monument

Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά.

Η Πολωνία ανέκαθεν είχε μια πλούσια σκηνή, ειδικά στον ακραίο χώρο. Μπορεί όχι τόσο όσο αφορά μπάντες αλλά σίγουρα αμέτρητους μεταλλάδες οπαδούς, οι οποίοι (κάποιοι από αυτούς)  βέβαια έφτιαξαν το δικό τους συγκρότημα. Κάτι αντίστοιχο με την Ελλάδα. Βάζοντας την χρονομηχανή στο 1985, τότε που το thrash metal ανδριωνόταν, γεννιέται μια μπάντα με το όνομα Wilczy pająk. Το 1987 θα κυκλοφορήσουν και το ομώνυμο ντεμπούτο τους (σε κασέτα μόνο, ένα χρόνο αργότερα και σε βινύλιο).

Λατρεύουμε τα επικά εξώφυλλα δίσκων και οι Ολλανδοί Angus είχαν τέτοια και στις δυο δισκάρες που κυκλοφόρησαν στα 80ς. Φθινόπωρο του 1983 και τέσσερις φίλοι παίζουν δυνατά μουσική στη σοφίτα ενός σπιτιού. Ονομάζουν την μπάντα Angus, όπως δηλαδή ο σκωτζέζικος ταύρος αλλά και ο κιθαρίστας των AC/DC. Ο μπασίστας είχε εκπαιδευτεί στο κλασσικό βιολί και ο ντράμερ έχε σπουδάσει μουσική και αυτό πέρασε και στη μουσική τους που παρόλο μιλάμε για heavy metal, βασιζόταν σε κλασσική δομή.

Το Texas υπήρξε μητρομάνα σε power metal θησαυρούς. Βγήκε όμως και θαυμάσιο death metal εκεί πέρα. Οι Divine Eve είναι παιδιά της περιοχής και στο σύντομο βίο τους 1992-95  κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ep ‘’ As the Angels Weep’’. Αλυσόδεσμος Death Metal κατάδικος.  Η μπάντα αλλάζει όνομα σε Crimson Relic και ο Xan Hammack αναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα πλέον στη μπάντα. Προστίθεται και ο drummer των Morgion, Rhett Davis και σαν ντουέτο κυκλοφορούν το μοναδικό τους δίσκο ‘’Purgatory’s Reign’’ μέσω της Radiation Records (παρακλάδι της Nuclear Blast  πριν γίνει μεγάλη εταιρία).

Ο σοφός μεταλλάς γέροντας λέει την εξής έκφραση. Όποια πέτρα και να γυρίσεις στην Αμερική, σε οποιαδήποτε πολιτεία , θα βρείς μια άγνωστη μπάντα που αξίζει.  Ειδικά στο δεύτερο μισό των 80ς και το πρώτο μισό των 90ς, κάθε γειτονιά είχε μεταλλικές παρέες που παίζανε στα γκαράζ των γονιών τους και στις pubs των πόλεων τους. Πολλές έμειναν σε μια ντέμο κασέτα, άλλες έφτασαν μέχρι την κυκλοφορία δεκάδων δίσκων με πολυεθνικές. Και οι περισσότερες κάπου ανάμεσα. Οι Cerebus εμφανίστηκαν σαν μπάντα στη Βόρεια Καρολίνα το 1984.

Ulan Bator. Εκτός από το όνομα της πρωτεύουσας (η πιο κρύα σε όλο τον κόσμο) της Μογγολίας που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1350 μέτρα είναι και το όνομα μιας Prog Metal μπάντας από τη Γερμανία. Η προτίμηση ενός τέτοιου αντιεμπορικού και άγνωστου ονόματος για το ζεστό, τευτονικής κοπής  προοδευτικό ήχο του τους άφησε παντελώς άγνωστους στον περισσότερο κόσμο. Φταίει βέβαια και το ότι το μοναδικό τους άλμπουμ ‘’Cut’’ κυκλοφόρησε αυτοχρηματοδοτούμενα σε μια εποχή (1997) που το Ευρωπαικό prog ζούσε μεγάλες στιγμές και η διαφήμιση τους προσσέγιζε πολύ κόσμο.

Εύχομαι πολλοί από εμάς να γνωρίζουν τον Billy Sheehan, έναν από τους καλύτερους Αμερικάνους μπασίστες. Γεννήθηκε το 1953 και έπαιξε με αρκετές μπάντες και σόλο καλλιτέχνες όπως οι Talas, Steve Vai, David Lee Roth, Mr Big έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση της μουσικής καριέρας του. Έχει ψηφιστεί σαν ο καλύτερος ροκ μπασίστας από το περιοδικό ‘’Guitar Player’’  πέντε φορές εξαιτίας του ηγετικού του παιξίματος μέσα στις εκάστοτε συνθέσεις και του πλούσιου ρεπερτορίου στον τρόπο εκτέλεσης του.

Αυτές τις μέρες της κλεισούρας, ο καθένας μας βρίσκει τρόπους να περνά την ώρα μέσα στο σπίτι του. Προσωπικά ξεψαχνίζω την δισκοθήκη μου και νοσταλγώ. Κάθε αγορά-απόκτηση-ανακάλυψη-ακρόαση μου φέρνει το μυαλό διάφορες ιστορίες. Νοσταλγία.Σαν να ανοίγεις ένα φωτογραφικό άλμπουμ και να κοιτάς τον εαυτό σου τα παλιότερα χρόνια. Το ένα από τα δισκάκια που έβγαλα και άκουσα ήταν το ‘’Tales Of Paradise’’ των Chryztyne. Ένα κοριτσάκι με το σκυλί για εξώφυλλο μου θύμισε την όλη διαδικασία αυτού που έκανα.

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.

Το να είσαι από την Βραζιλία και να μην παίζεις ακραίο Metal είναι σίγουρα δύσκολο θέμα. Ελάχιστες μπάντες που παίζουν heavy/power metal έκαναν πασίγνωστο το όνομα τους. Είτε λόγω προφοράς, είτε Λόγω σκηνής, είτε δυσκολίας ανεύρεσης συμβολαίου. Αν έπαιζες thrash/death, είσαι καλυμμένος. Αν όχι, καλή τύχη. Λαμπρές εξαιρέσεις οι Viper, Steel Warrior και Stress (όχι ότι έκαναν κάποιο όνομα) και φυσικά οι Angra. Μια παρέα εικοσάχρονων από το Porto Alegre ξεκινά τη δική τους μπάντα, τους Hibria. Είμαστε στο 1996 και τα παλικαράκια παίζουν  power metal που κοιτά Ευρώπη μεριά.