τραγουδιστής των Sabotage ενώ οι Ru Spearman και Michael Lawrence ήταν οι κιθαρίστες των Rokker. Αφού ολοκληρώθηκε η πενταμελής σύνθεση, άρχισαν να δουλεύουν εντατικά στη δημιουργία υλικού και να ετοιμάζουν διάφορα demos που έστελναν σε εταιρίες για πιθανό συμβόλαιο. Αφότου υπογράψανε με το MKM Management και υπό τις συμβουλές αυτών, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους μόνοι τους.
Στην Σουηδία ο σκληρός ήχος είναι σε περίοπτη θέση...melodic death, brutal death, και πάρα πολύ hard rock και heavy metal. Οι Dynazty από το 2007 αυτόν τον συνδιασμό του heavy metal με το hard rock παίζουν. Τρία από τα μέλη τους είναι από το 2007, George Egg ντραμς, Rob Love Magnusson κιθάρα, και Nils Molin στα φωνητικά. Από το 2012 προστέθηκε ο έτερος κιθαρίστας Mike Laver, και το 2013 ο μπασίστας Jonathan Olson. Με το Titanic Mass, κυκλοφορεί από την Spinefarm Records έφτασαν τους πέντε δίσκους.
Κάποτε ήταν κάτι παιδάκια από την Santa Barbara…όχι την δικιά μας, δίπλα στο Αιγάλεω...την Santa Barbara από U.S.A., και έπαιζαν nu metal τότε το 2002...τώρα μεγάλωσαν και παίζουν ένα μοντέρνο grooveάτο death metal. Το 2002 λεγόντουσαν Deathride…από το 2003 λέγονται DevilDriver. Έφτασαν αισίως τον έβδομο δίσκο με το Trust No One, τίτλο που δείχνουν με εμφαντικό τρόπο με το εξώφυλλο του δίσκου, που δείχνει το κεφάλι ενός λύκου να είναι καμουφλαρισμένο με την προβιά ενός αμνού. Και οι στίχοι τους στην πλειοψηφία τους εκεί το πάνε.