Reviews
Τους Καναδούς Warcall δεν τους γνώριζα πρωτύτερα. Και όμως είναι μια μπάντα που από το 2007 έχει ήδη κυκλοφορήσει τέσσερις ολοκληρωμένους δίσκους μελωδικού death metal. Αν προσθέσουμε και το παρελθόν της μπάντας σαν Plan B (με διαφορετικό τραγουδιστή και μουσικό ύφος) μιλάμε για άλλη μια δεκαετία αρχαιότερη. Οι επιρροές των Warcall είναι διάφορες και οι ίδιοι αναφέρουν τους Iron Maiden, Metallica, Motorhead, Dissection και Slayer.
Τους Fear Factory τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα. Θυμάμαι κάπου το 1993-94 να ακούω το ‘’ Soul of a New Machine’’, χωμένος τίγκα σε death metal ακούσματα και να μου φαίνονται ήδη περίεργοι και διαφορετικοί για το είδος. Και δεν είχαν σκοπό καν να μείνουν σε τέτοια παιξίματα. Τα ‘’ Demanufacture’’ και ‘’ Obsolete’’ ξεκαθάρισαν το τοπίο, χαρίζοντας μας από τους καλύτερους industrial δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί έξω. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν και concept stories. Τα χρόνια παρήλθαν, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν, κάποιοι καλύτεροι από κάποιους άλλους.
Νομίζω ότι είναι μια άσκοπη επανάληψη να γράψω για το πόσο έχει εξελιχθεί η Ελληνική metal σκηνή, διότι έχω αποδεχτεί ότι η προκατάληψη δύσκολα νικιέται, αλλά κι όταν αυτό γίνεται, επιτυγχάνεται μόνο με πράξεις. Επομένως, αντί να σας φλομώσω με εκθεσιακού επιπέδου κείμενο λες και γράφω ξανά πανελλαδικές, θα κάνω το απλό και ουσιαστικό. Θα σας περιγράψω την εμπειρία μου από το άκουσμα της 2ης επίσημης κυκλοφορίας του συγκροτήματος. Μιας κυκλοφορίας που θαρρώ ότι χρειάστηκαν να περάσουν 8 χρόνια για να είναι έτοιμη.
Οι Decapitated είναι μια γνωστή ακραία μπάντα από την Πολωνία. Με πολύ ταραγμένα, για πολλούς τραγικούς και κωμικοτραγικούς λόγους, χρόνια. Από τα μέσα των 90ς ως και τις μέρες μας. Η Nuclear Blast επανακυκλοφορεί ένα compilation από τα πρώτα demo τους που πρωτοκυκλοφόρησε η Πολωνική Metal Mind το 2000 με τον τίτλο‘’The First Damned’’. Σε κασέτες δυο διαφορετικών χρωμμάτων, τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις χρωματιστών 12’’ βυνιλίων και σε cd. Τα demos αυτά, με σειρά εμφάνισης, ήταν τα ‘’The Eye Of Horus’’ του 1998 και το ‘’Cemeteral Gardens’’ του 1997
Υπάρχουν αρκετές μπάντες με το όνομα Madhouse και συνεχίζουν να δημιουργούνται ακόμα συγκροτήματα που υιοθετούν αυτό το όνομα χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Σειρά για τους Αυστριακούς hard rockers, με ούμλαιτ, δηλαδή Mädhouse. Τι σας θυμίζει; Καλά σκεφτήκατε. Τίγκα Mötley Crüe, σε βαθμό παρεξήγησης. Μόνο τα ονόματα να τσεκάρετε, θα καταλάβετε... Mikky Stixx, Rickey Dee, Thommy Black, Tommy Lovelace. Οκ, μην ξεχάσουμε και τον ντράμμερ, Casey Jean Eiszenman. Ξεκάθαρα φόρος τιμής. Το περηφανεύονται με καμάρι ότι τα πάντα θυμίζουν το Παρδαλό Πλήρωμα.
Οι Cavaleras μας έρχονται για επίσκεψη. Μία ακόμη. Τώρα ο Max και ο υιός του Igor Amadeus Cavalera. Και σου λένε ‘’Go Ahead And Die’’ , όνομα και πράξη με το δίσκο που φέρει το όνομα της νέας Max Cavalera μπάντας, Go Ahead And Die. Και το όλο αυτό κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast.
Τους RAMPART τους παρακολουθώ από την πρώτη τους κυκλοφορία. Πρόκειται για ένα συγκρότημα φιλότιμο με αγάπη για τον κλασσικό heavy/power metal ήχο. Ένα συγκρότημα που παλεύει για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Κάνοντας κάποια έρευνα για τη νέα τους κυκλοφορία με έκπληξη διαπίστωσα ότι το συγκρότημα είχε μια απουσία 5 ετών από την δημιουργία νέου δίσκου. Η δε νέα τους κυκλοφορία με τίτλο «WWII: Memories For The Future» τους βρίσκει και σε νέα εταιρεία, την δική μας Sleaszy Rider Records.
Οι Χιλιανιοί Heavy Metallers με τα ελληνικά παρατσούκλια (οκ, ο νέος τους μπασίστας διάλεξε Σκανδιναυική μυθολογία, δεν θα μείνει για πολύ,χαχα) επέστρεψαν με τον τρύο τους δίσκο, τρία χρόνια μετά τον προηγούμενο. Τολμώ να γράψω οτι το νέο τους δημιούργημα, ‘’The Trip’’ είναι καλύτερο (τουλάχιστον) του προηγούμενου άλμπουμ τους χλαρη στις πιο μσεστές συνθέσεις και την καλύτερη παραγωγή. Η παρέα από το Santiago ίδρυσε τη μπάντα το 2012 και την ονόμασε Lucifer’s Hammer από την ομώνυμη νουβέλα (1977) των Larry Niven και Jerry Pournelle.
Λίγο καθυστερημένα μας παρέδωσαν προς παρουσίαση το τελευταίο τους άλμπουμ οι Φιλανδοί Ultimatium αλλά ο σοφός λαός μας αναφωνεί ‘’κάλλιο αργά παρά ποτέ’’. Δεν ξέρω αν σας είναι γνωστοί σαν μπάντα αλλά το συγκρότημα του Matti Pulkkinen (πλήκτρα) έχει 20 ολόκληρα χρόνια στην πλάτη του. Πολλές αλλαγές στη σύνθεση τους στα πρώτα τους χρόνια με τον κιθαρίστα Harri Niskanen να είναι παρών δισκογραφικά σε όλα τα άλμπουμς τους ενώ ο τραγουδιστής Tomi Viiltola εισχώρησε στη μπάντα μετά το ντεμπούτο ‘’ New Dawn’’ (2004) και έκτοτε βρίσκεται στην παρέα τους μέχρι και σήμερα.
Τους πέρασα για τίποτα Ισπανόφωνος powermetalles ή ακόμα χειρότερα κάτι σε folk, νότιοαμερικάνικο. Μα τι όνομα είναι αυτό, Entierro. Αν είναι όντως η γνωστή ισπανική λέξη, σημαίνει ταφή. Όπως και να χει, μιλάμε για Αμερικανούς από το Connecticut που στο αίμα τους έτρεχε stoner ήχοι, τουλάχιστον παλιότερα. Ξεκίνησαν σαν Treebeard και μέχρι το 2013 που άλλαξαν το όνομα σε Entierro αλλά και ένα εκ των δυοκιθαριστών, ο ήχος τους κυμαινόταν σε τέτοια ηχοχρώματα.