Monuments
My precious….My precious…..My Precious Metal Music. Και αν δεν θέλουμε γενικοκολογίες, υπάρχει και μπάντα με το όνομα Precious Metal (ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ όμως metal) και μάλιστα αποτελείται από πενταμελή σύνθεση από γυναίκες και μόνο. Βασικά κορίτσια, τουλάχιστον για το 1983 που δημιουργήθηκε η μπάντα. Η κιθαρίστρια Janet Robin που εισήλθε στο συγκρότημα το 1984, ήταν μόλις 16 χρονών... Το νεαρό, γυναικείο συγκρότημα έπαιζε το glam/hard rock σου σε όλα τα γνωστά κλαμπάκια του Los Angeles μέχρι που έπεσε της προσοχής του φημισμένου DJ Rodney Bingenheimer ο οποίος έπαιζε τη μουσική τους στο ράδιο.
Μετά από αλλεπάλληλες εποικοδομητικές συσκέψεις στα γραφεία του zine Metal Zone και έντονη εσωτερική αναζήτηση, ελπίζω να μην τα παίρνεται στα σοβαρά αυτά, ανακάλυψα – με, ότι έχουμε ασχοληθεί στην στήλη Monuments με δυο, από τους κάμποσους, δίσκαρους Rage των πρώτων περιόδων. Αυτών που ο Peter "Peavy" Wagner είχε δίπλα του τα αδέλφια Ευθυμιάδη και άλλους σπουδαίους μουσικούς. Έχουμε ασχοληθεί με το ‘’Perfect Man’’ και το ‘’The Missing Link’’ και θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε και άλλους δίσκους αυτής της εποχής.
Οι μεταλλάδες νιώθουν ότι μεταξύ τους υπάρχουν κοινοί δεσμοί αίματος. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αλλά δεν παύει να νιώθουμε ότι κάτι μας ενώνει. Από την άλλη υπήρχαν και μεταλλάδες που όντως τους ένωναν τέτοιοι δεσμοί, συγγενικοί, όπως στην περίπτωση των Death Angel. Η πρώτη σύνθεση ξεκινά από τους συγγενείς Rob Cavestany (κιθάρες), Dennis Pepa (φωνή/μπάσο) και τον δεκάχρονο τότε Andy Galeon στα drums σαν Dark Theory. Το αλλάζουν σε Death Angel βλέποντας το συγκεκριμένο όνομα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου.
Το ‘’The Code Is Red... Long Live The Code’’ είναι ο ενδέκατος δίσκος, μιλάμε για full lengths, των Βρετανών grind deathsters Napalm Death. Κυκλοφόρησε στις 25 του Απρίλη του 2005 μέσω της Century Media Records.
Για έναν πολύ αγαπητό και πολύ γνωστό δίσκο, φαντάζομαι για τους περισσότερους θα μιλήσουμε σήμερα. Το ‘’Calling Card’’ του σπουδαίου Ιρλανδού blues rocker Rory Gallagher. Είναι η έκτη δισκογραφική δουλειά του, σίγουρα η πιο γνωστή και προβεβλημένη, η οποία περιέχει έτσι απλά, κομμάτια ύμνους. Το ‘’Calling Card’’ ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1976. Κυκλοφόρησε στις 24 του Οκτώβρη του 1976 από την Chrysalis Records και αργότερα σε remastered και με δυο ακόμα κομμάτια από την Buddah.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μεγαθηρία της Metal μουσικής όπως οι Black Sabbath, Metallica, Iron Maiden και δεκάδες άλλα είναι υπεύθυνα για την αγάπη μας για τη συγκεκριμένη μουσική. Αλλά οι καιροί αλλάζουνε, το ίδιο και ο κόσμος που ακούει αυτή τη μουσική. Ήδη κάποια θεωρούνται απαρχαιωμένα. Κάθε γενιά θέλει τους δικούς της ήρωες. Και θα ήταν αδικια και αναληθές να πούμε ότι δεν έχουν βγει μπαντάρες την τελευταία εικοσαετία.
Έχουμε ακούσει πολλάκις ότι στα 70ς-80ς πολλά από τα μεγαθηρία της μουσικής μας κυκλοφορούσαν ακόμα και δυο άλμπομυς μέσα σε μια χρονιά. Και μάλιστα να είναι και τα δυο εξαιρετικά. Πολλά από τα χιλιακουσμένα τραγούδια της ζωής μου ανήκουν στην ίδια μπάντα, τους Thin Lizzy.
Αν και σκοπός μου είναι να γράφω για πιο άγνωστες μπάντες ή γενικότερα να υπάρχει ένας μόνος δίσκος τους που να έχει γραφτεί κείμενο, δεν μπορώ παρά να υποκύψω σε περιπτώσεις που ακούω κάτι και δημιουργούνται χιλιάδες εικόνες στο μυαλό μου. Πρέπει να γράψω για αυτό, να δαμάσω τους δαίμονες μέσα μου. Ή τους Αγγέλους στην περίπτωση των Sacred Warrior που υπερασπίστηκαν τον Χριστιανικό τρόπο ζωής προσφέροντας όμως ατσάλι Αμερικάνικης κοπής.
Αυτό με το σχίσμα των Batushka δεν είναι πρωτόγνωρο στη σκληρή μουσική. Υπάρχουν οι Oliver/Dawson Saxon, υπάρχουν οι Andy Scotts Sweet, υπάρχουν και τουλάχιστον καμιά δεκαριά ακόμα συγκροτήματα που μου έρχονται στο μυαλό αλλά δεν θα καταχραστώ το χώρο μου. Αυτό με την αυθεντικότητα και τα δικαιώματα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ένα από τα παραδείγματα του ακραίου χώρας μας πηγαίνει στη Πολωνία να γνωρίσουμε τους Infernum. Ξεκίνησαν το μακρινό 1992 σαν ντουέτο (Anextiomarus-φωνή/έγχορδα και Tom Balrog- drums) και έτσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ντέμο .