Varathron - Walpurgisnacht

Από τις αρχαιότερες, σημαντικότερες και επιδραστικότερες black metal μπάντες της πρώτης γενιάς στην Ελλάδα συγκαταλέγονται στα σίγουρα και οι Varathron. Ξεκίνησαν το μακρινό 1988 και από τότε μας παρέδωσαν άφθονο υλικό με πάμπολλες συνθετικές αλλαγές με μοναδικό στυλοβάτη τον Stefan Necroabyssious (Καρασάββας). Από τα πρώτα βήματα της μπάντας, από τις τάξεις της μπάντας πέρασαν ονόματα που αργότερα έγιναν αρκετά γνωστά όπως ο Mutilator και ο Θέμης Τόλης των Rotting Christ, o Σταύρος Μητρόπουλος ο οποίος έφτιαξε και το λογότυπο της μπάντας (Horrified), ο Archon Vorskaath των Agatus/Zemial, μέλη των Sound Pollution κ.α. Το 1992 κυκλοφορούν το σπλιτ με τους άλλους ηγέτες της σκηνής Necromantia. Εποχές που το tape trading ήταν ο βασικότερος τρόπος για να ακούσουμε και να μάθουμε νέες μπάντες, μου έρχεται το ‘’ His Majesty at the Swamp’’ μαζί με άλλες Ελληνικές μπάντες της εποχής. Περιττό να σας πω ότι κρέμασε σαγόνι με αυτό που άκουσα. Πολύ σκοτεινό για τον τότε πιτσιρικά εαυτό μου, δεν πίστευα ότι ακούγα Ελληνική μουσική τέτοιου είδους. Οπαδός τους μετά από αυτό το συμβάν, αγόρασα από τους πρώτους το cd του ‘’Walpurgisnacht’’ το 1995 και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Δυστυχώς και πάλι συνθετικές αλλαγές και καθυστερήσεις (και μετακόμιση στα Γιάννενα)  την ώρα που όλες οι άλλες Ελληνικές μπάντες του είδους να διαπρέπουν, οι  Varathron να μένουν από έξω και να βγάζουν τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο σχεδόν μια δεκαετία μετά, χάνοντας έτσι το τραίνο της εμπορικής επιτυχίας. Από την πλευρά της καλλιτεχνικής επιτυχίας πάντως, συνεχίζουν μέχρι σήμερα με ανοδική πορεία και εξαίρετο τελευταίο δίσκο (‘’Patriarchs Of Evil’’).

Το εξώφυλλο του δίσκου δεν είναι παρά μια ελαιογραφία του Γιάννη Νίκου με το γνωστό τραγί να βρίσκεται στα ψηλά και να αγναντεύει, κοιτώντας σε. Η παραγωγή έγινε από τον μάστορα της εποχης. M.W.Daoloth (Necromantia) με τους οποίους είχαν μοιραστεί split και είχαν καλές σχέσεις. Βασικά με όλη την Ελληνική σκηνή (και όχι μόνο, άπειρο tape trading και γράμματα με πολλές μπάντες του είδους παγκοσμίως) είχε καλές σχέσεις ο Στέφανος αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η μουσική είναι του  Necroabyssious=Varathron (με σημαντική συμμετοχή του Mentor, όπως και του κιθαρίστα Porphyros που έπαιζε τότε μαζί του και στους Kawir). Κρίμα για την τριμελή τότε μπάντα (και σεσσιονά drummer) που δυστυχώς δεν στέριωσε και μάλιστα δεν ξανάδαμε κανέναν στη μεταλλική σκηνή. Οι στίχοι από την άλλη είναι από τους Varathron εκτός αυτών του ‘’The Dark Hills’’ (E.A. Robinson) και του ‘’ Birthrise of the Graven Image’’ (Vulpecula=Παναγιώτης Granath,1994).

Σίγουρα έχετε διαβάσει πολλές φορές ότι μια Ελληνική μπάντα θυμίζει Rotting Christ, Necromantia κτλ. Ε λογικό είναι όταν μέλη αυτών των συγκροτημάτων έχουν περάσει από τις τάξεις της μπάντας είτε σαν μέλη είτε σε τεχνικά θέματα. Το εναρκτήριο ‘’ Tleilaxu (The Unborn Child)’’ φέρνει καρφί στο μυαλό τους R.C. σαν ήχο χωρίς να έχει κάποιο κλεμμένο θέμα, σαν να είναι ακυκλοφόρητα τραγούδια τους, εποχής ‘’Non Serviam’’, το ίδιο εξαιρετικά σαν συνθετική ποιότητα. Ίσως λιγάκι πιο ατμοσφαιρικά μιας και στη τριμελή μπάντα των Varathron, τα πλήκτρα έχουν σημαντικό ρόλο. Ο ήχος έχει τον χαρακτηριστικότατο ήχο Ελλάδας και αν κάποιοι τον βρίσκουν αδύναμο, ας γραφτεί ότι στο εξωτερικό καταλαβαίνουν με μιας ότι αυτό που ακούνε είναι μοναδικό και το λατρεύουν. Στο ‘’ Cassiopeia's Ode’’ ακούμε το λατρευτό μπάσο (Necromantia κανείς;) και αντίστοιχους μαγευτικούς, σκοτεινούς ήχους όσο ο Στέφανος επικαλείται διαβόλους και τριβόλους. Κλεφτές ματιές σε κερατοφόρες σκιές που σε σαγηνεύουν με τις αρμονίες και την ατμόσφαιρα τους. Σταθερά κοψίματα για πιο κάφρικα σημεία και την ενσάρκωση του Ελληνικού Black Metal πρώτης γενιάς. Ορχηστρικά,σύντομα πληκτροφόρα  περάσματα στην απέναντι όχθη του Σκότους, πολύ πριν γίνει κάτι το συνηθισμένο στον παγκόσμιο black metal χάρτη. Απερίγραπτες ηχητικές κρύπτες σας περιμένουν για να χαθείτε στα υγρά, παγωμένα μονοπάτια της με μοναδική θαλπωρή τα ζεστά έγχορδα που σε οδηγούν στη καταδίκη σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις αγαπήσει R.C./Necromantia mid 90s και να μην λατρέψεις και αυτό το δίσκο που είναι φιλτραρισμένος συνδυασμός αυτών των δυο (σε θέμα ήχου) με τις δικές τους όμως ιδέες, εμπνεύσεις και πραγματοποιήσεις σε συνθέσεις.