sweden

Συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Queensryche και οι Fates Warning έστρεψαν το ενδιαφέρον του κόσμου στο progressive metal στα 90ς. Ακολούθησαν πολλές μπάντες μικρότερης εμβέλειας στην Αμερικάνικη ήπειρο αλλά και Ευρωπαικές με περισσότερους αντιπρόσωπους από Γερμανία και Ιταλία. Την επόμενη δεκαετία πολλές χώρες μπήκαν στο παιχνίδι και το είδος πέρασε καλές εποχές. Η Σουηδία υπήρξε πρωτοστάτης (και στο prog rock) και προσέφερε πολλά συγκροτήματα που είχαν πολλά να πούν. Δυστυχώς οι περισσότερες χάθηκαν ή είναι ανενεργές.

Κάποια συγκροτήματα θα έπρεπε να είναι πιο εμπορικά επιτυχημένα και διάσημα. Για χίλιους δυο λόγους δεν τους δόθηκε η ευκαιρία ή τους στερήθηκε για κάποιο άγνωστο λόγο. Άλλα συγκροτήματα έχουν γίνει κάπως γνωστά αλλά για τους λάθος ή ασήμαντους λόγους. Θέλω να καταλήξω στο παράδειγμα των Σουηδών prog metallers Seventh Wonder που ενώ θα έπρεπε να εκθειάζονται για τις παικτικές και συνθετικές τους ικανότητες, τις περισσότερες φορές αναφέρονται απλά σαν την παλιά μπάντα του Tommy Karevik, νυν τραγουδιστή των Kamelot. Αν είναι δυνατόν δηλαδή.

Έχω την εντύπωση ότι το μουσικό κίνημα που ονομάστηκε N.W.O.S.D.M. στις αρχές των 90ς δεν γέρασε καλά. Λίγοι επιστρέφουν στα ακούσματα εκείνων των καιρών και αυτοί είναι οι τότε νεαροί που τα πρωτάκουσαν στην εποχή τους και όχι νεαρός κόσμος του σήμερα. Δηλαδή δύσκολα παίρνω γραμμή νεαρότερο κόσμο να ακούει τα πρώτα των Dark Tranquillity, In Flames, πόσο μάλλον Soilwork, Gardenian,Ebony Tears, Eternal Autumn,The Everdawn και αμέτρητες ακόμα μπάντες όπως φυσικά και τους Ablaze My Sorrow.

To hard rock/metal με Χριστιανικό στίχο (white metal αν προτιμάτε) έγινε αρκετά διάσημο στην Αμερικάνικη ήπειρο, ειδικά προς το δεύτερο μισό των 80ς. Εννοείται ότι μέχρι και σήμερα υπάρχουν ή και δημιουργούνται εκ του νέου καινούριες μπάντες αλλά τότε ήταν το αποκορύφωμα. Ακόμα και στα cds έβρισκες τηλέφωνα από πάστορες και εκκλησίες για βοήθεια και συμβουλές. Η Ευρώπη ήταν πιο διακριτική και προσεκτική με τέτοια θέματα και οι αντίστοιχες μπάντες πολύ λιγότερες (ελάχιστες για την ακρίβεια). Μια από αυτές υπήρξαν οι Σουηδοί Leviticus που είναι μάλιστα και από τις αρχαιότερες.

To black/Thrash Metal και οι αντιπρόσωποι του αγκαλιάστηκαν και αγαπήθηκαν από το metal κοινό. Thrash ρυθμοί και ταχύτητες για headbanging και κοφτερα riffs και παραμορφωμένα φωνητικά γεμάτα evilness. Θυμάμαι σαν χθες συγκροτήματα σαν τους Bewitched (https://www.metalzone.gr/monuments/bewitched-diabolical-desecration) που πρόσφατα μας επισκέφτηκαν για συναυλιακή κόλαση και τους Aura Noir. Δισκάρες στα 90ς που αγαπήθηκαν πολύ, παγκοσμίως.

Για κάποιο λόγο (μουσική παιδεία, οικονομική βοήθεια των μουσικών από το κράτος, εξαγώγιμο προιόν κτλ) η Σουηδία πρωταγωνίστησε μουσικά στα 00ς όσο καμιά άλλη χώρα, σε σχέση πάντοτε με τον πληθυσμό της. Από παντού ξεπρόβαλλαν συγκροτήματα όλων των ειδών με νέες ιδέες, μουσική κατάρτιση και φυσικά επαγγελματισμό.Από τις στάχτες των Norrsken (Doom/Stoner Metal/Psychedelic Rock) γεννήθηκαν δυο μεγάλες μπάντες, οι Witchcraft και οι Geaveyard.

Οι Arch Enemy έχουν πολλούς φίλους και εχθρούς. Έχουν μια πλειάδα δίσκων που θα μπορούσε ο καθένας μας να εκθειάσει αναλόγως εποχής που τους γνώρισε, πράγμα που συμβαίνει ακόμα και τώρα.

Δεν υπάρχουν πολλές περιπτώσεις με συγκροτήματα της δεκαετίας του 80' που άλλαξαν εντελώς το μουσικό τους ύφος και συνέχισαν το ίδιο επιτυχημένα ή και καλύτερα. Δεν το επέτρεπε και ο κόσμος σε πολλές περιπτώσεις. Τα 90ς  υπήρξαν πιο πειραματικά και πιο ανοιχτόμυαλα για τα συγκροτήματα αλλά και τους οπαδούς. Ο(ι) Bathory υπήρξαν μπάντα-σταθμός.

Μια φορά και ένα καιρό (1979) υπήρχε μια άγνωστη Σουηδική μπάντα μερικών εφήβων με το όνομα Force. Η αυθεντική τετράδα περιλάμβανε τους John Norum, Peter Olsson, Tony Reno και φυσικά τον Rolf Magnus Joakim Larsson, δηλαδή τον Joey Tempest.Ξεκίνησαν με διασκευές από γνωστές μπάντες της Αγγλίας και της Αμερικής από όπου και άντλησαν τις πρώτες τους επιρροές.

Αρκετές οι μπάντες με το όνομα Allegiance στο metal χώρο αν και καμιά δεν έκανε μεγάλο ντόρο ώστε να γίνει πασίγνωστη. Οι Αυστραλοί θρασάδες με τον ωραία, γκρουβάτο ‘’D.e.s.t.i.t.u.t.i.o.n’’ του 1994 δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να ασχολούνται λίγοι ψαγμένοι οπαδοί μαζί τους. Οι πιο πρόσφατοι χρονικά Γάλλοι κυκλοφόρησαν το majestic black του ‘’ Beyond the Black Wave’’ (2018) αυτοχρηματοδοτούμενα και μόνο στη χώρα τους τους ξέρουν. Υπάρχουν και άλλα συγκροτήματα που δεν καταφεραν να κυκλοφορήσουν κάτι ολοκληρωμένο. Υπάρχουν και οι Σουηδοί Allegiance.