Reviews
Οι Animal Schoolbus είναι από αυτές τις περιπτώσεις που ανάλογα σε τι φάση σε πετυχαίνουν τους αντιμετωπίζεις. Άμα σε πετύχουν με ζοχάδες θες να τα δώσεις δυο χαστούκια τα μπαγάσικα. Μεταφορικός ομιλώ. Αν σε πετύχουν χαλαρουήτα, κάνεις μαζί με το grind – bebe – metal? τους και με τα είκοσι κομμάτια? του ‘’Going To Grammy’s House’’ που το κυκλοφορούν ανερυθρίαστοι. Και όταν λέμε για Animal Schoolbus μιλάμε για μπαμπά, Charlie Sad-Eyes και το μικρό του αγγελούδι με το μεταφορικό όνομα την Princess Beast που τραγουδάει σαν grind/death τραγουδιστής με την παιδική φωνούλα της να βγάζει μάτι.
Οι Scarved, από το Βέλγιο, δημιουργούν και παίζουν hard rock αλλά παλαιά. Κάπως έτσι έφτασαν στον τρίτο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’Flashback’’. Ταιριαστός τίτλος με το στυλ που rockάρουν, αλλά παλαιά, βάζοντας σύμφωνα με το δελτίο τύπου μπάντες όπως Deep Purple, Led Zepelin, ακόμα και Motorhead και Girlschool στο μουσικό τους χαρμάνι. Δεν λέω έχουν βάση όλα αυτά καθώς ακούγονται έντονα επιρροές από αυτές τις μπάντες. Το ‘’Flashback’’ κυκλοφορεί μέσω της Sleaszy Rider Records.
Νεοσύστατη μπάντα οι ScreaMachine από την Ιταλία αλλά με έμπειρους μουσικούς. Το ρυθμικό ντουέτο έχει προιστορία με ακραίες μπάντες ενώ οι κιθαρίστες τους προέρχονται από τους powerάδες Kaledon. Για την ακρίβεια, ο ένας από αυτούς (Paolo Campitelli) παίζει πλήκτρα εκεί αλλά στους ScreaMachine εκτελεί χρέη axeman δίνοντας ακόμα πιο άμεσο, heavy ήχο στη μπάντα όπως Judas Priest,Helloween και Accept χωρίς πολλά φρου φρου. Ο ίδιος ο Paolo είναι υπεύθυνος για την ηχογράφηση, μίξη και το mastering του δίσκου.
Σήμερα θα παρουσιάσω την κυκλοφορία ενός συγκροτήματος από την πόλη που μένω, την Θεσσαλονίκη. Έχω την αίσθηση ότι η πόλη μου είναι ίσως πιο γνωστή για την ακραία σκηνή της ή τουλάχιστον έδειχνε εδώ και κάποια χρόνια ότι είναι πιο παραγωγική σε αυτό το στυλ ήχου. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από τη Θεσσαλονίκη έχουν προέλθει και σπουδαία συγκροτήματα του κλασσικού metal ήχου όπως οι SARISSA και οι VAVEL. Βεβαίως έχουμε κι άλλους αξιολογότατους μουσικούς και μπάντες όπως Gus G, CRYSTAL TERAS, EMERALD SUN κ.λπ.
Οι Lord Vampyr από την Ιταλία βαβίζοντας στα σκοτεινά μονοπάτια του τρόμου και μέσα από θεοσκότεινα ρυάκια του μυαλού και της, ψυχής, έφτασαν με το ‘’The Vampire’s Legacy’’, το οποίο κυκλοφορεί ελεύθερο μέσω της δικιάς μας Sleaszy Rider Records, στον έκτο ολοκληρωμένο δίσκο τους.
Οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το 1977 το ‘’Sin After Sin’’. Απίστευτες τσιρίδες, εξαιρετικό heavy metal, τρομερή έμπνευση. Μιλάμε για 70ς. Το 1988, όταν στο θρόνο του thrash metal στρογγυλοκάθονταν οι Slayer, κυκλοφόρησαν το ‘’South On Heaven’’ και το διασκεύασαν βάζοντας το στα σπίτια και χώνοντας το σε αυτιά που ήθελαν πιο ακραίο το metal. Τέτοιες εποχές γεννήθηκαν και οι Dissident Aggressor από το Sacramento. Οι Lloyd Powers (κιθάρα), Chris Brown (μπάσο), και Darren Minter (drums) από τους Hans Crypt ένωσε τις δυνάμεις τους με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Dale Roberts των XXX.
Το τι ξεπήδησε από την Tampa της Florida (γενικότερα στη Φλόριντα έγινε μουσικός πανικός) τέλη 80ς με αρχές 90ς είναι απίστευτο. Ειδικά στο death metal ήχο. Πολλές από αυτές τις μπάντες έφτασαν στα αυτιά μας. Κάποιες δεν τα κατάφεραν, έμειναν με demos, δεν υπέγραψαν ποτέ συμβόλαιο και διαλύθηκαν. Σαν τους Epitaph (άπειρες μπάντες με αυτό το όνομα, ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες). Ξεκίνησαν το 1990 από τον drummer Kevin Astl και τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Tony Teegarden και σύντομα προστέθηκαν οι Wayne Burgess στην κιθάρα και Mark Good στο μπάσο.
Οι FM είναι μια πασίγνωση hard rock μπάντα από την Βρεττανία. Από το 1984 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πολλούς ολοκληρωμένους δίσκους με τους πρώτους να κρατούν μια αγαπημένη θέση στη δισκοθήκη μου. Ποιος άκουσε το πιασάρικο, μελωδικότατο hard rock/AOR των ‘’ Indiscreet’’, ‘’Tough It Out’’ και ‘’ Takin' It To The Streets’’ και δεν παραδόθηκε αυτοβούλως. Το συγκρότημα έμεινε ενεργό μέχρι και το 1995 που διαλύθηκε ενώ από το 2007 συνεχίζει ξανά πιο ενεργό από ποτέ (με τρία αυθεντικά μέλη, τραγουδιστή, μπασίστα και drummer).
Τους Slaves Of Fashion πιθανότατα δεν τους ξέρεις. Ακόμα πιο πιθανό είναι να μην τους γνωρίσεις ποτέ. Αντε, από περιέργια ίσως ακούσεις το νέο τους άλμπουμ μιας και είναι φόρος τιμής στο heavy metal και τα υποείδη του αλλά μέχρι εκεί. Το παρελθόν των Νορβηγών Slaves Of Fashion βρίσκεται πίσω στους προγκρεσιβάδες P:O:B (2001-2009) από τους οποίους γνωρίσαμε και το ντεμπούτο ‘’ Crossing Over’’ το 2007. Σαν Slaves Of Fashion έβγαλαν ένα δίσκο το 2001, το ‘’ Artistic Differences’’. Μετά από κάποες συναυλίες αλλά και αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, τελικά διαλύσανε.
Τον Αυστραλό Tony Parker, γνωστότερο ως Dis Pater, των Midnight Odyssey τον παρακολουθω από τον πρώτο του δίσκο προ δεκαετίας, το ‘’ Funerals from the Astral Sphere’’. Πάντα καταφέρνει να με κερδίσει με τον ένα ή το άλλο τρόπο. Φέρνει νέα στοιχεία στη μουσική του αλλά πάντοτε κρατά την ατμόσφαιρα που θα σε κάνει να πείς ότι ακούς Midnight Odyssey. Τελευταία με άγχωσε λιγάκι μιας και κυκλοφόρησε πολλά πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό δεν συνηθίζεται πλέον στις εποχές μας.